Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dēstructĭbĭlis, e, adj. [destruo], destructible: omnia, Lact. de Ira D. fin. (al. destructilia).

dēstructĭlis, e, adj. [destruo], destructible: aedes, Prud. στεφ. 10, 357; Lact. de Ira Dei, 23, § 28.

dēstructĭo, ōnis, f. [destruo], a pulling down, destruction.

  1. I. Prop.: murorum, Suet. Galb. 12: munitionum, Vulg. 2 Cor. 10, 4.
  2. II. Trop.: sententiarum (opp. confirmatio), a refuting, refutation, Quint. 10, 5, 12: appetentiae, disturbance, Cael. Aur. Acut. 3, 21, 203.

dēstructīvus, a, um, adj. [destruo], destructive: adjutorium, Cael. Aur. Tard. 1, 4, 84.

dēstructor, ōris, m. [destruo], one who pulls down, a destroyer: rerum, opp. aedificator, Tert. Apol. 46: Trojae, Cass. Var. 14, 15; Hier. Ep. 112, 10 fin.

dē-strŭo, xi, ctum, 3, v. a., to pull or tear down any thing built (opp. construo— for syn. cf.: demolior, diruo).

  1. I. Prop. (rare but class.): navem, aedificium idem destruit facillime, qui construxit, Cic. de Sen. 20, 72; so, templum prope funditus, Suet. Vesp. 9: moenia, Verg. A. 4, 326: aras, Vulg. Exod. 34, 13 et saep.
    1. B. Poet. transf.: crinemque manumque, i. e., to strip off crown and sceptre, Stat. Th. 12, 93.
  2. II. Trop., to destroy, ruin, weaken (perh. not ante-Aug.): destruere ac demoliri aliquid, Liv. 34, 3: tyrannidem, Quint. 1, 10, 48: orationem (opp. illustrare), id. 11, 1, 2; cf. finitionem (opp. confirmare), id. 7, 3, 19: singulos testes (opp. exornare), id. 5, 7, 25 sq.: hostem, Tac. A. 2, 63: senem, id. H. 1, 6: multa vetustas, Ov. F. 5, 132; cf. id. M. 15, 235: dicta vultu, id. A. A. 2, 312: legem, Vulg. Rom. 3, 31.