Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dēversĭto, āre, v. intens. n. [deverto], to put up at an inn; trop.: ad verborum venustates, to dwell upon, Gell. 17, 20, 6.

dēversĭtor, ōris, m. [deversor], one who puts up at an inn, a guest, Petr. 79, 6, and 95, 1.

1. dē-versor (vorsor), ātus, 1, v. dep. n., to be tarrying as a guest, to lodge anywhere as a guest (rare but good prose): cum Athenis apud eum deversarer, Cic. Tusc. 5, 8, 22; so, apud aliquem, id. Att. 6, 1, 25; 13, 2, 2: in domo aliqua, id. Verr. 2, 1, 27; cf. id. Phil. 2, 27 fin.: domi suae deversatum esse, id. Verr. 2, 4, 31, § 70; Liv. 23, 8, 9; 44, 9 fin.: parum laute, Cic. Verr. 2, 1, 25.

* 2. dē-versor, ōris, m. [deverto], one who lodges anywhere, an inmate, guest: caupo cum quibusdam deversoribus illum consequitur, Cic. Inv. 2, 4, 15 (MSS. diversoribus, which Kayser restores).

dēversōrĭŏlum, i, n. dim. [deversorium], a small lodging-place, Cic. Fam. 12, 20; Att. 14, 8 (Suet. Caes. 72 dub.).

dēversōrĭus, a, um (dīver-, Auct. Her. 4, 51, 64; Sen. Ep. 108, 6; Curt. 7, 2, 22), adj. [2. deversor], belonging to an inn or lodging-place, fit to lodge in: taberna, a lodging-place, lodging, inn, Plaut. Men. 2, 3, 81; id. Truc. 3, 2, 29; Suet. Ner. 27. In this sense also subst., dēversōrĭum (old form dēvors-), ii, n. (for syn. cf.: caupona, hospitium, taberna, popina, ganea), Cic. de Sen. 23, 84; id. Fam. 6, 19; id. Att. 4, 12; Liv. 1, 51; 21, 63; Suet. Vit. 7 al.: studiorum, non libidinum, Cic. Phil. 2, 41: officina nequitiae et deversorium flagitiorum omnium, id. Rosc. Am. 46, 134.
Also in gen. for taberna: monumentorum bustorumque, Suet. Ner. 38; Vulg. Luc. 2, 7 al.

dēversus, i. e. deorsum versus, Paul. ex Fest. p. 71, 1 Müll.