Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

discussē, adv., minutely, accurately, etc., v. discutio fin.

discussĭo, ōnis, f. [discutio] (very rare).

  1. I. A shaking, Sen. Q. N. 6, 19, 2.
  2. II. An examination, discussion.
    1. A. In gen. (late Lat. for disputatio, quaestio): sequitur illa discussio, quid sit, etc., Macr. Somn. Scip. 1, 16, 8; Tert. Pudic. 11.
    2. B. In partic., in the later period of the empire, a revision of the public accounts in the provinces, Cod. Just. 10, 30, 1; Symm. Ep. 5, 74.

discussor, ōris, m. [discutio], an examiner (late Lat.).

  1. I. In gen., Macr. Somn. Scip. 1, 21, 8.
  2. II. In partic., in the later period of the empire, one who revised the accounts of the public revenue in the provinces, an auditor, Gr. λογοθέτης, Cod. Just. 10, tit. 30; Symm. Ep. 5, 76 al.

* discussōrĭus, a, um, adj. [discutio], discutient, dissolving: vis, Plin. 30, 8, 22, § 75.

1. discussus, a, um, Part., from discutio.

2. discussus, ūs, m. [discutio], a dashing, agitating: (lupus) si haesit in hamo, tumultuoso discussu laxat volnera, Plin. 32, 2, 5, § 13.

dis-cŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a. [quatio], to strike asunder, dash to pieces, shatter, etc.

  1. I. In gen.: dentes, Lucil. ap. Non. 455, 18: deum delubra, Lucr. 6, 418; cf.: columna rostrata tota ad imum fulmine discussa est, Liv. 42, 20: ne saxa ex catapultis lateritium discuterent, Caes. B. C. 2, 9, 3; cf.: aliquantum muri tribus arietibus, Liv. 21, 12: rostro (navis) discusso, shattered, Auct. B. Alex. 46, 2; cf.: tempora cava ictu, Ov. M. 2, 625: ora saxo, id. ib. 4, 519: percussam aquam, Plin. 28, 8, 29, § 118: nubes, Ov. M. 15, 70: discussae jubae capiti, Verg. A. 9, 810 et saep.
  2. II. In partic.
    1. A. In medic. lang., to scatter, disperse ( = digerere), Cels. 2, 17; 3, 15; Scrib. Comp. 43; Plin. 30, 15, 47, § 135 et saep.
    2. B. Pregn., to break up, scatter, disperse, dissipate.
      1. 1. Lit. (rarely): illos coetus, Liv. 2, 28; cf.: Boeoticum consilium, id. 42, 44: sole orto est discussa (caligo), id. 29, 27: caligo, Cic. Phil. 12, 2, 5; cf. umbras (sol), Verg. G. 3, 357; id. A. 12, 669: discussa nox, Luc. 5, 700.
        Rarely with pers. objects: Cato discutit Etruscos, Gabinius Marsos, etc., routs, subdues, Flor. 3, 18, 13; cf.: hostiles turmae discussae, Amm. 25, 1.
        Far more freq. and class.,
      2. 2. Trop.: terrorem animi tenebrasque, to disperse, dispel, Lucr. 1, 148; 2, 61 al.; cf. Cic. de Or. 3, 57: quod rem totam discusseram, had frustrated, brought to naught, id. Q. Fr. 2, 12; so freq.: rem, Liv. 34, 56; 39, 10; Suet. Dom. 2 al.: discutere et comprimere periculum consilio, Cic. Mur. 39, 84; so, periculum, Liv. 2, 52; Front. Strat. 2, 11, 4: captiones (shortly before: dissolvere interrogationes), Cic. Ac. 2, 15, 46: omnem ejus cunctationem, Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 33, 2: disceptationem, Liv. 38, 13: crimen alicujus, Quint. 4, 2, 18: famam, Tac. H. 2, 9: fidem, Luc. 1, 119: consilia hostium, Front. Strat. 4, 7, 31: seditionem, id. ib. 1, 9, 2; Vell. 2, 81: bellum (with sepelire), id. 2, 75: nefas, Flor. 3, 18, 9 et saep.
        Hence, * discussē, adv., only comp., minutely, accurately: explorare discussius, Mart. Cap. 9, § 891.
        Note: For the meaning to investigate, discuss (lit., to separate mentally, distinguish, as in disputare, discernere, etc.), which prevails in the post-class. derivatives: discussio, discussor, and discusse; as also in the Romance: discutere, discussare, discussione; discuter, discussion, etc., there appear to be no examples in the literary language.