Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dis-sentĭo, si, sum, 4, v. n. (opp. consentio),

  1. I. to differ in sentiment, to dissent, disagree (freq. and class.).
    Constr. usually ab aliquo; less freq. inter se, cum aliquo, the dat. or absol: soles nonnumquam hac de re a me in disputationibus nostris dissentire, Cic. de Or. 1, 2, 5; id. Fin. 2, 25, 80; id. Or. 63, 214; Quint. 7, 3, 8 et saep.; cf. also of actual enmity, Caes. B. C. 1, 20, 4; id. B. G. 7, 29, 6: (Galli) tantum a ceterarum gentium more ac natura dissentiunt, differ, Cic. Font. 9 fin.; so, ab relicuorum malis moribus, Sall. C. 3 fin.: ab hoc publico more, Quint. 1, 2, 2: a computatione, id. 1, 10, 35: illi inter se dissentiunt, Cic. Fin. 2, 6, 19: sibi ipsum dissentire, Auct. Her. 2, 26, 42: ilico dissentiamus cum Epicuro, ubi dicit, Sen. Ep. 18 fin.; Cic. Harusp. Resp. 25, 54; cf. also, secum, Quint. 3, 11, 18: dissentire condicionibus foedis, Hor. C. 3, 5, 14: qui ad voluptatem omnia referunt, longe dissentiunt, Cic. Lael. 9, 23; so absol., id. N. D. 1, 2 fin.; id. Fin. 5, 11, 33; Quint. 3, 3, 13; Hor. Ep. 2, 2, 61; Ov. F. 5, 9 al.; so also of positive enmity, Cic. Phil. 12, 11, 27; Caes. B. G. 5, 29 fin.; Auct. B. Hisp. 37: quia nescio quid in philosophia dissentiret, Cic. N. D. 1, 33 fin.; cf.: nisi quid tu dissentis, Hor. S. 2, 1, 79.
  2. II. Transf., of inanimate or abstract subjects, to be unlike or dissimilar, to differ: affectio inconstans et a se ipsa dissentiens, Cic. Tusc. 4, 13, 29; so. quid ipsum a se, id. Fin. 5, 27: responsum ab interrogatione, Quint. 1, 5, 6: gestus ac vultus ab oratione, id. 11, 3, 67: verba ab animo, id. 12, 1, 29; Plin. 31, 7, 42, § 90 et saep.: scriptoris voluntas cum scripto ipso, Auct. Her. 1, 11, 19: orationi vita, to be out of harmony with, inconsistent with, Sen. Ep. 20, 2: nec fallebat Antipatrum dissentire ab animis gratulantium vultus, Curt. 6, 1, 17.
      1. 2. Absol.: observa numquid tua vestis domusque dissentiant, Sen. Ep. 20, 3; cf. Quint. 7, 3, 12.
    1. * B. To protest, object: nec dissentit eum mortis potitum, quem mens vivom se cernere credit, Lucr. 4, 766; cf. Munro ad loc.
      Note: Once in the dep. form: qui intellegunt, dissentiuntur, Cael. ap. Prisc. p. 801 P.

dissentior, iri, 4, v. dep., v. dissentio fin.