Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dīverse (dīvorse), adv., v. diverto, P. a. fin.

dīversĭ-cŏlor (dīvors-), ōris, adj. [diversus], of various colors, party-colored (late Lat.): unda, Mart. Cap. 1, § 14; § 67: metalla, id. 8, § 811.

dī-verto (vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).

  1. I. Lit.
    1. A. To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn: qui divertebat in proximo, Amm. 14, 7, 15: in cenaculum, Vulg. 4 Reg. 4, 11: ad hominem peccatorem, to visit, id. Luc. 19, 7 al.
    2. B. Of a married woman, to leave her husband: (uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc, Dig. 9, 2, 27, § 30; cf. so of divorce: si uxor a legato diverterit, ib. 5, 1, 42: nullis matrimoniis divertentibus, Gell. 4, 3. V. also divortium.
  2. II. Trop., to deviate from each other, to differ: divortunt mores virgini longe ac lupae, Plaut. Ep. 3, 3, 22.
    Hence, dīversus (-vorsus), a, um, P. a., turned different ways.
  1. I. Set over against each other, opposite, contrary (freq. and class.; cf.: adversus, contrarius).
    1. A. Lit.: in diversum iter equi concitati, Liv. 1, 28: fenestrae, opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf. ripa, Sil. 1, 264 Drak.: iter a proposito diversum, Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.: diverso ab ea regione itinere, id. ib. 3, 41, 4: diversis ab flumine regionibus, id. B. G. 6, 25, 3: diversam aciem constituit, id. B. C. 1, 40, 5: duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles, Cic. Rep. 6, 20 (13): diversum ad mare dejectus, Tac. A. 2, 60; cf.: procurrentibus in diversa terris, id. Agr. 11: in diversum flectere, Plin. 11, 45, 101, § 248: binas per diversum coassationes substernere, cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.
    2. B. Trop.
      1. 1. In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.: varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum, Cic. Cael. 5 fin.; cf.: quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat? Vell. 2, 75, 2: pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia, Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.
        In the sup.: ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis, Sall. J. 85, 20: diversa sibi ambo consilia capiunt, Caes. B. C. 3, 30, 1: est huic diversum vitio vitium prope majus, Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2: initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant, pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1: diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia, Vell. 1, 13, 3: dividere bona diversis, Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.
        Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas; nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor, Plaut. Merc. 2, 4, 2.
        Comp.: divorsius, Lucr. 3, 803.
      2. 2. In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile: certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est, Cic. Ac. 2, 32: regio ab se diversa, Liv. 32, 38: diversos iterum conjungere amantes, Prop. 1, 10, 15: acies, Tac. A. 13, 57; 14, 30: factio, Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf. partes, id. Caes. 1: diversae partis advocatus, opposite, id. Gramm. 4: diversi ordiuntur, etc., Tac. A. 2, 10: subsellia, of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34: minuere invidiam aut in diversum eam transferre, Quint. 11, 1, 64: defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt, are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.: nullo in diversum auctore, Tac. A. 12, 69: consistentis ex diverso patroni, on the opposite side, Quint. 4, 1, 42: ex diverso, id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.; also: e diverso, Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary: sunt qui putent, etc. … Alii e diverso, etc., Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.
  2. II. In different directions, apart, separate (so most freq. in all periods and kinds of writing).
    1. A. Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14: diversae state, id. Truc. 4, 3, 14; cf.: diversi pugnabant, separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so, jam antea diversi audistis, Sall. C. 20, 5; and: sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum, Liv. 10, 25: diversi dissipatique in omnes partes fugere, Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.: ex diversa fuga in unum collecti, Liv. 42, 8: age diversos et disice corpora ponto, Verg. A. 1, 70: diversi consules discedunt, Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.: quo diversus abis? away, Verg. A. 5, 166; 11, 855: qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt, Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22: in locis disjunctissimis maximeque diversis, very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so, loca, id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.
      Cf. in the sup.: diversissimis locis subeundo ad moenia, Liv. 4, 22: itinera, Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2: proelium, fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37.
      Poet., i. q. remotus, remote, far-distant: Aesar, i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621; 708: diverso terrarum distineri, distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.
    2. B. Trop.
      1. 1. Different, unlike, dissimilar: varia et diversa genera et bellorum et hostium, Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.: variae et diversae et diffusae disputationes, id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.: diversa ac dissimilis pars, id. Inv. 1, 23, 33; cf.: diversa studia in dissimili ratione, id. Cat. 2, 5: flumina diversa locis, Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40: oris habitu simili aut diverso, Quint. 9, 3, 34 al.: ut par ingenio, ita morum diversus, Tac. A. 14, 19: a proposita ratione diversum, Cic. Brut. 90; cf.: ab his longe diversae litterae, Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7: huic diversa sententia eorum fuit, id. 3, 6, 32.
        Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.
        With gen.: diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies, Tac. A. 1, 49: diversa in hac ac supradicta alite quaedam, Plin. 10, 12, 15, § 32: eruca diversae est, quam lactuca, naturae, id. 19, 8, 44, § 154.
      2. 2. Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent: metu ac libidine divorsus agebatur, Sall. J. 25, 6: qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc., Tac. H. 4, 84: diversi fremat inconstantia vulgi, Tib. 4, 1, 45.
        Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so, pauci paulo divorsius conciderant, Sall. C. 61, 3: multifariam diverseque tendere, Suet. Galb. 19.
    3. B. Trop. of the mind: curae meum animum divorse trahunt, Ter. And. 1, 5, 25: ab eodem de eadem re diverse dicitur, differently, Cic. Inv. 1, 50: diversissime adfici, very variously, Suet. Tib. 66: uti verbo ab alicujus sententia diverse, in a different meaning, Gell. 6, 17, 9.

Dīvŏdūrum, i, n., a city of the Mediomatrici in Gallia Belgica, the modern Metz, Tac. H. 1, 63; cf. Amm. 15, 11, 9; 17, 1, 2.

* dī-volvo, ĕre, v. a.
Lit., to roll to and fro.
Trop., to ponder: multa secum, Amm. 26, 4, 3.

Dīvŏna, ae, f., a city in the neighborhood of Bordeaux, with a clear spring, now Cahors, Aus. Urb. 14, 32.

dīvortĭum (‡ divertium, Inscr. Orell. 4859), ii, n. [diverto], a separation.

  1. I. In gen.: ubi illud quod volo habebo ab illo, facile invenio, quomodo divortium et discordiam inter nos parem, Plaut. Truc. 2, 4, 66 sq. (with a play on II. 1 infra): neutrubi habebo stabile stabulum, siquid divorti fuat, id. Aul. 2, 2, 56.
  2. II. Esp.
      1. 1. A divorce, dissolution of marriage (by consent; opp. repudium, compulsory divorce by either party; cf. Dig. 24, 2, 2, § 1); orig. used only of the wife: uxori sit reddunda dos divortio, Plaut. Stich. 2, 1, 48; Cic. de Or. 3, 40; id. Clu. 5, 14; Plaut. Mil. 4, 4, 31; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 7; but afterwards in gen., Cic. Att. 12, 52, 2: et Lentulum cum Metella certe fecisse divortium, id. ib. 13, 7, 1; id. Phil. 2, 28, 69; id. de Or. 1, 40, 183; id. Top. 4, 19; id. Clu. 67; Quint. 7, 4, 11; Suet. Caes. 6 et saep.
      2. 2. Concr., a point of separation, place where a road divides, a fork in a road, Verg. A. 9, 379; cf. itinerum, Liv. 44, 2, 7: artissimo inter Europam Asiamque divortio Byzantium posuere Graeci, Tac. A. 12, 63.
        So, aquarum, i. e. a summit whence the streams run different ways, a water-shed, Cic. Att. 5, 20, 3; id. Fam. 2, 10, 2; Liv. 38, 45, 3.
  3. III. Trop.
      1. 1. Ex communi sapientium jugo sunt doctrinarum facta divortia, etc., divisions, varieties, Cic. de Or. 3, 19, 69.
      2. 2. Veris et hiemis, the time at which winter ends and spring begins, Col. 4, 27, 1.
      3. 3. Alta divortia riparum, lofty opposite banks, Amm. 15, 4, 3.
      4. 4. Tanto rerum divortio, opposition, inconsistency, Ap. de Mundo, p. 66, 9: anima nullum init cum sua unitate divortium, Macr. Somn. Scip. 1, 6, 9.

dīvorto, dīvorsus, etc., v. diver-.