Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

dulcĭa, ōrum, v. dulcis, I. B.

dulcĭārĭus, a, um, adj. [dulcia],

  1. I. of confections, making sweetmeats: vascula, to hold confections, Inscr. Orell. 114.
  2. II. Esp. of persons: pistor, a confectioner, pastry-cook, Mart. 14, 222 in lemm.; App. M. 10, p. 244, 30.
    Hence, subst., dulciari-us, ii, m., a pastry-cook, Lampr. Heliog. 27; Treb. Claud. 14; Veg. Mil. 1, 7.

dulcĭcŭlus, a, um, adj. dim. [dulcis], sweetish (very rare): potio, * Cic. Tusc. 3, 19, 46; caseus, as a term of endearment, * Plaut. Poen. 1, 2, 179.

dulcĭfer, ĕra, ērum, adj. [dulcis-fero], containing sweetness, sweet (very rare): ficus, Enn. ap. Charis. p. 103 P. (v. 71 Vahl.): cantharus, * Plaut. Ps. 5, 1, 17.

dulcĭfĭco, āvi, 1, v. a. [dulcis-facio], to sweeten: oratio jejunium dulcificat, Petr. Chrysol. Serm. Dub. 6.

dulcĭlŏquus, a, um, adj. [dulcis-loquor], sweetly speaking (late Lat. and rare): calami, Aus. Idyll. 20, 4: ars Orphei, Sid. Ep. 8, 11.

dulcĭ-mŏdus, a, um, adj. [dulcis], sweetly modulated (late Lat.): psalmi, Prud. Psych. 664.

dulcĭnervis, e, adj. [dulcis-nervus], sweetly-stringed (late Lat.): arcus, Mart. Capt. 9, § 917.

* dulcĭŏla, ōrum, n. dim. [dulcis], little sugar-cakes: mellita, App. M. 4, p. 115, 12.

* dulcĭōrĕlŏcus, a, um, adj. [dulcisos-loquor], speaking with a sweet mouth, an epithet of Nestor, Laev. ap. Gell. 19, 7, 13.

dulcis, e, adj. [from gulcis, by dissimilation; cf. ten-ebrae from root tam-; root in Sanscr. gul-jam, sweetness; Gr. γλυκύς, γλυκερός, sweet], sweet (very freq.; cf.: suavis, venustus, jucundus, gratus, acceptus, amoenus, etc.).

  1. I. Lit., opp. amarus: (animal) sentit et dulcia et amara, Cic. N. D. 3, 13; cf. Plaut. Cist. 1, 1, 72: mel, id. Asin. 3, 3, 24; id. Truc. 2, 4, 20; cf.: liquor mellis, Lucr. 1, 938; 4, 13: aqua, id. 6, 890: poma, id. 5, 1377; Hor. S. 2, 5, 12: vinum, id. C. 3, 12, 1; cf. merum, id. ib. 3, 13, 2: dolium, id. Epod. 2, 47: olivum, id. S. 2, 4, 64: sapor, id. C. 3, 1, 19 et saep.
    Comp.: uva, Ov. M. 13, 795.
    Sup.: panis, Plin. 18, 10, 20, § 92 et saep.
    Hence,
    1. B. Subst. and heterocl., dulcia, ōrum, n., sweet cakes, honey-cakes, sugar-cakes (late Lat.), Vop. Tac. 6; Lampr. Heliog. 26; 31; Prud. Psych. 429.
  2. II. Trop., agreeable, delightful, pleasant, charming, soft, flattering.
    1. A. In gen.: dulcia atque amara apud te sum elocutus omnia, Plaut. Ps. 2, 4, 2; cf. id. ib. 1, 1, 61; id. Truc. 1, 2, 78: vita, Lucr. 2, 997; cf.: lumina vitae, id. 5, 989: solacia, vitae, id. 5, 21: orator, Cic. Off. 1, 1, 3; cf. of orators or writers, Quint. 10, 1, 77; 73; 12, 10, 44; cf. also: non quo ea (oratione) Laelii quicquam sit dulcius, Cic. Brut. 21, 83: genus dicendi, Quint. 2, 8, 4: carmen, id. 12, 10, 33: poëmata, Hor. A. P. 99 et saep.: nomen libertatis, Cic. Verr. 2, 5, 63; cf. id. Att. 15, 13, 3: auditu nomen, Liv. 24, 21, 3: amores, Hor. C. 1, 9, 15: otium, id. Epod. 1, 8: fortuna, id. C. 1, 37, 11: dulce et decorum est pro patria mori, Hor. C. 3, 2, 13.
      With dat.: mensae dulcis herili canis, Val. Fl. 7, 130.
      Prov.: dulce etiam fugias, fieri quod amarum potest, Pub. Syr. 144 Rib.
      Sup.: epistola, Cic. Att. 15, 13, 4: quod in amicissimo quoque dulcissimum est, id. Lael. 23 fin. al.
    2. B. In partic. of friends, lovers, etc., friendly, pleasant, agreeable, charming, kind, dear: amici (opp. acerbi inimici), Cic. Lael. 24 fin.; cf.: amicitia remissior esse debet et liberior et dulcior, id. ib. 18 fin.: liberi, Hor. Epod. 2, 40; cf. nata, id. S. 2, 3, 199: alumnus, id. C. 3, 23, 7; id. Ep. 1, 4, 8.
      Hence, in addressing a person: optime et dulcissime frater, Cic. Leg. 3, 11; cf.: dulcissime Attice, id. Att. 6, 2, 9: mi dulcissime Tiro, Cic. Fil. Fam. 16, 21, 2: dulcis amice, Hor. Ep. 1, 7, 12: dulce decus meum, id. C. 1, 1, 2.
      Absol.: quid agis, dulcissime rerum? Hor. S. 1, 9, 4.
      Hence, adv. (acc. to II.), agreeably, delightfully.
          1. (α) dulcĭter, Cic. Fin. 2, 6, 18; Quint. 1, 10, 24; 4, 2, 62; 9, 4, 14; 12, 10, 71.
          2. (β) dulce, Cat. 51, 5; Hor. C. 1, 22, 23; 24; id. Ep. 1, 7, 27; Stat. S. 3, 4, 8; id. Th. 4, 274.
        1. b. Comp.: dulcius spirare, Quint. 12, 10, 27; Prop. 1, 2, 14.
        2. c. Sup.: dulcissime scripta, Cic. Brut. 19, 77.

dulcĭsŏnōrus, a, am, adj. [dulcissonorus], sweetly sounding: res Serv. Centim. p. 24 Santen. (p. 467, 17 Keil).

dulcĭsŏnus, a, um, adj. [dulcis-sonus], sweetly sounding: murmur, Sid. Carm. 6, 5; Cassiod. in Psalt. praef.

dulcĭtas, ātis, f. [dulcis], sweetness, pleasantness (ante- and post-classical).

  1. I. Lit.: fici, App. de Mundo, 74, 34.
  2. II. Trop.: conspirantis animae, Att. ap. Non. 96, 27 (Trag. v. 640 Rib.): tanta, Caecil. ap. Non. ib. (Com. v. 218 Rib.).

dulcĭter, adv., v. dulcis, fin.

        1. (α) .

dulcĭtūdo, ĭnis, f. [dulcis], sweetness (very rare).

  1. I. Lit.: gustatus, qui dulcitudine praeter ceteros sensus commovetur, Cic. de Or. 3, 25, 99.
  2. II. Trop., pleasantness, agreeableness, charm: usurarum, Dig. 42, 8, 10, § 10: CVM QVA VIXIT ANNIS XIII. CVM MAGNA DVLCITVDINE, in great tenderness (acc. to dulcis, II. B.), Inscr. Grut. 752, 3; so Inscr. Fabr. 250, 4.