Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

eā, v. is.

eādem, adv. [abl. f., from idem, sc. viā, operā, or parte].

  1. I. By the same way (rare): ut ventum est in trivium, eadem qua ceteri fugere noluit, Cic. Div. 1, 54, 123: eadem revertens, Liv. 5, 46, 3: eadem et Romanos sequentes impetus rapit, id. 4, 33, 12.
  2. II. Transf.
    1. A. (Sc. operā, sometimes expressed, Plaut. Capt. 2, 3, 90; id. Bacch. 1, 1, 26; prop., by the same piece of work, i. e.) At the same time, likewise (ante-class.), Plaut. Trin. 2, 4, 180 (cf. Brix. ad loc.) eādem ego ex hoc quae volo exquaesivero, id. Capt. 2, 2, 43. atque eādem mulieres apparebunt, id. Poen. 3, 3, 3.
    2. B. Repeated: eademeadem, now … now, at one timeat another: eadem biberis, eadem dedero tibi ubi biberis savium, Plaut. Bacch. 1, 1, 49 (15).

ĕălē, ēs, f., a large animal found in Ethiopia; acc. to Cuvier, the two-horned rhinoceros, Plin 8, 21, 30, § 73.

ĕā-propter (= propter ea), adv., on that account, therefore, Ter. And. 5, 5, 3 Fleck. Pomp. Bon. Com. p. 238 Rib.

ĕapse, v. ipse init.

    1. 1.ĕărĭnus, a, um, adj., = ἐαρινός, of the color of spring, i. e. green: oves purpureas et earinas, Tert. Hab. mul. 8.

2. Eărĭnus (-nos), i, = Ἑαρινός, the name of a slave, cited as an example of poet. license, and scanned Ēăr-, Mart. 9, 2, 13.

ĕā-tĕnus, adv. [is], designates the limit to which an action or condition extends,

  1. I. so far (rare; perh. not before Cic., for in Plaut. Most. 1, 2, 50, the right reading is protenus); followed by quatenus, Cels. 2, 10; Dig. 47, 2, 92: caules lactucae ab imo depurgatos eatenus, qua tenera folia videbuntur, etc., Col. 12, 9, 1; followed by qua, id. 4, 7, 2; id. Arb. 8, 2; Quint. 1, 11, 1.
    With quoad: hoc civile, quod vocant, eatenus exercuerunt, quoad populum praestare voluerunt, Cic. Leg. 1, 4, 14; id. Q. Fr. 1, 1, 3; id. Univ. 11.
    With ut, to such a degree, to that extent: verba persequens eatenus, ut ea non abhorreant a more nostro, Cic. Opt. Gen. 7 fin.; Cels. 5, 26; Col. 5, 1, 3.
    Cf. with ne, Cels. 6, 6; Suet. Tib. 33; Just. 5, 10.
  2. II. Of time, so long, hitherto (late Lat.), Capitol. Gordian. 22; Oros. 6, 1.

īdem, ĕădem, ĭdem (masc. eidem, freq. in MSS. and inscrr.; v. Lachm. ad Lucr. 1, 120; rarely isdem or eisdem; plur. nom. eidem; dat. and abl. eisdem; usu. contr. idem, isdem; not iidem, iisdem; v. Neue, Formenl. 2, 198 sqq.), pron. [from the pronom. root I, whence is, and the demonstr. suff. dem; root of dies, day, time; hence, just, exactly, Corss. Aussp. 2, 855], the same.

  1. I. In gen.: deinde quod nos eadem Asia atque idem iste Mithridates initio belli Asiatici docuit, Cic. de Imp. Pomp. 7, 19: quam (sphaeram) ab eodem Archimede factam posuerat in templo Virtutis Marcellus idem, id. Rep. 1, 14: id, quod eidem Ciceroni placet, Quint. 10, 7, 28: jure erat semper idem vultus (Socratis), Cic. Tusc. 3, 15, 31: idem semper vultus eademque frons, id. Off. 1, 26, 90: tu autem eodem modo omnes causas ages? aut in iisdem causis perpetuum et eundem spiritum sine ulla commutatione obtinebis? id. Or. 31, 110: non quod alia res esset: immo eadem, id. Clu. 29, 80: etiam si verbo differre videbitur, re tamen erit unum et omnibus in causis idem valebit, id. Caecin. 21, 59: ad causas simillimas inter se vel potius easdem, id. Brut. 94, 324.
  2. II. In partic., idem is used,
    1. A. When two predicates are referred to the same subject.
      1. 1. When the predicates are of the same kind it may often be rendered, at the same time, likewise, also, etc., or = is (ea, id) with quoque, etiam, simul, etc.: cum Academico et eodem rhetore congredi conatus sum, Cic. N. D. 2, 1, 1; cf.: oratio splendida et grandis et eadem in primis faceta, id. Brut. 79, 273: avunculus meus, vir innocentissimus idemque doctissimus, id. N. D. 3, 32, 80: jam M. Marcellus ille quinquies consul totum (auspicium) omisit, idem imperator, idem augur optimus, id. Div. 2, 36, 77: ubi Xenocrates, ubi Aristoteles ista tetigit? hos enim quasi eosdem esse vultis, id. Ac. 2, 44, 136; cf.: viros fortes, magnanimos, eosdem bonos et simplices esse volumus, id. Off. 1, 19, 63: Caninius idem et idem noster cum ad me pervesperi venisset, etc., id. Fam. 9, 2, 1: amicus est tamquam alter idem, a second self, id. Lael. 21, 80: ad idem semper exspectandum paratior, id. Off. 2, 15, 53: nam idem velle atque idem nolle, ea demum firma amicitia est, Sall. C. 20, 5; cf.: quos omnes eadem odisse, eadem metuere in unum coeëgit, id. J. 31, 14: Hisdem diebus, for eisdem, Pall. 10, 13: hic finis belli, … idemque finis regni, Liv. 45, 9, 2; 2, 12, 2: quae ab condita urbe Roma ad captam urbem eandem Romanigessere, id. 6, 1, 1: ut pars militum gladiatores, qui e servitio Blaesi erant, pars ceteram ejusdem familiam vincirent, Tac. A. 1, 23: erepta mihi prius eorundem matre, Quint. 6 prooem. 4: fervida aestas, longinqua itinera sola ducis patientia mitigabantur, eodem plura quam gregario milite tolerante, Tac. A. 14, 24.
      2. 2. When the predicates are in contrast with one another it may be rendered, nevertheless, yet, on the contrary: (Epicurus) cum optimam et praestantissimam naturam dei dicat esse, negat idem esse in deo gratiam, Cic. N. D. 1, 43, § 121; cf. Curt. 5, 1, 14.
    2. B. Esp.
      1. 1. Connected or corresp. with the pronouns ego, tu, hic, ille, iste, qui, and with unus: idem ego ille (non enim mihi videor insolenter gloriari, etc.) idem inquam ego recreavi afflictos animos, etc., Cic. Att. 1, 16, 8: ego idem, qui, etc., id. Or. 7, 23; cf.: habitae sunt multae de me contioneshabuit de eodem me P. Lentulus consul contionem, id. Sest. 50, 107: cedo nunc ejusdem illius inimici mei de me eodem contionem, id. ib. § 108: de me eodem, id. ib. 51, 109: quin tu igitur concedis idem, etc., id. Rep. 1, 39 fin. Mos.; cf.: cognoram te in custodia salutis meae diligentem: eundemque te, etc., id. Att. 4, 1, 1: Sopater quidam fuit, etc. … huic eidem Sopatro eidem inimici ad C. Verrem ejusdem rei nomen detulerunt, id. Verr. 2, 2, 28, § 68: cum est idem hic Sopater absolutus, id. ib. 2, 2, 29, § 70: hoc idem facere, id. Rep. 1, 35: ab hisce eisdem permotionibus, id. de Or. 1, 12, 53: idem ille tyrannus, id. Rep. 1, 42: in eisdem illis locis, id. Verr. 2, 1, 21, § 56: eandem illam (sphaeram), id. Rep. 1, 14: eum et idem qui consuerunt et idem illud alii desiderent, id. Off. 2, 15 fin.: idem iste Mithridates, id. de Imp. Pomp. 7, 19 (Klotz, Orell., B. and K.; older edd., idem ipse): musici qui erant quondam idem poëtae, id. de Or. 3, 44, 174; cf.: beneficentia, quam eandem benignitatem appellari licet, id. Off. 1, 7, 20: quod idem in ceteris artibus non fit, id. Fin. 3, 7, 24 fin.: exitus quidem omnium unus et idem fuit, id. Div. 2, 47, 97: in qua (causa) omnes sentirent unum atque idem, id. Cat. 4, 7, 14; cf. in an inverted order: ut verset saepe multis modis eandem et unam rem, id. Or. 40, 137: neque ego aliter accepi: intellexi tamen idem, non existimasse te, etc., id. Fam. 9, 15, 3; id. Att. 3, 12, 1; 8, 3, 3.
      2. 2. As a word of comparison, with et, ac, que, ut, qui (quae, quod), quam, quasi, cum, or (mostly poet.) with the dat., the same as, identical with, of the same meaning as, etc.: si quaeratur, idemne sit pertinacia et perseverantia, Cic. Top. 23, 87: videmus fuisse quosdam, qui idem ornate ac graviter, idem versute et subtiliter dicerent, at the same time and as well as, id. Or. 7, 22; cf. id. Sull. 18, 51: imperii nostri terrarumque idem est extremum, id. Prov. Cons. 13, 33; cf. id. Cael. 28, 67: disputationem habitam non quasi narrantes exponimus, sed eisdem fere verbis, ut actum disputatumque est, id. Tusc. 2, 3, 9: idem abeunt, qui venerant, id. Fin. 4, 3, 7: quoniam earum rerum quas ego gessi, non est eadem fortuna atque condicio, quae illorum qui, etc., id. Cat. 3, 12, 27: non quo idem sit servulus quod familia, id. Caecin. 20, 58: qui (servi) et moribus eisdem essent, quibus dominus, et eodem genere ac loco nati, id. Verr. 2, 3, 25, § 62: eandem constituit potestatem quam si, etc., id. Agr. 2, 12, 30: eodem loco res est, quasi ea pecunia legata non esset, id. Leg. 2, 21, 53; cf.: sensu amisso fit idem, quasi natus non esset omnino, id. Lael. 4, 14.
        With cum: tibi mecum in eodem est pistrino vivendum, Cic. de Or. 2, 33, 144: hunc eodem mecum patre genitum, etc., Tac. A. 15, 2: in eadem mecum Africa geniti fides, Liv. 30, 12, 15; 28, 28, 14.
        With dat.: (Homerus) Sceptra potitus, eadem aliis sopitu’ quiete est, Lucr. 3, 1038; cf.: invitum qui servat idem facit occidenti, Hor. A. P. 467; so Ov. M. 13, 50; id. Am. 1, 4, 1 al.: quod non idem illis censuissemus, Cic. Fam. 9, 6, 3; Just. 2, 4, 10: ille eadem nobis juratus in arma, Ov. M. 13, 50.
        In neutr. with gen.: si idem nos juris haberemus quod ceteri, Cic. Balb. 12, 29: tibi idem consilii do, quod, etc., id. Fam. 9, 2, 2: omnes qui ubique idem operis efficiunt, Lact. 5, 4, 1: non habet officii lucifer omnis idem, Ov. F. 1, 46.
        Advv.: eādem, eodem, v. h. v.

is, ĕa, id (m. eis, C. I. L. 1, 198; n. it, ib. 5, 875 al., and freq. in MSS. of Plaut.), gen. ējus (old form eiius, C. I. L. 3, 1365 et saep.; v. Prisc. 1, 4, 18, p. 545; also etius, ib. 2, 1276 al.; scanned ĕius, Plaut. Poen. 4, 2, 60; Ter. Eun. 1, 2, 51; v. Lachm. ad Lucr. 3, 374; also Cic. poët. N. D. 2, 42, 109: eius, monosyl., Plaut. Mil. 3, 1, 206; Ter. Eun. 4, 1, 7 et saep.; dat. ĕï, in ante-class. poetry often ēi, Plaut. Most. 4, 2, 32; Ter. Heaut. 3, 1, 46; Lucr. 2, 1136; 5, 300: eiei, C. I. L. 1, 198, 12 al.: eei, Inscr. Neap. 2423: iei, C. I. L. 1, 205, col. 2, 12 al.: ei, monosyl., Plaut. Capt. 2, 3, 68; id. Trin. 1, 2, 138 et saep.; Cat. 82, 3; cf. Prisc. 7, 5, 21, p. 740; Lachm. ad Lucr. 3, 374: eo, Inscr. Murat. 582; f. eae, Plaut. Mil. 2, 3, 77 Ritschl; Cato, R. R. 46, 1; v. Varr. L. L. 8, 28, 51; acc. im for eum, Lex ap. Cic. Leg. 2, 24, 60; Charis. 1, 17, p. 107 sq.; Paul. ex Fest. p. 103; also em, Tab. XII., tab. 1, fr. 1.
Plur. nom. m. ĕi, Plaut. Mil. 2, 4, 32; id. Stich. 1, 3, 47; Ter. Ad. prol. 23; but in the MSS. ii; Cic. de Or. 1, 19, 87 et saep.: eei, Inscr. Neap. 2423, 8: iei, C. I. L. 1, 185; Varr. L. L. 9, 1, 2 al.; but ī, Plaut. Trin. prol. 17; id. Mil. 3, 1, 158 al.; v. Ritschl prol. p. 98; gen. eum for eorum, Inscr. Murat. 582, 2; dat. and abl. eīs or iīs, also īs, C. I. L. 1, 198, 48; Plaut. Mil. 3, 1, 140, and freq. in MSS.: eis, monosyl., Ter. And. 1, 1, 36; id. Eun. 5, 8, 59 al.; v. Lachm. ad Lucr. 4, 934: ieis, C. I. L. 1, 204, col. 1, 5 al.; old form also ībus, Plaut. Mil. 1, 74; id. Truc. 1, 2, 17: ĭbus, Titin. et Pomp. ap. Non. p. 486; Lucr. 2, 88; cf. S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; v. Lachm. l. l.; f. eābus, Cato, R. R. 152; cf. Prisc. 7, 3, 11, p. 733; v. more on these forms, Neue, Formenl. 2, 191-196), pron. demonstr. [root i-; Sanscr. itas; hence, i-ha, here; cf. i-bi, i-ta, i-dem, etc.].

  1. I. He, she, it; this or that man, woman, thing.
    1. A. Referring to something already mentioned, in gen.
      1. 1. Referring to the third person: fuit quidam senex Mercator: navem is fregit apud Andrum insulam: Is obiit mortem, Ter. And. 1, 3, 16: venit mihi obviam tuus puer: is mihi litteras abs te reddidit, Cic. Att. 2, 1, 1: objecit ut probrum nobiliori, quod is, etc., id. Tusc. 1, 2, 3.
      2. 2. Of the first person: ego me credidi Homini docto rem mandare: is lapidi mando maxumo, Plaut. Merc. 3, 4, 47: haec omnia is feci, qui sodalis Dolabellae eram, Cic. Fam. 12, 14; Sen. Ep. 63 al.
      3. 3. Of the second person: qui magister equitum fuisse tibi viderere, is per municipia cucurristi, Cic. Phil. 2, 30.
    2. B. Esp.
      1. 1. In connection with a noun: ea re, quia turpe sit, faciendum non esse, Cic. Off. 3, 13: ea res ut est Helvetiis enuntiata, etc., Caes. B. G. 1, 4: ne ob eam rem tribueret, etc., id. ib. 1, 13: flumen est Ararid flumen, etc., id. ib. 1, 12: sub id tempus, Liv. 43, 5: ejus disputationis sententias memoriae mandavi, Cic. Lael. 1, 3: ante eam diem, id. Att. 2, 11, 2: ea tempestate, Sall. C. 36, 4: quam urbem is rex condidit, Plin. 6, 17, 21, § 61.
      2. 2. When is, ea, id would stand in the same case with the relative it is usually omitted; when the relative precedes, it is sometimes employed for emphasis: male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id temptatur pecuniā, Cic. Off. 2, 6, 22.
      3. 3. Connected with que and quidem, it gives prominence to a preceding idea: cum una legione eaque vacillante, and that, Cic. Phil. 3, 12, 31: inprimis nobis sermo isque multus de te fuit, id. Att. 5, 1, 3: tuus dolor humanus is quidem, sed, etc., id. ib. 12, 10: vincula et ea sempiterna, id. Cat. 4, 4, 7: certa flagitiis merces, nec ea parva, id. Phil. 2, 18, 44.
      4. 4. It is sometimes used instead of the reflexive pronoun: Helvetii persuadent Rauracis, ut una cum iis (for secum) proficiscantur, Caes. B. G. 1, 5: Caesar etiam privatas injurias ultus est, quod ejus soceri avum Tigurini interfecerant, id. ib. 1, 12.
      5. 5. It is sometimes placed, for greater emphasis, after a relative: multitudinem, quae fortunis vestris imminebat, eamse fecisse commemorat, ut, etc., Cic. Mil. 35, 95; cf.: urbem novam conditam vi et armis, jure eam legibusque de integro condere parat, Liv. 1, 19, 1.
    3. C. Id, n., to designate an idea in the most general manner, that (thing, fact, thought, circumstance, etc.).
      1. 1. In gen.: quando verba vana ad id locorum fuerint, rebus standum esse, hitherto, till now, Liv. 9, 45, 2; so, ad id (sc. tempus), id. 3, 22: ad id diei, Gell. 17, 8: ad id quod natura cogeret, i. e. death, Nep. Att. 22, 2: id temporis, at that time, Cic. Mil. 10, 28; id. Cat. 4, 1, 10: id. Att. 13, 33: id aetatis, at that age, id. de Or. 1, 47; cf. id. Verr. 2, 2, 37, § 91.
      2. 2. Esp.
          1. (α) Id, therefore, for that reason, on that account: id ego gaudeo, Cic. Q. Fr. 3, 1, 3: id misera maesta est, Plaut. Rud. 2, 3, 66: idne estis auctores mihi? do you advise me to that? Ter. Ad. 5, 8, 16.
          2. (β) Id genus = ejus generis, Gell. 9, 12, 13: aliquid id genus scribere, Cic. Att. 13, 12, 3.
          3. (γ) Ad id, for that purpose: ad id quod sua quemque mala cogebant, evocati, Liv. 3, 7, 8: ad id quod = praeterquam quod, besides that: consul ad id, quod, etc., tunc quoque, etc., id. 44, 37, 12; 3, 62, 1; 26, 45, 8 al.
          4. (δ) In id, to that end, on that account, therefore: in id fide a rege accepta, Liv. 28, 17.
            (ε) In eo est, it is gone so far, is at that pass: quod ad me de Lentulo scribis, non est in eo, it is not come to that, is not so, Cic. Att. 12, 40: cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles, when the soldiers were just on the point of scaling the walls, Liv. 2, 17, 5; 28, 22, 8; Nep. Milt. 7, 3: in eo est, also, it consists in that, depends upon that: totum in eo est tectorium, ut sit concinnum, Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 1: ejus omnis oratio versata est in eo, ut, etc., id. de Or. 1, 57, 254: sic velim enitare quasi in eo mihi sint omnia, id. Fam. 15, 14.
            (ζ) Ex eo, from that, hence: sed tamen ex eo, quod eam voluptatem videtur amplexari saepe vehementius, etc., Cic. Fin. 2, 9.
            (η) Cum eo, ut (with subj.), with the condition or stipulation that, etc., Liv. 8, 14.
            (θ) Eo, adverbially, with the comp., so much, by so much; but frequently to be expressed in English by the, Cic. Quint. 9; so id. Q. Fr. 3, 1, 5.
    4. D. Sometimes is refers to the foll. substantive, instead of to the preceding relative: quae vectigalia locasset, ea rata locatio (for eorum), Liv. 23, 11: ea libera conjectura est (for de hac re), id. 4, 20: quae pars major erit, eo stabitur consilio (for ejus), id. 7, 35: existit ea, quae gemma dicitur, Cic. de Sen. 15.
      Sometimes, for emphasis, it is placed before the relative quod, to represent a thought or clause: ratus, id quod negotium poscebat, Jugurtham venturum, Sall. J. 56, 1; id. C. 51, 20: sive ille hoc ingenio potuisset, sive, id quod constaret, Platonis studiosus audiendi fuisset, Cic. de Or. 1, 20, 89: si nos, id quod debet, nostra patria delectat, id. ib. 1, 44, 196: si, id quod facile factu fuit, vi armisque superassem, id. Sest. 17, 39; 13, 30; so, id quo, id. Inv. 1, 26, 39: id de quo, Liv. 21, 10, 9.
      It is thus apparently pleonastic after substantives: Octavio Mamilio—is longe princeps Latini nominis erat … —ei Mamilio filiam nuptum dat, Liv. 1, 49, 9: cultrum, quem habebat, eum defigit, id. 1, 58, 11; cf. id. 3, 58, 1.
      It is rarely pleonastic after the relative: quod ne id facere posses, idcirco dixeram, Cic. Ac. 2, 25, 79 dub. (B. and K. bracket id).
  2. II. He, she, it; that man or the man (woman, thing), the one, that one, as a correlative to qui: si is, qui erit adductus, Cic. Verr. 2, 3, 89, § 207: is mihi profecto servus spectatus satis, Cui dominus curae est, Ter. Ad. 5, 6, 5. And also in the first person: haec tibi scribo … is, qui flevi, Sen. Ep. 1.
  3. III. Such, of such a sort, character, or quality: in eum jam rediit locum, ut, etc., Ter. Heaut. 2, 3, 118: neque enim tu is es, qui, quid sis, nescias, Cic. Fam. 5, 12, 6; 4, 7, 2: itaque ego is in illum sum, quem tu me esse vis, id. Att. 7, 8, 1: is eram natusut potuerim, Liv. 7, 40, 8.
    Adj.: nec tamen eas cenas quaero, ut magnae reliquiae fiant, Cic. Fam. 9, 16, 8; id. Clu. 70: quae causae sunt ejus modi, ut de earum jure dubium esse non possit, id. de Or. 1, 57, 241: est enim credo is vir iste, ut civitatis nomen sua auctoritate sustineat, id. Fl. 15, 34.
    1. B. Such, so great, of so high a degree: L. Mescinius ea mecum consuetudine conjunctus est, quod mihi quaestor fuit, Cic. Fam. 13, 26, 1.
      Hence, advv.
      1. 1. ĕā (sc. parte, viā, etc.), on that side, by that way, there: quod proxime accedi poterat, Cic. Caecin. 8, 21: itinera muniit: effecit ut elephantus ornatus ire posset, quā antea, etc., Nep. Ham. 3 fin.: postquam comperit, transitum non esse, Liv. 21, 32, 9; 5, 43, 2; 24, 2 fin.; 26, 11 fin.; 27, 15 fin. al.
      2. 2. ĕō, v. 2. eo.