No entries found. Showing closest matches:
excōgĭtātĭo, ōnis, f. [excogito], a thinking out, a contriving, devising, inventing (syn. inventio): quid? illa vis quae tandem est, quae investigat occulta, quae inventio atque excogitatio dicitur? Cic. Tusc. 1, 25, 61: excogitationem non habent difficilem, may be thought out without difficulty, id. de Or. 2, 27, 120: hominum malae artis, Vulg. Sap. 15, 4.
excōgĭtātor, ōris, m. [excogito], a contriver, inventor (post-class.): verborum et nominum, Arn. 3, 119.
1. excōgĭtātus, a, um, Part. and P. a., from excogito.
(2. excogitatus, ūs, false reading in Gell. 5, 10 fin., instead of excogitatae.)
ex-cōgĭto, āvi, ātum, 1, v. a.,
- I. to find out by thinking, to contrive, devise, invent (freq. and class.; cf.: comminiscor, simulo, confingo, fingo, etc.): quid enim mali aut sceleris fingi aut excogitari potest, quod non ille conceperit? Cic. Cat. 2, 4, 7: ad haec igitur cogita, mi Attice, vel potius excogita, id. Att. 9, 6, 7: quid igitur causae excogitari potest, cur? etc., id. Deiot. 7, 20: novam interregni ineundi rationem, id. Rep. 2, 12: aliquid dignum dono deorum aut efficere aut excogitare, id. ib. 3, 3, 4: multa praeterea generatim ad avaritiam excogitabantur, Caes. B. C. 3, 32, 1: aliquid ad ornatum portarum, etc., Hirt. B. G. 8, 51, 2: o callidos homines! o rem excogitatam! Cic. Or. 67, 225: quicquid omnino excogitari contra potest, Quint. 12, 8, 10: res ab illis dicta, non a nobis excogitata, id. 5, 13, 49: in rebus excogitandis (opp. gerendis), Nep. Them. 1 fin.
Impers. with ut: excogitatum est a quibusdam ut, etc., Nep. Att. 8, 3; cf. with a subject-sentence: cum recenti fico salis vice caseo vesci nuper excogitatum est, Plin. 15, 19, 21, § 82.
- II. Transf., to name: Alpes Poeninas, Amm. 15, 10, 9.
Hence, * excōgĭtātus, a, um, P. a., sought out, choice: excogitatissimae hostiae, Suet. Calig. 22.