No entries found. Showing closest matches:
exōrābĭlis, e, adj. [exoro].
exōrābŭla, ōrum, n. [exoro], means of entreating or convincing, enticements, arguments (ante- and post-class.): quotque exoretur exorabulis, Plaut. Truc. 1, 1, 6: judicantium, App. Flor. p. 360.
exōrātĭo, ōnis, f. [exoro], a moving by entreaty, effectual entreaty, Vulg. Sir. 16, 12: manium paternorum, an appeasing, Quint. Decl. 8.
exōrātīvus, a, um, adj. [exoro], prayerful: dicere nescio quid exorativum, Cassiod. in Psa. 17, 32.
* exōrātor, ōris, m. [exoro], one who obtains by entreaty, a successful suppliant, Ter. Hec. prol. alt. 2.
* exōrātrix, īcis, f. [exorator], she who obtains by entreaty, Salvian Gub. D. p. 93 Rittersh.