No entries found. Showing closest matches:
expugnātĭo, ōnis, f. [expugno], the taking of a place by assault, carrying by storm, storming: urbis, Caes. B. G. 7, 36, 1: oppidi, Suet. Claud. 21: Mytilenarum, id. Caes. 2; cf.: ut ipsorum adventus in urbes sociorum non multum ab hostili expugnatione differant, Cic. de Imp. Pomp. 5, 13: castrorum, Caes. B. G. 6, 41, 1.
In plur.: nocturnae aedium, Cic. Att. 11, 23, 3: nunc acie, nunc expugnationibus, Vell. 2, 98, 1.
expugnātor, ōris, m. [expugno], the taker, stormer, conqueror of a place.
expugnātōrĭus, a, um, adj. [expugno], conquering, overpowering (post-class.): dominatio, Tert. Anim. 57.