Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

expugnātĭo, ōnis, f. [expugno], the taking of a place by assault, carrying by storm, storming: urbis, Caes. B. G. 7, 36, 1: oppidi, Suet. Claud. 21: Mytilenarum, id. Caes. 2; cf.: ut ipsorum adventus in urbes sociorum non multum ab hostili expugnatione differant, Cic. de Imp. Pomp. 5, 13: castrorum, Caes. B. G. 6, 41, 1.
In plur.: nocturnae aedium, Cic. Att. 11, 23, 3: nunc acie, nunc expugnationibus, Vell. 2, 98, 1.

expugnātor, ōris, m. [expugno], the taker, stormer, conqueror of a place.

  1. I. Prop. (rare but class.): urbis, Cic. Inv. 1, 50, 93: urbium, Vulg. Prov. 16, 32: rex Demetrius Expugnator cognominatus (transl. of Πολιορκητής), Plin. 7, 38, 39, § 126.
    1. * B. Transf.: pecoris opimi lupus, Stat. Th. 4, 363.
  2. II. Trop.: pudicitiae, a violator, Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9.

expugnātōrĭus, a, um, adj. [expugno], conquering, overpowering (post-class.): dominatio, Tert. Anim. 57.