Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

făcēlāre, is, v. faselaria.

Făcĕlīnus (Phac-), a, um, or Făcĕ-lītis (Phac-), or Fascĕlis (Phasc-), ĭdis, f. [φάκελος, a bundle of fagots], of or belonging to the Taurian Diana: sedes Dianae, Sil. 14, 260 dub.; v. Gerlach ad Lucil. p. 11; cf. Serv. Verg. A. 116; Hyg. Fab. 261.

făcesso, cessi, ītum, 3, v. intens. a. and n. [facio, like capesso from capio].

  1. I. Act., to do eagerly or earnestly, to despatch, perform, execute, accomplish.
    1. A. In gen. (mostly poet.): latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 ed. Vahl.): dicta, Afran. ap. Non. 306, 26; cf.: jussa facessunt, Verg. A. 4, 295: matris praecepta facessit, id. G. 4, 548: mille facesse jocos, Ov. A. A. 3, 367: dictum facessas doctum, bring to an end, be done with, Plaut. Men. 2, 1, 24.
    2. B. In partic., in a bad sense, to bring on, cause, occasion, create (Ciceron.): de temeritate eorum, qui tibi negotium facesserent, Cic. Fam. 3, 10, 1: cf. in the pass.: si cui forte hac lege negotium facessetur, id. Clu. 57, 158; id. Verr. 2, 4, 64, § 142: innocenti periculum, id. Div. in Caecil. 14, 45; Tac. H. 4, 43: rem facesso, Plaut. Rud. 4, 4, 17.
  2. II. Neutr., sc. se, to go away, retire, depart (class.): vos facessite, Enn. ap. Non. 306, 29 (Trag. v. 191 ed. Vahl.): ab omni societate rei publicae paulisper facessant, Cic. Leg. 1, 13, 39: propere ex urbe, ab ore atque oculis populi Romani, Liv. 6, 17, 8: aedibus, Titin. ap. Non. 306, 31: cf.: propere urbe finibusque, Liv. 4, 58, 7: hinc, id. 4, 58, 33; Afran. ib. 307, 3; cf.: hinc Tarquinios, Liv. 1, 47, 5: operae facessant, servitia sileant, Cic. Fl. 38 fin.: facessere interim privatam amicitiam jubet, cum mandata patriae intercedant, to be at an end, Just. 34, 4.
    In a play upon the two meanings (cf. I. A.): Tr. Ego opinor rem facesso. Gr. Si quidem sis pudicus, hinc facessas, Plaut. Rud. 4, 4, 19 sq.

făcētē, adv., v. facetus fin.

făcētĭa, ae, f. [facetus; cf.: argutiae, deliciae], a jest, witticism; drollery, piece of humor.

  1. I. Sing. (ante- and post-class.): haec facetiast, amare inter se rivalis duos, Plaut. Stich. 5, 4, 47: jocularis, Cael. Aur. Tard. 1, 1, 21: facetia sermonis Plauto congruentis, Gell. 3, 3, 3: facetiae habere, res divinas deridere, App. Mag. 56, p. 310, 27.
  2. II. Plur.: făcētĭae, ārum.
    1. A. A witty or clever thing in action or behavior (Plautin.): mulier, quoi facetiarum cor corpusque sit plenum et doli, Plaut. Mil. 3, 1, 186: fecisti, here, facetias, quom, etc., id. Stich. 5, 2, 7.
    2. B. Wit, witty sayings, witticisms, pleasantry, drollery, humor, facetiousness (class.; syn.: sal, dicacitas, cavillatio, lepos, urbanitas, comitas): (sales), quorum duo genera sunt, unum facetiarum, alterum dicacitatis, Cic. Or. 26, 87: cum duo genera sint facetiarumilla a veteribus superior cavillatio, haec altera dicacitas nominata est, id. de Or. 2, 54, 218: facetiis autem maxime homines delectari, si quando risus conjuncte, re verboque moveatur, id. ib. 2, 61, 248: P. Scipio omnes sale facetiisque superabat, id. Brut. 34, 128: festivitate et facetiis C. Julius et superioribus et aequalibus suis omnibus praestitit, id. ib. 48, 177: sale tuo et lepore et politissimis facetiis pellexisti, id. de Or. 1, 57, 243: accedat oportet lepos quidam facetiaeque, id. ib. 1, 5, 17; cf.: dulces Latini leporis facetiae, Vell. 1, 17, 1: facetiarum quidam lepos, Cic. de Or. 1, 34, 159: facie magis quam facetiis ridiculus, id. Att 1, 13, 2: ego mirifice capior facetiis, maxime nostratibus (corresp. to sales), id. Fam. 9, 15, 2: asperis facetiis illusus, sarcasms, Tac. A. 15, 68; cf. acerbae, id. ib. 5, 2: per facetias incusare aliquem, id. ib. 14, 1.

făcētĭor, āri, v. dep. n. [facetus], to talk wittily, be facetious, Sid. Ep. 3, 13.

făcētus, a, um, adj. [root fa- of fari; Sanscr. bhā-, shine, appear; Gr. φα- in φημί, φαίνω; strengthened făc, as in fax, facies], well-made, choice, elegant, fine.

  1. I. Lit. (very rare): nae illi sunt pedes faceti ac deliciis ingredienti molles, Brutus ap. Quint. 6, 3, 20: facetis victibus vivere, Plaut. Most. 1, 1, 43.
  2. II. Trop.
    1. A. Of behavior, fine, courteous, polite, gentle (very rare): vir facetus atque magnificus, Plaut. Most. 2, 2, 84: mulier commoda et faceta, Ter. Heaut. 3, 2, 11: ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta, Hor. Ep. 1, 6, 55: est qui (ambulet tunicis) subductis usque facetus, i. e. who thinks to be very fine, id. S. 1, 2, 26.
    2. B. Of speech.
      1. * 1. Elegant, fine: molle atque facetum Vergilio annuerunt gaudentes rure Camenae, Hor. S. 1, 10, 44; cf.: decoris hanc et excultae cujusdam elegantiae appellationem (faceti) puto, Quint. 6, 3, 20.
      2. 2. Merry, witty, jocose, humorous, facetious (the predominant signif. of the word).
        1. a. Of persons: dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni sermone simulatorem, quem εἴρωνα Graeci nominarunt, Socratem accepimus, Cic. Off. 1, 30, 108: elegantes, faceti, id. Brut. 16, 63: esse quamvis facetum atque salsum, id. de Or. 2, 56, 228: in altercando cum aliquo aculeo et maledicto facetus, id. Brut. 47, 173: imitatores et narratores faceti, id. de Or. 2, 54, 219: etiam quodam loco facetus esse voluisti, id. Phil. 2, 8, 20: conviva joco mordente facetus, Juv. 9, 10 et saep.
        2. b. Of inanim. and abstr. things: duplex omnino est jocandi genus: unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum, Cic. Off. 1, 29, 104: ironia faceta et elegans, id. Brut. 85, 292: faceta et urbana innumerabilia, id. de Or. 2, 56, 227: sermo, id. ib. 1, 8, 32: dictum, id. ib. 2, 54, 219: joci, Just. 39, 2.
          Comp.: Quo facetior videare, Lucil. ap. Fest. s. v. REDARGUISSE, p. 273, 10 Müll.
          Sup.: Aristophanes facetissimus poëta veteris comoediae, Cic. Leg. 2, 15, 37: argutiae facetissimi salis, Plin. 35, 10, 37, § 117.
          Hence, adv.: făcēte,
      1. 1. (Acc. to II. A.) Finely, properly, elegantly (anteclass.): hanc ego rem exorsus sum facete et callide, Plaut. Pers. 4, 1, 7; id. Mil. 1, 1, 39; id. Stich. 1, 3, 114: facete dictum, well said! good! id. Capt. 1, 2, 73; Ter. Eun. 2, 2, 57; 3, 1, 37.
      2. 2. (Acc. to II. B.) Wittily, pleasantly, humorously, facetiously (class.): numquam tam male est Siculis, quin aliquid facete et commode dicant, Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95: facete et urbane Stoicos ridere, id. Fin. 1, 11, 39: multa colligere ridicule ac facete, id. de Or. 1, 57, 243: praeclare et apposite et facete scripsit, Gell. 2, 23, 11: (Cicero) plura quam quisquam dixit facete, Quint. 6, 3, 4.
        Comp.: nos ab isto nebulone facetius eludimur, Cic. Rosc. Am. 44, 128: disputare, id. de Or. 2, 54, 217.
        Sup.: noster hic facetissime tres de jure civili libellos tribus legendos dedit, Cic. de Or. 2, 55, 223: dicere, Plin. Ep. 1, 9 fin.: ludere, id. ib. 9, 22, 2.

phăsēlārĭa (făsēl- and făcēl-), ium, n. [faselus], a dish of pickled French beans, Lampr. Elag. 20, 7.