Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. faenĕrārĭus, ĭi, m. [faenus; cf. Paul. ex Fest. pp. 86 and 94], for the usual faenerator, one who lends money on interest, a usurer, Firm. 3, 8 fin.

    1. 2.faenĕrārĭus (less correctly fēn-, foen-), ĭi, m. [faenum], = faenarius, a seller of hay, a hay salesman: macellarios, vinarios, faenerarios, et cellaritas sic servari desideramus, Cassiod. Var. 10, 28 init.

faenĕrātĭcĭus (less correctly fēn-, foen-, -tius), a, um, adj. [faeneror], of or relating to interest (law Lat.): cautio, instrumentum, Cod. Just. 4, 30, 14.

faenĕrātĭo (less correctly fēn-, foen-), ōnis, f. [faeneror], a lending on interest, usury (class.): haec pecunia tota ab honoribus translata est in quaestum et faenerationem, Cic. Fl. 23, 56: nec enim, si tuam ob causam cuiquam commodes, beneficium illud habendum est, sed faeneratio, id. Fin. 2, 35, 117; id. Verr. 2, 3, 72, § 168; Col. 1 praef. § 8.

faenĕrāto (less correctly fēn-, foen-), adv. [faeneratus], with interest (Plautinian): nae illam mecastor faenerato abstulisti, Plaut. Men. 4, 2, 40: nae ille ecastor faenerato funditat, id. As. 5, 2, 52.

faenĕrātor (less correctly fēn-, foen-), ōris, m. [faeneror], one who lends on interest, a money-lender, capitalist; with an odious secondary idea, a usurer (class.): improbantur ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum, ut faeneratorum, Cic. Off. 1, 42, 150; Cato, R. R. praef. § 1; Sall. C. 33, 1; Cic. Fam. 5, 6, 2; Hor. Epod. 2, 67; Suet. Tib. 48: acerbissimi, Cic. Att. 6, 1, 6.

faenĕrātōrĭus (fēn-, foen-), a, um, adj. [faenerator], pertaining to a usurer, usurious (post-class.), Val. Max. 2, 6, 11.

faenĕrātrix (fēn-, foen-), īcis, f. [faeneror], a female money-lender or usurer (post-class.), Val. Max. 8, 2, 2.

faenĕrātus, a, um, Part., from faeneror.