Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

făvor, ōris, m. [faveo], favor, good-will, inclination, partiality, esp. of a party (rare in Cic.; not in Caes.; freq. since the Aug. per. in prose and poetry; syn.: studium, benevolentia, gratia, pietas, caritas, amor).

  1. I. In gen.
    1. A. Of human beings: favorem et urbanum Cicero nova credit. Nam in epistola ad Brutum, Eum, inquit, amorem et eum (ut hoc verbo utar) favorem in consilium advocabo, Quint. 8, 3, 34; so with amor, Suet. Claud. 12; with studium, id. Vit. 15: qui favore populi tenetur et ducitur, Cic. Sest. 54, 115; cf. under II.: quae sunt varie et ad tempus descripta populis, favore magis quam re, legum nomen tenent, Cic. Leg. 2, 5, 11: amplecti aliquem favore, Liv. 2, 56: adferre alicui, Just. 27, 1: ex maxima invidia in gratiam et favorem nobilitatis Jugurtha venit, Sall. J. 13, 7; cf. opp. invidia, id. ib. 73, 4: plebis, Liv. 7, 25, 1; cf. id. 2, 56, 1: partium Pompeii, Vell. 2, 54, 2: concilia to populi favore, Suet. Caes. 11: militum, id. Tit. 5; Hor. C. 4, 8, 26; id. Ep. 2, 1, 9: favor in aliquem, Tac. H. 1, 53 fin.: pro laborantibus, Quint. 4, 1, 9.
    2. B. Rarely of Fortune: fortunae favor, Sen. Ep. 42, 4; 72, 4.
    3. C. Favor personified as a deity, Mart. Cap. 1, § 48 al.
    4. D. Esp., legal t. t.: favoris causa, said where the law inclines to or encourages a particular right or practice: hoc favoris causa constitutum est, ut pro plenis (honoribus) incoätos accipiamus, Dig. 50, 4, 8; 23, 3, 74; Gai Inst. 4, 14; cf.: favor libertatis, Paul. Sent. 2, 23, 2; 2, 24, 2 sq.
  2. II. In partic., acclamation, applause, at theatrical and other exhibitions (syn. plausus), approbation: quod studium et quem favorem secum in scenam attulit Panurgus? Cic. Rosc. Com. 10, 29; Phaedr. 5, 5, 25: audientium, Quint. 3, 8, 7: facere favorem, id. 7, 1, 33: promere favorem, id. 9, 1, 21: emerendi favoris gratia, id. 7, 1, 2: magno omnium favore, Suet. Claud. 21; cf.: plauditur et magno palma favore datur, Ov. Tr. 2, 506: tutatur favor Euryalum, Verg. A. 5, 343.

făvōrābĭlis, e, adj. [favor].

  1. I. Favored, in favor, popular, beloved (not anteAug.; perh. first in Vell.; v. the follg.): Luculli et Metelli triumphum invidia Pompeii apud optimum quemque fecit favorabilem, Vell. 2, 34, 2; cf. reditus, id. 2, 40, 2: oratio, Tac. A. 2, 37; cf. eloquentia, Quint. 12, 10, 74: quid invidiosum, favorabile, etc. … sit, id. 6, 1, 11; cf. id. 11, 1, 42: facilis ac favorabilis causa, id. 12, 6, 6; cf. id. 5, 10, 113; 4, 3, 9: in civitate minime favorabili natus, Tac. Or. 7: facere aliquem favorabilem, Plin. Ep. 4, 9 fin.: aliquis, Sen. Clem. 10; Suet. Calig. 4; Flor. 4, 4, 4.
  2. II. Winning favor, pleasing, agreeable (rare): est enim jucunda auribus ac favorabilis elcquentia, Quint. 12, 10, 74: oratio, Tac. A. 12, 6; 2, 36.
    Comp.: favorabilius et tutius, Plin. Ep. 5, 13, 3: favorabiliores fieri, Plin. 20, 8, 30, § 74.
    Hence, făvōrābĭlĭter, adv., with applause or approbation, favorably: in aliquem laetum ac plausibilem locum quam maxime possint favorabiliter excurrere, Quint. 4, 3, 1; Suet. Ner. 7.
    Comp.: favorabilius, Dig. 18, 7, 9; 40, 4, 10.

făvōrābĭlĭter, adv., v. preced. fin.

făvōrātus, a, um, Part. [unused favoro], favored: a sancto episcopo, Pseud.August. ad Fratr. Erem. Serm. 5 al.

Făvōrīnus, i, m., a celebrated Roman philosopher in the time of Trajan and Hadrian, Gell. 1, 3, 27; 2, 12, 5 al.