Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

fĕlĭcātus, a, um, v. filicatus.

1. fēlīcĭtas, ātis, f. [1. felix].

  1. I. (Acc. to felix, I.) Fruitfulness, fertility (post-Aug. and rare): felicitas major Babyloniae Seleuciae, Plin. 18, 18, 47, § 170: terrae, Plin. Ep. 3, 19, 6.
  2. II. (Acc. to felix, II.) Happiness, felicity (the predom. signif. of the word; syn.: fortuna, fors, sors, fatum): neque enim quicquam aliud est felicitas, nisi honestarum rerum prosperitas, Cic. Fragm. ap. Amm. 21, 16: fuit felix, si potest ulla in scelere esse felicitas, id. Phil. 2, 24, 59; id. Brut. 96, 329: alii fortuna felicitatem dedit, huic industria virtutem comparavit, Auct. Her. 4, 20, 27: reliquum est, ut de felicitate pauca dicamus, good-fortune, luckiness, Cic. de Imp. Pomp. 16, 47; cf.: ego sic existimo in summo imperatore quatuor has res inesse oportere, scientiam rei militaris, virtutem, auctoritatem, felicitatem, id. ib. 10, 28: felicitas in re, id. Font. 15, 32; cf.: felicitatem Helvetiorum bello esse perspectam, Caes. B. G. 1, 40, 13: ut paulum ad summam felicitatem defuisse videretur, id. ib. 6, 43 fin.: quo simul atque intus est itum, incredibili felicitate Auster in Africum se vertit, id. B. C. 3, 26 fin.: haec (mala) omnia subterfugere, non modo sapientiae, sed etiam felicitatis esse, Cic. Lael. 10, 35: quasi non et felicitas rerum gestarum exercitus benevolentiam imperatoribus, et res adversae odia concilient, Caes. B. C. 2, 31, 3.
    In plur.: bonae felicitates, Ter. Eun. 2, 3, 32: ea vis ipsa, quae saepe incredibiles huic urbi felicitates atque opes attulit, Cic. Mil. 31, 84.
  3. II. Fēlīcĭtas, personified as a deity, Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4; Aug. Civ. D. 4, 18, 23; Suet. Tib. 5.

2. Fēlīcĭtas Julia, i. q. Olisipo, now Lisbon, Plin. 4, 22, 35, § 117.

fēlīcĭter, adv., v. 1. felix fin.

fēlīcĭto, āre [felix], to make very happy, Donat. Vit. Verg. 4.

fĕlĭcŭla, ae, f., v. filicula init.

fēlīnĕus, a, um, adj., v. the follg. art.

fēlīnus, a, um, adj. [feles], of or belonging to a cat: stercus, Cels. 5, 18, 15 dub. (Targa: suillum).
Another form, fē-līnĕus, a, um: oculi, Serv. Verg. G. 3, 82.

* fēlĭo, īre, v. n., expresses the cry of the male panther, Auct. Carm. Philom. 50.

fēlis, is, v. feles init.

1. fēlix, īcis (abl. felici, except Cic. Or. 48, 159; and as nom. prop., v. II. B. 2. infra), adj. [from root feo, fevo, to bear, produce, Gr. φύω; cf.: fio, femina; whence fetus, fecundus, femina, fenus], fruit-bearing, fruitful, fertile, productive.

  1. I. Lit. (rare; not in Cic.): felices arbores Cato dixit, quae fructum ferunt, infelices quae non ferunt, Paul. ex Fest. p. 92, 10 Müll.; cf. Fronto Ep. ad Amic. 2, 6 ed. Mai.; so, arbor, Liv. 5, 24, 2: arbusta, Lucr. 5, 1378: rami, Verg. G. 2, 81; so, rami feliciores, Hor. Epod. 2, 14: silvae, i. e. of fruitful trees, Verg. G. 4, 329: Massica Baccho, fruitful in vines, id. A. 7, 725; cf. Campania, Plin. 3, 5, 9, § 60: felicior regio, Ov. P. 2, 10, 51; cf.: felix oleae tractus, Claud. Cons. Mall. Theod. 179: venti, Val. Fl. 6, 711.
    1. B. In partic.
      1. 1. In the old relig. lang.: felices arbores, all the nobler sorts of trees, whose fruits were offered to the superior deities, in contradistinction to the infelices, which were dedicated to the inferior deities, Macr. S. 2, 16, 2.
      2. 2. Felix, as an adj. propr. in Arabia Felix, the fertile portion of Arabia, opp. Arabia Deserta and Petraea; v. Arabia.
  2. II. Transf.
    1. A. Act., that brings good luck, of good omen, auspicious, favorable, propitious, fortunate, prosperous, felicitous (orig. belonging to the relig. lang.; in the class. per. almost confined to poets; syn.: faustus, fortunatus, beatus, secundus): quae (omina) majores nostri quia valere censebant, idcirco omnibus rebus agendis: QVOD BONVM FAVSTVM FELIX FORTVNATVMQVE ESSET praefabantur, Cic. Div. 1, 45, 102; so, QVOD BONVM FORTVNATVM FELIXQVE SALVTAREQVE SIET POPVLO ROMANO QVIRITIVM, etc., an old formula in Varr. L. L. 6, § 86; cf. also: ut nobis haec habitatio Bona, fausta, felix fortunataque eveniat, Plaut. Trin. 1, 2, 3: quod tibi mihique sit felix, sub imperium tuum redeo, Liv. 22, 30, 4: auspicia, Verg. A. 11, 32; cf. omen, Ov. P. 2, 1, 35: o deaSis felix, nostrum leves, quaecumque, laborem, Verg. A. 1, 330; cf.: sis bonus o felixque tuis! id. E. 5, 65: terque novas circum felix eat hostia fruges, id. G. 1, 345: Zephyri, id. A. 3, 120: sententia, Ov. M. 13, 319: industria (corresp. to fertilis cura), Plin. H. N. 14 praef. § 3.
    2. B. Lucky, happy, fortunate (the predom. signif. in prose and poetry): exitus ut classi felix faustusque daretur, Lucr. 1, 100: Polycratem Samium felicem appellabant, Cic. Fin. 5, 30, 92: Caesar Alexandriam se recepit, felix, ut sibi quidem videbatur, id. Phil. 2, 26, 64; cf. id. ib. 2, 24, 59: vir ad casum fortunamque felix, id. Font. 15, 33: ille Graecus ab omni laude felicior, id. Brut. 16, 63: Sulla felicissimus omnium ante civilem victoriam, Sall. J. 95, 4: in te retinendo fuit Asia felicior quam nos in deducendo, Cic. Q. Fr. 1, 1, 10, § 30; cf.: quin etiam si minus felices in diligendo fuissemus, id. Lael. 16, 60: vade, o felix nati pietate, Verg. A. 3, 480; cf. id. ib. 6, 785: Praxiteles quoque marmore fericior, i. e. succeeded better as a sculptor, Plin. 34, 8, 19, § 69: felices ter et amplius, Quos irrupta tenet copula, Hor. C. 1, 13, 17: omnes composui. Felices! nunc ego resto, id. S. 1, 9, 28: Latium felix, id. C. S. 66: tempora, Juv. 2, 38: saecula, Ov. Tr. 1, 2, 103; Juv. 3, 312; Quint. 8, 6, 24: cf.: nulla sorte nascendi aetas felicior, id. 12, 11, 22: felicissima facilitas, id. 10, 1, 111: felicissimus sermo, id. 9, 4, 27: ita sim felix, a form of asseveration, Prop. 1, 7, 3: malum, i. q. salubre, salubrious, wholesome, Verg. G. 2, 127 Serv.
      Prov.: felicem scivi, non qui quod vellet haberet, sed qui per fatum non data non cuperet, Aus. Idyll. 319, 23 sq.
          1. (β) With gen. (poet. and in post-Aug. prose): Vergilius beatus felixque gratiae, Plin. H. N. 14 praef. § 7: o te, Bolane, cerebri Felicem! Hor. S. 1, 9, 12: felices studiique locique, Ov. M. 5, 267: felix uteri, Sil. 4, 359: leti, id. 4, 398: famae, id. 4, 731: felices operum dies, Verg. G. 1, 277.
          2. (γ) With inf. (poet.): quo non felicior alter Ungueretela manu ferrumque armare veneno, happier, more successful in, Verg. A. 9, 772; id. G. 1, 284; Sil. 13, 126.
          3. (δ) With gerund. dat. (rare): tam felix vobis corrumpendis fuit, successful in, Liv. 3, 17, 2.
            Adv.: fēlīcĭter.
      1. * 1. (Acc. to I.) Fruitfully, abundantly: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, Verg. G. 1, 54.
      2. 2. (Acc. to II.)
        1. a. Auspiciously, fortunately, favorably: quod mihi vobisque Quirites, Se fortunatim, feliciter ac bene vortat, Enn. ap. Non. 112, 3 (Ann. v. 112 ed. Vahl.); cf. Plaut. Aul. 4, 10, 58: ut ea res mihi magistratuique meo, populo plebique Romanae bene atque feliciter eveniret, Cic. Mur. 1, 1; Caes. B. G. 4, 25, 3.
          In expressing a wish or in calling to a person, Good luck! faciam quod volunt. Feliciter velim, inquam, teque laudo, Cic. Att. 13, 42, 1: feliciter, succlamant, Phaedr. 5, 1, 4; Suet. Claud. 7; id. Dom. 13; Flor. 3, 3 fin.; Juv. 2, 119; Vulg. Gen. 30, 11 al.
        2. b. Luckily, happily, successfully (most freq.): omnes sapientes semper feliciter, absolute, fortunate vivere, Cic. Fin. 3, 7, 26: res publica et bene et feliciter gesta sit, id. Phil. 5, 15, 40; id. Fam. 7, 28 fin.: navigare, id. Verr. 2, 2, 38, § 95; cf.: qui te feliciter attulit Eurus, Ov. M. 7, 659: feliciter audet, Hor. Ep. 2, 1, 166: ob ea feliciter acta, Sall. J. 55, 2.
          Prov.: feliciter sapit qui alieno periculo sapit, Plaut. Merc. 4, 4, 40.
          Comp., Ov. Ib. 305.
          Sup.: bella cum finitimis felicissime multa gessit, Cic. Rep. 2, 9: re gesta, Hirt. B. G. 8, 37, 1: gerere rem publicam, Caes. B. C. 1, 7, 6: cessit imitatio, Quint. 10, 2, 16: Horatiusverbis felicissime audax, 10, 1, 96.

2. Fēlix (with abl. Felice, v. Neue, Formenl. 2, p. 67), a Roman surname of frequent occurrence, first applied to L. Sulla, Plin. 7, 44, 44, § 186.

      1. b. Claudius Felix, Suet. Claud. 28.
      2. c. Antonius Felix, procurator of Judea and Galilee under Claudius, Vulg. Act. 23, 26; 25, 14.
      3. d. Julia Felix, i. q. Berytus, Plin. 5, 20, 17, § 78.

3. fĕlix, ĭcis, v. filix init.

fĭlĭcātus (felic-), a, um, adj. [filix], adorned with fern: paterae, i. e. on which fern-leaves are engraved, Cic. Par. 1, 2, 11; so, lances, id. Att. 6, 1, 13.

fĭlĭcŭla (felic-), ae, f. dim. [filix], a plant, also called polypodion, rock-fern, polypody, Plin. 26, 8, 3 7, § 58; Cato, R. R. 158, 1; Col. 6, 27, 11; Cels. 2, 12.

fĭlix (felix, Paul. ex Fest. p. 86 Müll. N. cr.), ĭcis, f., fern, πτέρις.

  1. I. Lit., Plin. 27, 9, 55, § 78; 17, 4, 3, § 29; Verg. G. 2, 189; 3, 297; Hor. S. 1, 3, 37; Col. 2, 2, 13.
  2. II. Transf., the hair of the pubes, Pers. 4, 41.