No entries found. Showing closest matches:
firmāmen, ĭnis, n. [firmo], poet. for firmamentum, a prop, support: trunci, Ov. M. 10, 491; Sen. Herc. Fur. 1251.
firmāmentum, i, n. [firmo], a strengthening, support, prop (class.; esp. freq. in the trop. sense and in Cic.).
- I. Lit.: transversaria tigna iniciuntur, quae firmamento esse possint, Caes. B. C. 2, 15, 2: ossa nervique et articuli, firmamenta totius corporis, Sen. de Ira, 2, 1, 2: vincula et firmamenta membrorum, Gell. 13, 22, 9.
- B. Transf., the sky fixed above the earth, the firmament (late Lat.), Tert. Bapt. 3; Aug. de Genes. ad lit. 2 et saep.
- II. Trop.
- A. In gen., a support, prop, stay: eum ordinem, qui exercet vectigalia, firmamentum ceterorum ordinum recte esse dicemus, Cic. de Imp. Pomp. 7, 17: firmamentum ac robur totius accusationis, id. Mur. 28, 58; cf.: multo plus firmamenti ac roboris, id. de Imp. Pomp. 4, 10: parum firmamenti et parum virium, id. Clu. 2, 5: rei publicae, id. Planc. 9, 23; cf.: imperii populi Romani, id. Phil. 3, 5, 13: stabilitatis constantiaeque fides est, id. Lael. 18, 65: dignitatis, id. Tusc. 4, 3, 7: honor sacerdotii firmamentum, potentiae adsumebatur, Tac. H. 5, 8: si ullum firmamentum in illo teste posuisses, Cic. Fl. 37, 92: legionem ex subsidiis in primam aciem firmamentum ducit, as a support, Liv. 29, 2, 9.
In plur.: Romulus cum haec egregia duo firmamenta rei publicae peperisset, auspicia et senatum, Cic. Rep. 2, 10.
- B. In partic., rhet. t. t., the chief support of an argument, the main point, τὸ συνέχον, Cic. Inv. 1, 14, 19; id. Part. 29, 103; Auct. Her. 1, 16, 26; Quint. 3, 11, 1; 9; 12 sq.
Firmāni, ōrum, m., v. Firmum, II.
Firmānus, a, um, v. Firmum, II.
firmātor, ōris, m. [firmo], a confirmer, establisher (post-Aug. and very rare): missus Drusus paci firmator (so acc. to Cod. Med., not pacis), Tac. A. 2, 46: disciplinae militaris, Plin. Ep. 10, 38, 1.
Firmum, i, n.,
- I. a fortified sea-port of Picenum, now Fermo, Mel. 2, 4, 6; Vell. 1, 14, 8; Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, B. 1.
- II. Deriv.: Firmānus, a, um, adj., of or belonging to Firmum, Firmian: cohors, Liv. 44, 40: L. Tarutius Firmanus, of Firmum, Cic. Div. 2, 47, 98: audivi ex Gavio hoc Firmano, id. Att. 4, 8, b, 3: fratres, id. ib.
Subst.: Firmāni, ōrum, m., the inhabitants of Firmum, Firmians, Cic. Phil. 7, 9, 23.
Castellum Firmānōrum, the port of Firmum, regarded as a separate place, now Porto di Fermo, Plin. 3, 13, 18, § 111.