No entries found. Showing closest matches:
flēbĭlis, e, adj. [fleo].
- I. Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.): ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem, Cic. Phil. 11, 3, 7: o flebiles vigilias! id. Planc. 42, 101: Hector, Ov. Am. 2, 1, 32: Ino, Hor. A. P. 123: flebile principium melior fortuna secuta est, Ov. M. 7, 518.
With dat. pers.: multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili, Hor. C. 1, 24, 9.
- II. Act.
- A. That makes or causes to weep, that brings tears (poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2: ultor, Ov. H. 13, 48: flebile dictu, Sil. 9, 502.
- B. Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis; imbecillus, abjectus, flebilis, Cic. Tusc. 2, 24, 57: maeror (est) aegritudo flebilis, id. ib. 4, 8, 18; cf.: affectus vel concitati vel flebiles, Quint. 11, 3, 162: vox, id. ib. 64: elegia, Ov. Am. 3, 9, 3: modi, Hor. C. 2, 9, 9: suavitas, Quint. 11, 3, 170: spargebat tepidos flebilis imbre sinus, Ov. Am. 3, 6, 68: sponsa, Hor. C. 4, 2, 21: matrona, App. M. 6, p. 125, 2 Elm.
In neut.: flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans, dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36: gavisae, Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.
Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully: vide, quam non flebiliter respondeat, Cic. Tusc. 2, 17, 39: lamentari, id. ib. 2, 21, 49: canere, id. ib. 1, 35, 85: gemere, Hor. C. 4, 12, 5.
Comp.: daemones flebilius ululant, Paul. Nol. Carm. 20, 57.
flecto, xi, xum, 3, v. a. and n. [root in Gr. φολκός, bandy-legged; φάλκης, the bent rib of a ship; L. falx; falco, so called from the curve of its claws or beak; cf. Germ. Falke; Engl. falcon].
- I. Act., to bend, bow, curve, turn, turn round (freq. and class.; syn.: plecto, plico, curvo).
- A. Lit.
- 1. In gen.: animal omne membra quocumque vult, flectit, contorquet, porrigit, contrahit, Cic. Div. 1, 53, 120: ora retro, Ov. M. 3, 188: vultus ad illum, id. ib. 4, 265; 10, 236: lumina a gurgite in nullam partem, id. ib. 8, 367: geminas acies huc, to turn, direct, Verg. A. 6, 789; cf. oculos, id. ib. 8, 698: equos brevi moderari ac flectere, Caes. B. G. 4, 33 fin.: equum, Hor. C. 3, 7, 25: currum de foro in Capitolium, Cic. Verr. 2, 5, 30, § 77: plaustrum, Ov. M. 10, 447: navem, Auct. B. Alex. 64 fin.: habenas, Ov. M. 2, 169: cursus in orbem, id. ib. 6, 225; cf.: cursus in laevum, id. Tr. 1, 10, 17: iter ad Privernum, Liv. 8, 19, 13 Drak. N. cr.: iter Demetriadem, id. 35, 31, 3: tu (Bacche) flectis amnes, tu mare barbarum, Hor. C. 2, 19, 17: arcus, to bend, Ov. M. 4, 303; cf.: flexos incurvant viribus arcus, Verg. A. 5, 500: flexum genu, Ov. M. 4, 340: artus, Liv. 21, 58, 9: flexi crines, curled, Mart. 3, 63, 3; 10, 65, 6; Juv. 6, 493: flexum mare, i.e. a bay, Tac. A. 14, 4: flexi fractique motus, contorted, Cic. Fin. 5, 12, 35: hinc (silva) se flectit sinistrorsus, Caes. B. G. 6, 25, 3.
Mid.: quasi amnis celeris rapit, sed tamen inflexu flectitur, Naev. ap. Non. 191, 34 (Trag. Rel. v. 42 Rib.): (milvus) flectitur in gyrum, wheels, Ov. M. 2, 718: modo flector in anguem, I bend, wind myself into a snake, id. ib. 8, 883: sol ab ea (Cancri) meta incipit flecti, Plin. 18, 28, 68, § 264: Euphrates ad meridiem flectitur, id. 6, 26, 30, § 125.
- 2. In partic., naut. t. t., to go round or double a promontory: cum in flectendis promontoriis ventorum mutationes maximas saepe sentiant, Cic. Div. 2, 45, 94: Leucaten flectere molestum videbatur, id. Att. 5, 9, 1.
- B. Trop.
- 1. In gen., to bend, turn, direct: ducere multimodis voces et flectere cantus, Lucr. 5, 1406: vocem, Ov. Am. 2, 4, 25: qui teneros et rudes cum acceperunt, inficiunt et flectunt, ut volunt, Cic. Leg. 1, 17, 47; cf.: imbecillitatem animorum torquere et flectere, id. ib. 1, 10, 29: suam naturam huc et illuc torquere ac flectere, id. Cael. 6, 13: vitam flectere fingereque, id. Sull. 28, 79: mentes suas ad nostrum imperium nomenque, id. Balb. 17, 39: aliquem a proposito, Liv. 28, 22, 11: scribentis animum a vero, id. 1 praef. 5: animus ab aliqua opinione flectendus, Quint. 4, 2, 80: animos ad publica carmina, Ov. Tr. 5, 1, 23: quo vobis mentes … dementes sese flexere viaï? Enn. ap. Cic. de Sen. 6, 16 (Ann. v. 209 ed. Vahl.): est viri et ducis oblata casu flectere ad consilium, Liv. 28, 44, 8: juvenis cereus in vitium flecti, Hor. A. P. 163: quod procul a nobis flectat Fortuna gubernans, turn aside, avert, Lucr. 5, 108.
- 2. In partic.
- a. To bend (in opinion or in will), to move, persuade, prevail upon, overcome, soften, appease (cf.: moveo, afficio): quibus rebus ita flectebar animo atque frangebar, ut, etc., Cic. Sull. 6, 18: sed quid te oratione flectam? … qua re flecte te, quaeso, id. Phil. 1, 14, 35: facile Achivos flexeris, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. v. 229 ed. Vahl.): judices, Quint. 6, 1, 9: flectere mollibus jam durum imperiis, Hor. C. 4, 1, 6: precibus si flecteris ullis, Verg. A. 2, 689: flectere si nequeo Superos, Acheronta movebo, id. ib. 7, 312; cf.: nisi dii immortales suo numine prope fata ipsa flexissent, Cic. Cat. 3, 8, 19: desine fata deum flecti sperare precando, Verg. A. 6, 376: animos commutare atque omni ratione flectere, Cic. de Or. 2, 52 fin.: ingenium alicujus aversum, Sall. J. 102, 3: si quem a proposito spes mollitiave animi flexisset, divert, dissuade, Liv. 28, 22, 11: dictis nostris sententia flexa est, Enn. ap. Fest. p. 257 Müll. (Ann. v. 264 ed. Vahl.): si flectitur ira deorum, Ov. M. 1, 378: cf. id. Tr. 3, 5, 41: hortaturque simul flectitque labores, soothes, Stat. S. 5, 1, 119: ad deditionem primos, Liv. 5, 43, 1.
Mid.: plurimum valet miseratio, quae judicem flecti non tantum cogit, sed, etc., to let himself be moved, Quint. 6, 1, 23: flexi in misericordiam, Amm. 12, 27.
- b. (Acc. to I. A. 2.) To turn aside from, to avoid a thing: ut eam (viam) flectas, te rogo, Cic. Att. 11, 18, 2 (but B. and K. ex conj. C. F. Hermann read ira, v. a. sup.); cf.: flexit viam, Liv. 1, 60, 1: dolo a se flexos imputavit civilis, Tac. H. 5, 24.
- c. To refer to or apply to any one: versus qui in Tiberium flecterentur, Tac. A. 6, 29: Augustus quaedam ex horrida illa antiquitate ad praesentem usum flexisset, id. ib. 4, 16.
- d. In grammar.
- (α) To form a word from another language: verba derivare, flectere, conjungere, Quint. 8, 3, 36: hoc vocabulum (pollex) de Graeco flexum est, Gell. 4, 3 fin.
- (β) To decline, conjugate, inflect, Varr. L. L. 10, 2, 29 al.
- (γ) Flectere syllabam, to mark with the circumflex accent, and hence, to lengthen, Quint. 1, 5, 23 Spald. and Zumpt.
- II. Neutr., to turn, go, or march in any direction (post-Aug.).
- A. Lit.: cum procul hos laevo flectentes limite cernunt, Verg. A. 9, 372: ex Gabino in Tusculanos flexere colles, Liv. 3, 8, 6; Hasdrubal ad Oceanum flectit, id. 28, 16, 3: inde Vitellius Cremonam flexit, Tac. H. 2, 70: in Capitolium, Suet. Tib. 20.
- B. Trop., of thought or speech, to turn in any direction: ad providentiam sapientiamque, Tac. A. 13, 3: in ambitionem, id. ib. 4, 37: a veneratione Augusti orsus flexit ad victorias Tiberii, id. ib. 1, 34.
Hence, flexus, a, um, P. a.
- A. Lit., bent, winding: error, Ov. M. 8, 160: zodiacus circa Cancrum Capricornumque flexior, Mart. Cap. 8, § 878.
In neutr. plur. subst.: collium flexa, Minuc. Fel. Octav. 17.
- B. Trop., of tones, lengthened: infinito magis illa flexa et circumducta sunt, Quint. 11, 3, 172.
flegma, ătis, n., v. phlegma.
flēmĭna, um, n. (= φλεγμονη), a bloody swelling or congestion of blood about the ankles; flemina dicuntur, cum ex labore viae sanguis defluit circa talos, Paul. ex Fest. p. 89 Müll.: lassitudine invaserunt misera in genua flemina, Plaut. Ep. 5, 2, 5: bryonia in jumento homineque flemina sanat, Plin. 23, 1, 17, § 28.
flĕo, flēvi, flētum, 2 (contr. forms flēsti, Ov. H. 5, 43; 45: flēmus, Prop. 2, 7, 2; cf. Lachm. ad Lucr. p. 291: flērunt, Verg. G. 4, 461; Stat. S. 2, 1, 175: flēsset, id. ib. 145: flēsse, Ov. M. 6, 404; Liv. 30, 44, 7), v. n. and a. [for flev-o, root φλυ-; Gr. φλύω, to bubble up, etc.; L. fluo, fluvius, etc.; cf. Curt. Gr. Etym. p. 301 sq.].
- I. Neutr.
- A. Lit., to weep, cry, shed tears (syn.: ploro, lugeo, lacrimo): maerentes, flentes, lacrimantes, commiserantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. 107 ed. Vahl.): fleo, quia dijungimur, Plaut. Mil. 4, 8, 18: quin fles, id. Ps. 1, 1, 73: nimium haec flet, id. Mil. 4, 8, 14: ne fle, mulier! id. Ep. 4, 2, 31: quid fles, Asterie? Hor. C. 3, 7, 1: ille me complexus atque osculans flere prohibebat, Cic. Rep. 6, 14 fin.: haec cum pluribus verbis flens a Caesare peteret, Caes. B. G. 1, 20, 5; cf. id. ib. 7, 26, 3; id. B. C. 1, 76, 1; 3, 98, 2: deceptus quoniam flevit et ipse, deus, Prop. 2, 16 (3, 8), 54: felix qui potuit praesenti flere puellae, before, in the presence of, Prop. 1, 12, 15; cf. Tib. 1, 10, 64: o multa fleturum caput! Hor. Epod. 5, 74: lapides mehercule omnes flere et lamentari coëgisses, Cic. de Or. 1, 57, 245.
Pass. impers.: ad sepulcrum venimus: in ignem posita est: fletur, Ter. And. 1, 1, 102: minus est, quod flendum meo nomine quam quod gaudendum illius est, Quint. 6 praef. § 8; so id. 6, 2, 3; 11, 1, 52.
- B. Transf.
- * 1. Of horses, to neigh: equorum greges comperit ubertim flere, Suet. Caes. 81.
- 2. Of things, to drop, trickle (ante- and post-class.): uberibus flent omnia guttis, Lucr. 1, 349: flevit in templis ebur, Sen. Thyest. 702: imber, Prud. Cath. 5, 24.
- II. Act., to weep for, bewail, lament, a person or thing; to sing mournfully (mostly poet. and in post-Aug. prose; once in Cic.): He. Ne fle. Er. Egone illum non fleam? egone non defleam Talem adolescentem? Plaut. Capt. 1, 2, 36: unicum (filium) mater, Cat. 39, 5: parentes Troĭlon, Hor. C. 2, 9, 17: Gygen, id. ib. 3, 7, 1; amissas amicitias, Cat. 96, 4: * Pisonem eis verbis flens meum casum vexavit, Cic. Sest. 28, 60: filii necem, Tac. A. 6, 10; 2, 71: suam vicem, Curt. 10, 5, 21: servitutem tristem, Phaedr. 1, 2, 6: amissum conjugem, Just. 28, 4, 4: fidem mutatosque deos, Hor. C. 1, 5, 6: moechos arrogantes, id. ib. 1, 25, 10: catellam raptam sibi, id. Ep. 1, 17, 56: amorem testudine, id. Epod. 14, 11: feralia carmina, to sing, Col. poët. 10, 350: virum, Sen. Contr. 2, 11, 1: amissum fratrem, id. ib. 4, 29, 8: adlatum ad se Pompeii caput, id. ib. 10, 32, 1.
In part. perf.: multum fleti ad superos, bewailed, lamented, Verg. A. 6, 481; Stat. Th. 4, 103.
- (β) With object-clause: agmina septem Flebis in aeterno surda jacere situ, Prop. 1, 7, 18; Val. Fl. 1, 633.
Hence, flē-tus, a, um, P. a., weeping: mater fleta et lacrimosa, App. M. 7, p. 199 fin. (but in Lucr. 2, 631 the correct read. is sanguinolenti).
* flētĭfer, ĕra, ĕrum, adj. [2. fletus-fero], weeping, dripping, distilling: truncus, Aus. Idyll. 6, 74.
1. flētus, a, um, Part. and P. a., from fleo.
2. flētus, ūs, m. [fleo], a weeping, wailing, lamenting.
- I. Lit. (class.; in sing. and plur.): nemo me lacrimis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. 1, 3, p. 162 ed. Vahl.); cf.: quantum fletum factum audivi! Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and: quod usque eo visum est indignum, ut urbe tota fletus gemitusque fieret, Cic. Rosc. Am. 9, 24: lugubris lamentatio fletusque maerens, id. Tusc. 1, 13, 30: mulierum, id. Verr. 2, 4, 21, § 47: fletus cum singultu, id. Planc. 31, 76: prae fletu et dolore, for tears, id. Att. 11, 7, 6: assiduo fletu sororis, id. Clu. 6, 15: haec magna cum misericordia fletuque pronuntiantur, Caes. B. C. 2, 12 fin.: clamore ac fletu omnia compleri, id. B. G. 5, 33 fin.: fletum populo movere, Cic. de Or. 1, 53, 228: fletum reprimere, id. Rep. 6, 15: magno fletu auxilium petere, Caes. B. G. 1, 32, 1: virginum precibus et fletu excitati, id. B. C. 2, 4, 3: cum ille erumpit fletus, Quint. 6, 2, 7: fletibus natos, laetitia defunctos prosequi, id. 5, 11, 38: nullis ille movetur fletibus, Verg. A. 4, 439.
- II. Transf., concr., = lacrimae, tears: fletu super ora refuso, Ov. M. 11, 658; so ib. 673.
Flēvo, ōnis, m., the Zuyder Zee, a lake at the mouth of the Rhine, Mela, 3, 2 fin.; called also Flēvom (sc. ostium), Plin. 4, 15, 29, § 101.
Flēvum, sc. castellum, a fortress of the Frisii, west of the mouth of the Ems, now Flie or Flieland, Tac. A. 4, 72, v. Orell. ad h. l.
flexănĭmus, a, um, adj. [flecto + animus] (poet.).
- I. Act., that bends or sways the heart, moving, affecting: o flexanima atque omnium regina rerum oratio, Pac. ap. Non. 113, 32 (Trag. Rel. v. 177 Rib.); cf.: tantam vim habet illa, quae recte a bono poëta dicta est flexanima atque omnium regina rerum oratio, Cic. de Or. 2, 44, 187: amor, Cat. 64, 331: concentus, Mart. Cap. 9, § 906.
- * II. Pass., touched, moved, affected: flexanima, tamquam lymphata aut Bacchi sacris commota, Pac. ap. Cic. Div. 1, 36, 80 (Trag. Rel. v. 422 Rib.).
flexĭbĭlis, e, adj. [flexus, from flecto], that may be bent, pliant, flexible (class.; cf.: lentus, flexilis).
- I. Lit.: materiam rerum totam esse flexibilem et commutabilem, Cic. N. D. 3, 39, 92: arcus, Ov. Am. 3, 3, 29: (ulmus) ad currus flexibili vite, Plin. 16, 43, 83, § 228.
- II. Trop.
- A. Pliant, flexible, tractable: genera vocis permulta: grave, acutum; flexibile, durum, flexible, Cic. N. D. 2, 58, 146; cf. oratio, id. Or. 16, 52: nihil tam flexibile, id. Brut. 79, 274: vox, Quint. 11, 3, 15; 40: nihil non flexibile ad bonitatem, Cic. Att. 10, 11, 1.
- * B. In a bad sense, fickle, wavering, inconstant: quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc., Cic. Lael. 25, 92.
flexĭbĭlĭtas, ātis, f. [flexibilis], flexibility (late Lat.): cornuum, Sol. 52 med.
flexĭlis, e, adj. [flexus, from flecto].
- I. Pliant, pliable, flexile (poet. and in postAug. prose): cornu, Ov. M. 5, 383: ulmus et fraxinus, Plin. 16, 40, 79, § 219: betulla, id. 16, 18, 30, § 75: cervix ad circumspectum, id. 11, 37, 67, § 177: vitrum, id. 36, 26, 66, § 195: lectuli, Amm. 22, 4.
- II. Bent, curved: spicae, App. M. 6 init. (Ov. Am. 1, 14, 26, read nexilis, Merk.).
* flexĭlŏquus, a, um, adj. [flexus-loquor], ambiguous, equivocal: (oracula) partim falsa, partim casu vera, partim flexiloqua et obscura, Cic. Div. 2, 56, 115.
flexĭo, ōnis, f. [flecto], a bending, swaying, turning; a bend, turn, curve (rare but class.).
- I. Lit.: trunco toto se ipse moderans et virili laterum flexione, Cic. Or. 18, 59; id. de Or. 3, 59, 220.
- II. Trop.
- A. In gen.: quae deverticula flexionesque quaesisti! i. e. turnings, windings, Cic. Pis. 22, 53.
- B. In partic., of the voice, a modulation, inflection, change: est in dicendo etiam quidam cantus obscurior … quem significat Demosthenes et Aeschines, cum alter alteri obicit vocis flexiones, Cic. Or. 18, 57: delicatiores in cantu, id. de Or. 3, 25, 98: ut cervices oculosque pariter cum modorum flexionibus torquent, id. Leg. 2, 15, 39.
* flexĭ-pes, pĕdis, adj. [flexus, from flecto], with crooked feet: hederae, clinging, clasping, Ov. M. 10, 99; cf. Serv. Verg. E. 4, 19.
* flexĭvĭcē, adv. [flexus-vicis], with turnings or windings, crookedly, Pac. ap. Non. 260, 11 (Trag. Rel. v. 152 Rib.).
* flexo, āre, v. freq. a. [flexus, from flecto], to bend, curve: vineam, Cato, R. R. 49 fin.
‡ flexuntes, an old name of the Roman knights: equitum nomen saepe variatum est. … Celeres sub Romulo regibusque appellati sunt, deinde flexuntes, postea trossuli, Plin. 33, 2, 9, § 35 Sillig. N. cr.; Varr. ap. Serv. Verg. A. 9, 606.
flexŭōsē, adv., v. flexuosus fin.
flexŭōsus, a, um, adj. [2. flexus], full of turns or windings, tortuous, flexuous, crooked, winding.
- I. Lit.: flexuosum iter habet auditus, ne quid intrare possit, Cic. N. D. 2, 57, 144: Taurus mons, Plin. 5, 27, 27, § 98: volatus hirundini, id. 10, 24, 35, § 73.
Sup.: intestina flexuosissimis orbibus, Plin. 11, 37, 79, § 200.
- * II. Trop.: fraudes, Prud. Cath. 6, 143.
* Adv.: flexu-ōse, tortuously: si flexuose volitet flamma, Plin. 18, 35, 84, § 357.
flexūra, ae, f. [flexus, from flecto], a bending, winding, turning (rare; not in Cic.).
- I. Lit.: lateris, Lucr. 4, 336: angustiae flexuraeque vicorum, Suet. Ner. 38.
- B. Trop.: virtus recta est: flexuram non recipit, Sen. Ep. 71, 19.
- II. Transf., in gram., inflection, declension of a word, Varr. L. L. 10, § 28 Müll.
1. flexus, a, um, Part. and P. a., from flecto.
2. flexus, ūs, m. [flecto], a bending, turning, winding (class.; in sing. and plur.).
- I. Lit.: aures duros et quasi corneolos habent introitus, multisque cum flexibus, Cic. N. D. 2, 57, 144; cf. Quint. 6, 13, 9: ut qui cursu parum valent, flexu eludunt, id. 9, 2, 78: cum venissem ad pontem, in quo flexus est ad iter Arpinas, Cic. Att. 16, 13, a, 1; cf.: in aliquo flexu viae, Liv. 22, 12, 7: implicatae flexibus vallium viae, id. 32, 4, 4: Rhenus modico flexu in occidentem versus, Tac. G. 1: flexu Armeniam petivit, id. A. 12, 12: alio flexu reduci ad viam, Quint. 2, 17, 29: (quo pacto sol) Brumales adeat flexus, Lucr. 5, 616: brumales, id. 5, 640: metae, the turn round the goal, Pers. 3, 63: labyrinthei, the mazes, Cat. 64, 114: capilli dociles et centum flexibus apti, Ov. Am. 1, 14, 13: in litore flexus Mecybernaeus, the bay or gulf, Mela, 2, 3 init.; cf. id. 3, 1.
- II. Trop.
- A. In gen., a turning, transition into another state, political change: id enim est caput civilis prudentiae, videre itinera flexusque rerum publicarum, Cic. Rep. 2, 25, 46: in hoc flexu quasi aetatis fama adolescentis paululum haesit ad metas (the figure taken from the turning of the racers on reaching the goal), id. Cael. 31, 75; cf.: si infinitus forensium rerum labor decursu honorum et jam aetatis flexu constitisset, i. e. senectus, id. de Or. 1, 1, 1: flexu auctumni (= post medium tempus auctumni, trop. from turning the meta in the Circus), Tac. H. 5, 23; v. Orell. ad h. 1.
- B. In partic. (post-Aug.).
- 1. An artful turning, winding, shifting: inde recta fere est actio, hinc mille flexus et artes desiderantur, Quint. 5, 13, 2: qui haec recta tantum, et in nullos flexus recedentia tractaverit, id. 10, 5, 12.
- 2. Of the voice, inflection, modulation, variation: citharoedi simul et sono vocis et plurimis flexibus serviunt, Quint. 1, 12, 3: quid quoque flexu dicendum, id. 1, 8, 1: qui flexus deceat miserationem, id. 1, 11, 12; 1, 8, 3.
- 3. In gram., inflection, variation, derivation (in Varro flexura, v. h. v.): quid vero? quae tota positionis ejusdem in diversos flexus eunt? cum Alba faciat Albanos et Albenses; volo, volui et volavi, Quint. 1, 6, 15.
† phlĕbŏtŏmĭa (flĕb-), ae, f., = φλεβοτομία, blood-letting, phlebotomy: phlebotomiam adhibere, Cael. Aur. Acut. 2, 18, 104: phlebotomiā uti, Veg. Vet. 1, 14, 3.
† phlĕbŏtŏmo (flĕb-), āvi, ātum, 1, v. a., = φλεβοτομέω, to let blood from, to bleed, phlebotomize: aliquem, Cael. Aur. Acut. 1, 14, 111: utrum phlebotomandi necne sint aegrotantes … non phlebotomati magno adjutorio privantur, id. Tard. 2, 13, 191; id. Acut. 2, 13, 88; Veg. Vet. 1, 24; Fulg. Myth. 3, 7.
† phlĕbŏtŏmus (flĕb-), i, m., = φλεβοτόυος, a lancet, a fleam: phlebotomo uti, Cael. Aur. Acut. 2, 19, 121: adhibendus, Theod. Prisc. 2, 21: transverso phlebotomo percutere, Veg. Vet. 1, 19, 1.
† phlegma (flegma), ătis, n., = φλεγμα, a clammy humor of the body, phlegm (post-class.): flegma dissolvere, Pall. 8, 6, 1; Veg. Vet. 3, 19; Hier. Ep. 52, 6; Isid. 4, 7, 29.