Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

flēbĭlis, e, adj. [fleo].

  1. I. Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.): ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem, Cic. Phil. 11, 3, 7: o flebiles vigilias! id. Planc. 42, 101: Hector, Ov. Am. 2, 1, 32: Ino, Hor. A. P. 123: flebile principium melior fortuna secuta est, Ov. M. 7, 518.
    With dat. pers.: multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili, Hor. C. 1, 24, 9.
  2. II. Act.
    1. A. That makes or causes to weep, that brings tears (poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2: ultor, Ov. H. 13, 48: flebile dictu, Sil. 9, 502.
    2. B. Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis; imbecillus, abjectus, flebilis, Cic. Tusc. 2, 24, 57: maeror (est) aegritudo flebilis, id. ib. 4, 8, 18; cf.: affectus vel concitati vel flebiles, Quint. 11, 3, 162: vox, id. ib. 64: elegia, Ov. Am. 3, 9, 3: modi, Hor. C. 2, 9, 9: suavitas, Quint. 11, 3, 170: spargebat tepidos flebilis imbre sinus, Ov. Am. 3, 6, 68: sponsa, Hor. C. 4, 2, 21: matrona, App. M. 6, p. 125, 2 Elm.
      In neut.: flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans, dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36: gavisae, Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.
      Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully: vide, quam non flebiliter respondeat, Cic. Tusc. 2, 17, 39: lamentari, id. ib. 2, 21, 49: canere, id. ib. 1, 35, 85: gemere, Hor. C. 4, 12, 5.
      Comp.: daemones flebilius ululant, Paul. Nol. Carm. 20, 57.

flecto, xi, xum, 3, v. a. and n. [root in Gr. φολκός, bandy-legged; φάλκης, the bent rib of a ship; L. falx; falco, so called from the curve of its claws or beak; cf. Germ. Falke; Engl. falcon].

  1. I. Act., to bend, bow, curve, turn, turn round (freq. and class.; syn.: plecto, plico, curvo).
    1. A. Lit.
      1. 1. In gen.: animal omne membra quocumque vult, flectit, contorquet, porrigit, contrahit, Cic. Div. 1, 53, 120: ora retro, Ov. M. 3, 188: vultus ad illum, id. ib. 4, 265; 10, 236: lumina a gurgite in nullam partem, id. ib. 8, 367: geminas acies huc, to turn, direct, Verg. A. 6, 789; cf. oculos, id. ib. 8, 698: equos brevi moderari ac flectere, Caes. B. G. 4, 33 fin.: equum, Hor. C. 3, 7, 25: currum de foro in Capitolium, Cic. Verr. 2, 5, 30, § 77: plaustrum, Ov. M. 10, 447: navem, Auct. B. Alex. 64 fin.: habenas, Ov. M. 2, 169: cursus in orbem, id. ib. 6, 225; cf.: cursus in laevum, id. Tr. 1, 10, 17: iter ad Privernum, Liv. 8, 19, 13 Drak. N. cr.: iter Demetriadem, id. 35, 31, 3: tu (Bacche) flectis amnes, tu mare barbarum, Hor. C. 2, 19, 17: arcus, to bend, Ov. M. 4, 303; cf.: flexos incurvant viribus arcus, Verg. A. 5, 500: flexum genu, Ov. M. 4, 340: artus, Liv. 21, 58, 9: flexi crines, curled, Mart. 3, 63, 3; 10, 65, 6; Juv. 6, 493: flexum mare, i.e. a bay, Tac. A. 14, 4: flexi fractique motus, contorted, Cic. Fin. 5, 12, 35: hinc (silva) se flectit sinistrorsus, Caes. B. G. 6, 25, 3.
        Mid.: quasi amnis celeris rapit, sed tamen inflexu flectitur, Naev. ap. Non. 191, 34 (Trag. Rel. v. 42 Rib.): (milvus) flectitur in gyrum, wheels, Ov. M. 2, 718: modo flector in anguem, I bend, wind myself into a snake, id. ib. 8, 883: sol ab ea (Cancri) meta incipit flecti, Plin. 18, 28, 68, § 264: Euphrates ad meridiem flectitur, id. 6, 26, 30, § 125.
      2. 2. In partic., naut. t. t., to go round or double a promontory: cum in flectendis promontoriis ventorum mutationes maximas saepe sentiant, Cic. Div. 2, 45, 94: Leucaten flectere molestum videbatur, id. Att. 5, 9, 1.
    2. B. Trop.
      1. 1. In gen., to bend, turn, direct: ducere multimodis voces et flectere cantus, Lucr. 5, 1406: vocem, Ov. Am. 2, 4, 25: qui teneros et rudes cum acceperunt, inficiunt et flectunt, ut volunt, Cic. Leg. 1, 17, 47; cf.: imbecillitatem animorum torquere et flectere, id. ib. 1, 10, 29: suam naturam huc et illuc torquere ac flectere, id. Cael. 6, 13: vitam flectere fingereque, id. Sull. 28, 79: mentes suas ad nostrum imperium nomenque, id. Balb. 17, 39: aliquem a proposito, Liv. 28, 22, 11: scribentis animum a vero, id. 1 praef. 5: animus ab aliqua opinione flectendus, Quint. 4, 2, 80: animos ad publica carmina, Ov. Tr. 5, 1, 23: quo vobis mentesdementes sese flexere viaï? Enn. ap. Cic. de Sen. 6, 16 (Ann. v. 209 ed. Vahl.): est viri et ducis oblata casu flectere ad consilium, Liv. 28, 44, 8: juvenis cereus in vitium flecti, Hor. A. P. 163: quod procul a nobis flectat Fortuna gubernans, turn aside, avert, Lucr. 5, 108.
      2. 2. In partic.
        1. a. To bend (in opinion or in will), to move, persuade, prevail upon, overcome, soften, appease (cf.: moveo, afficio): quibus rebus ita flectebar animo atque frangebar, ut, etc., Cic. Sull. 6, 18: sed quid te oratione flectam? … qua re flecte te, quaeso, id. Phil. 1, 14, 35: facile Achivos flexeris, Enn. ap. Gell. 11, 4, 3 (Trag. v. 229 ed. Vahl.): judices, Quint. 6, 1, 9: flectere mollibus jam durum imperiis, Hor. C. 4, 1, 6: precibus si flecteris ullis, Verg. A. 2, 689: flectere si nequeo Superos, Acheronta movebo, id. ib. 7, 312; cf.: nisi dii immortales suo numine prope fata ipsa flexissent, Cic. Cat. 3, 8, 19: desine fata deum flecti sperare precando, Verg. A. 6, 376: animos commutare atque omni ratione flectere, Cic. de Or. 2, 52 fin.: ingenium alicujus aversum, Sall. J. 102, 3: si quem a proposito spes mollitiave animi flexisset, divert, dissuade, Liv. 28, 22, 11: dictis nostris sententia flexa est, Enn. ap. Fest. p. 257 Müll. (Ann. v. 264 ed. Vahl.): si flectitur ira deorum, Ov. M. 1, 378: cf. id. Tr. 3, 5, 41: hortaturque simul flectitque labores, soothes, Stat. S. 5, 1, 119: ad deditionem primos, Liv. 5, 43, 1.
          Mid.: plurimum valet miseratio, quae judicem flecti non tantum cogit, sed, etc., to let himself be moved, Quint. 6, 1, 23: flexi in misericordiam, Amm. 12, 27.
        2. b. (Acc. to I. A. 2.) To turn aside from, to avoid a thing: ut eam (viam) flectas, te rogo, Cic. Att. 11, 18, 2 (but B. and K. ex conj. C. F. Hermann read ira, v. a. sup.); cf.: flexit viam, Liv. 1, 60, 1: dolo a se flexos imputavit civilis, Tac. H. 5, 24.
        3. c. To refer to or apply to any one: versus qui in Tiberium flecterentur, Tac. A. 6, 29: Augustus quaedam ex horrida illa antiquitate ad praesentem usum flexisset, id. ib. 4, 16.
        4. d. In grammar.
          1. (α) To form a word from another language: verba derivare, flectere, conjungere, Quint. 8, 3, 36: hoc vocabulum (pollex) de Graeco flexum est, Gell. 4, 3 fin.
          2. (β) To decline, conjugate, inflect, Varr. L. L. 10, 2, 29 al.
          3. (γ) Flectere syllabam, to mark with the circumflex accent, and hence, to lengthen, Quint. 1, 5, 23 Spald. and Zumpt.
  2. II. Neutr., to turn, go, or march in any direction (post-Aug.).
    1. A. Lit.: cum procul hos laevo flectentes limite cernunt, Verg. A. 9, 372: ex Gabino in Tusculanos flexere colles, Liv. 3, 8, 6; Hasdrubal ad Oceanum flectit, id. 28, 16, 3: inde Vitellius Cremonam flexit, Tac. H. 2, 70: in Capitolium, Suet. Tib. 20.
    2. B. Trop., of thought or speech, to turn in any direction: ad providentiam sapientiamque, Tac. A. 13, 3: in ambitionem, id. ib. 4, 37: a veneratione Augusti orsus flexit ad victorias Tiberii, id. ib. 1, 34.
      Hence, flexus, a, um, P. a.
    1. A. Lit., bent, winding: error, Ov. M. 8, 160: zodiacus circa Cancrum Capricornumque flexior, Mart. Cap. 8, § 878.
      In neutr. plur. subst.: collium flexa, Minuc. Fel. Octav. 17.
    2. B. Trop., of tones, lengthened: infinito magis illa flexa et circumducta sunt, Quint. 11, 3, 172.

flegma, ătis, n., v. phlegma.

flēmĭna, um, n. (= φλεγμονη), a bloody swelling or congestion of blood about the ankles; flemina dicuntur, cum ex labore viae sanguis defluit circa talos, Paul. ex Fest. p. 89 Müll.: lassitudine invaserunt misera in genua flemina, Plaut. Ep. 5, 2, 5: bryonia in jumento homineque flemina sanat, Plin. 23, 1, 17, § 28.

flĕo, flēvi, flētum, 2 (contr. forms flēsti, Ov. H. 5, 43; 45: flēmus, Prop. 2, 7, 2; cf. Lachm. ad Lucr. p. 291: flērunt, Verg. G. 4, 461; Stat. S. 2, 1, 175: flēsset, id. ib. 145: flēsse, Ov. M. 6, 404; Liv. 30, 44, 7), v. n. and a. [for flev-o, root φλυ-; Gr. φλύω, to bubble up, etc.; L. fluo, fluvius, etc.; cf. Curt. Gr. Etym. p. 301 sq.].

  1. I. Neutr.
    1. A. Lit., to weep, cry, shed tears (syn.: ploro, lugeo, lacrimo): maerentes, flentes, lacrimantes, commiserantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. 107 ed. Vahl.): fleo, quia dijungimur, Plaut. Mil. 4, 8, 18: quin fles, id. Ps. 1, 1, 73: nimium haec flet, id. Mil. 4, 8, 14: ne fle, mulier! id. Ep. 4, 2, 31: quid fles, Asterie? Hor. C. 3, 7, 1: ille me complexus atque osculans flere prohibebat, Cic. Rep. 6, 14 fin.: haec cum pluribus verbis flens a Caesare peteret, Caes. B. G. 1, 20, 5; cf. id. ib. 7, 26, 3; id. B. C. 1, 76, 1; 3, 98, 2: deceptus quoniam flevit et ipse, deus, Prop. 2, 16 (3, 8), 54: felix qui potuit praesenti flere puellae, before, in the presence of, Prop. 1, 12, 15; cf. Tib. 1, 10, 64: o multa fleturum caput! Hor. Epod. 5, 74: lapides mehercule omnes flere et lamentari coëgisses, Cic. de Or. 1, 57, 245.
      Pass. impers.: ad sepulcrum venimus: in ignem posita est: fletur, Ter. And. 1, 1, 102: minus est, quod flendum meo nomine quam quod gaudendum illius est, Quint. 6 praef. § 8; so id. 6, 2, 3; 11, 1, 52.
    2. B. Transf.
      1. * 1. Of horses, to neigh: equorum greges comperit ubertim flere, Suet. Caes. 81.
      2. 2. Of things, to drop, trickle (ante- and post-class.): uberibus flent omnia guttis, Lucr. 1, 349: flevit in templis ebur, Sen. Thyest. 702: imber, Prud. Cath. 5, 24.
  2. II. Act., to weep for, bewail, lament, a person or thing; to sing mournfully (mostly poet. and in post-Aug. prose; once in Cic.): He. Ne fle. Er. Egone illum non fleam? egone non defleam Talem adolescentem? Plaut. Capt. 1, 2, 36: unicum (filium) mater, Cat. 39, 5: parentes Troĭlon, Hor. C. 2, 9, 17: Gygen, id. ib. 3, 7, 1; amissas amicitias, Cat. 96, 4: * Pisonem eis verbis flens meum casum vexavit, Cic. Sest. 28, 60: filii necem, Tac. A. 6, 10; 2, 71: suam vicem, Curt. 10, 5, 21: servitutem tristem, Phaedr. 1, 2, 6: amissum conjugem, Just. 28, 4, 4: fidem mutatosque deos, Hor. C. 1, 5, 6: moechos arrogantes, id. ib. 1, 25, 10: catellam raptam sibi, id. Ep. 1, 17, 56: amorem testudine, id. Epod. 14, 11: feralia carmina, to sing, Col. poët. 10, 350: virum, Sen. Contr. 2, 11, 1: amissum fratrem, id. ib. 4, 29, 8: adlatum ad se Pompeii caput, id. ib. 10, 32, 1.
    In part. perf.: multum fleti ad superos, bewailed, lamented, Verg. A. 6, 481; Stat. Th. 4, 103.
          1. (β) With object-clause: agmina septem Flebis in aeterno surda jacere situ, Prop. 1, 7, 18; Val. Fl. 1, 633.
            Hence, flē-tus, a, um, P. a., weeping: mater fleta et lacrimosa, App. M. 7, p. 199 fin. (but in Lucr. 2, 631 the correct read. is sanguinolenti).

* flētĭfer, ĕra, ĕrum, adj. [2. fletus-fero], weeping, dripping, distilling: truncus, Aus. Idyll. 6, 74.

1. flētus, a, um, Part. and P. a., from fleo.

2. flētus, ūs, m. [fleo], a weeping, wailing, lamenting.

  1. I. Lit. (class.; in sing. and plur.): nemo me lacrimis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. 1, 3, p. 162 ed. Vahl.); cf.: quantum fletum factum audivi! Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and: quod usque eo visum est indignum, ut urbe tota fletus gemitusque fieret, Cic. Rosc. Am. 9, 24: lugubris lamentatio fletusque maerens, id. Tusc. 1, 13, 30: mulierum, id. Verr. 2, 4, 21, § 47: fletus cum singultu, id. Planc. 31, 76: prae fletu et dolore, for tears, id. Att. 11, 7, 6: assiduo fletu sororis, id. Clu. 6, 15: haec magna cum misericordia fletuque pronuntiantur, Caes. B. C. 2, 12 fin.: clamore ac fletu omnia compleri, id. B. G. 5, 33 fin.: fletum populo movere, Cic. de Or. 1, 53, 228: fletum reprimere, id. Rep. 6, 15: magno fletu auxilium petere, Caes. B. G. 1, 32, 1: virginum precibus et fletu excitati, id. B. C. 2, 4, 3: cum ille erumpit fletus, Quint. 6, 2, 7: fletibus natos, laetitia defunctos prosequi, id. 5, 11, 38: nullis ille movetur fletibus, Verg. A. 4, 439.
  2. II. Transf., concr., = lacrimae, tears: fletu super ora refuso, Ov. M. 11, 658; so ib. 673.

Flēvo, ōnis, m., the Zuyder Zee, a lake at the mouth of the Rhine, Mela, 3, 2 fin.; called also Flēvom (sc. ostium), Plin. 4, 15, 29, § 101.

Flēvum, sc. castellum, a fortress of the Frisii, west of the mouth of the Ems, now Flie or Flieland, Tac. A. 4, 72, v. Orell. ad h. l.

flexănĭmus, a, um, adj. [flecto + animus] (poet.).

  1. I. Act., that bends or sways the heart, moving, affecting: o flexanima atque omnium regina rerum oratio, Pac. ap. Non. 113, 32 (Trag. Rel. v. 177 Rib.); cf.: tantam vim habet illa, quae recte a bono poëta dicta est flexanima atque omnium regina rerum oratio, Cic. de Or. 2, 44, 187: amor, Cat. 64, 331: concentus, Mart. Cap. 9, § 906.
  2. * II. Pass., touched, moved, affected: flexanima, tamquam lymphata aut Bacchi sacris commota, Pac. ap. Cic. Div. 1, 36, 80 (Trag. Rel. v. 422 Rib.).

flexĭbĭlis, e, adj. [flexus, from flecto], that may be bent, pliant, flexible (class.; cf.: lentus, flexilis).

  1. I. Lit.: materiam rerum totam esse flexibilem et commutabilem, Cic. N. D. 3, 39, 92: arcus, Ov. Am. 3, 3, 29: (ulmus) ad currus flexibili vite, Plin. 16, 43, 83, § 228.
  2. II. Trop.
    1. A. Pliant, flexible, tractable: genera vocis permulta: grave, acutum; flexibile, durum, flexible, Cic. N. D. 2, 58, 146; cf. oratio, id. Or. 16, 52: nihil tam flexibile, id. Brut. 79, 274: vox, Quint. 11, 3, 15; 40: nihil non flexibile ad bonitatem, Cic. Att. 10, 11, 1.
    2. * B. In a bad sense, fickle, wavering, inconstant: quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc., Cic. Lael. 25, 92.

flexĭbĭlĭtas, ātis, f. [flexibilis], flexibility (late Lat.): cornuum, Sol. 52 med.

flexĭlis, e, adj. [flexus, from flecto].

  1. I. Pliant, pliable, flexile (poet. and in postAug. prose): cornu, Ov. M. 5, 383: ulmus et fraxinus, Plin. 16, 40, 79, § 219: betulla, id. 16, 18, 30, § 75: cervix ad circumspectum, id. 11, 37, 67, § 177: vitrum, id. 36, 26, 66, § 195: lectuli, Amm. 22, 4.
  2. II. Bent, curved: spicae, App. M. 6 init. (Ov. Am. 1, 14, 26, read nexilis, Merk.).

* flexĭlŏquus, a, um, adj. [flexus-loquor], ambiguous, equivocal: (oracula) partim falsa, partim casu vera, partim flexiloqua et obscura, Cic. Div. 2, 56, 115.

flexĭo, ōnis, f. [flecto], a bending, swaying, turning; a bend, turn, curve (rare but class.).

  1. I. Lit.: trunco toto se ipse moderans et virili laterum flexione, Cic. Or. 18, 59; id. de Or. 3, 59, 220.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: quae deverticula flexionesque quaesisti! i. e. turnings, windings, Cic. Pis. 22, 53.
    2. B. In partic., of the voice, a modulation, inflection, change: est in dicendo etiam quidam cantus obscuriorquem significat Demosthenes et Aeschines, cum alter alteri obicit vocis flexiones, Cic. Or. 18, 57: delicatiores in cantu, id. de Or. 3, 25, 98: ut cervices oculosque pariter cum modorum flexionibus torquent, id. Leg. 2, 15, 39.

* flexĭ-pes, pĕdis, adj. [flexus, from flecto], with crooked feet: hederae, clinging, clasping, Ov. M. 10, 99; cf. Serv. Verg. E. 4, 19.

* flexĭvĭcē, adv. [flexus-vicis], with turnings or windings, crookedly, Pac. ap. Non. 260, 11 (Trag. Rel. v. 152 Rib.).

* flexo, āre, v. freq. a. [flexus, from flecto], to bend, curve: vineam, Cato, R. R. 49 fin.

flexuntes, an old name of the Roman knights: equitum nomen saepe variatum est. … Celeres sub Romulo regibusque appellati sunt, deinde flexuntes, postea trossuli, Plin. 33, 2, 9, § 35 Sillig. N. cr.; Varr. ap. Serv. Verg. A. 9, 606.

flexŭōsē, adv., v. flexuosus fin.

flexŭōsus, a, um, adj. [2. flexus], full of turns or windings, tortuous, flexuous, crooked, winding.

  1. I. Lit.: flexuosum iter habet auditus, ne quid intrare possit, Cic. N. D. 2, 57, 144: Taurus mons, Plin. 5, 27, 27, § 98: volatus hirundini, id. 10, 24, 35, § 73.
    Sup.: intestina flexuosissimis orbibus, Plin. 11, 37, 79, § 200.
  2. * II. Trop.: fraudes, Prud. Cath. 6, 143.
    * Adv.: flexu-ōse, tortuously: si flexuose volitet flamma, Plin. 18, 35, 84, § 357.

flexūra, ae, f. [flexus, from flecto], a bending, winding, turning (rare; not in Cic.).

  1. I. Lit.: lateris, Lucr. 4, 336: angustiae flexuraeque vicorum, Suet. Ner. 38.
    1. B. Trop.: virtus recta est: flexuram non recipit, Sen. Ep. 71, 19.
  2. II. Transf., in gram., inflection, declension of a word, Varr. L. L. 10, § 28 Müll.

1. flexus, a, um, Part. and P. a., from flecto.

2. flexus, ūs, m. [flecto], a bending, turning, winding (class.; in sing. and plur.).

  1. I. Lit.: aures duros et quasi corneolos habent introitus, multisque cum flexibus, Cic. N. D. 2, 57, 144; cf. Quint. 6, 13, 9: ut qui cursu parum valent, flexu eludunt, id. 9, 2, 78: cum venissem ad pontem, in quo flexus est ad iter Arpinas, Cic. Att. 16, 13, a, 1; cf.: in aliquo flexu viae, Liv. 22, 12, 7: implicatae flexibus vallium viae, id. 32, 4, 4: Rhenus modico flexu in occidentem versus, Tac. G. 1: flexu Armeniam petivit, id. A. 12, 12: alio flexu reduci ad viam, Quint. 2, 17, 29: (quo pacto sol) Brumales adeat flexus, Lucr. 5, 616: brumales, id. 5, 640: metae, the turn round the goal, Pers. 3, 63: labyrinthei, the mazes, Cat. 64, 114: capilli dociles et centum flexibus apti, Ov. Am. 1, 14, 13: in litore flexus Mecybernaeus, the bay or gulf, Mela, 2, 3 init.; cf. id. 3, 1.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., a turning, transition into another state, political change: id enim est caput civilis prudentiae, videre itinera flexusque rerum publicarum, Cic. Rep. 2, 25, 46: in hoc flexu quasi aetatis fama adolescentis paululum haesit ad metas (the figure taken from the turning of the racers on reaching the goal), id. Cael. 31, 75; cf.: si infinitus forensium rerum labor decursu honorum et jam aetatis flexu constitisset, i. e. senectus, id. de Or. 1, 1, 1: flexu auctumni (= post medium tempus auctumni, trop. from turning the meta in the Circus), Tac. H. 5, 23; v. Orell. ad h. 1.
    2. B. In partic. (post-Aug.).
      1. 1. An artful turning, winding, shifting: inde recta fere est actio, hinc mille flexus et artes desiderantur, Quint. 5, 13, 2: qui haec recta tantum, et in nullos flexus recedentia tractaverit, id. 10, 5, 12.
      2. 2. Of the voice, inflection, modulation, variation: citharoedi simul et sono vocis et plurimis flexibus serviunt, Quint. 1, 12, 3: quid quoque flexu dicendum, id. 1, 8, 1: qui flexus deceat miserationem, id. 1, 11, 12; 1, 8, 3.
      3. 3. In gram., inflection, variation, derivation (in Varro flexura, v. h. v.): quid vero? quae tota positionis ejusdem in diversos flexus eunt? cum Alba faciat Albanos et Albenses; volo, volui et volavi, Quint. 1, 6, 15.

phlĕbŏtŏmĭa (flĕb-), ae, f., = φλεβοτομία, blood-letting, phlebotomy: phlebotomiam adhibere, Cael. Aur. Acut. 2, 18, 104: phlebotomiā uti, Veg. Vet. 1, 14, 3.

phlĕbŏtŏmo (flĕb-), āvi, ātum, 1, v. a., = φλεβοτομέω, to let blood from, to bleed, phlebotomize: aliquem, Cael. Aur. Acut. 1, 14, 111: utrum phlebotomandi necne sint aegrotantesnon phlebotomati magno adjutorio privantur, id. Tard. 2, 13, 191; id. Acut. 2, 13, 88; Veg. Vet. 1, 24; Fulg. Myth. 3, 7.

phlĕbŏtŏmus (flĕb-), i, m., = φλεβοτόυος, a lancet, a fleam: phlebotomo uti, Cael. Aur. Acut. 2, 19, 121: adhibendus, Theod. Prisc. 2, 21: transverso phlebotomo percutere, Veg. Vet. 1, 19, 1.

phlegma (flegma), ătis, n., = φλεγμα, a clammy humor of the body, phlegm (post-class.): flegma dissolvere, Pall. 8, 6, 1; Veg. Vet. 3, 19; Hier. Ep. 52, 6; Isid. 4, 7, 29.