Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

fraudābĭlis, e, adj. [fraudo], deceiving, fraudulent, Cassiod. Var. 1, 37.

fraudātĭo, ōnis, f. [fraudo], a cheating, deceiving, defrauding, deceit, fraud (rare but class.): ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia: hinc fides, illinc fraudatio, Cic. Cat. 2, 11, 25: VT INTER BONOS BENE AGIER OPORTET ET SINE FRAVDATIONE, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70: QVI FRAVDATIONIS CAVSA LATITARIT, Edict. ap. Cic. Quint. 19, 60: QVAE FRAVDATIONIS CAVSA GESTA ERVNT, etc., Edict. in Dig. 42, 8, 1: qui ad eri fraudationem callidum ingenium gerunt, Plaut. As. 2, 1, 9.

fraudātor, ōris, m. [fraudo], a cheat, deceiver, defrauder (rare but class.): creditorum Trebellius et homo diruptus dirutusque, Cic. Phil. 13, 12, 26: fraudatorum et infitiatorum impudentia, id. Fl. 20, 48: beneficiorum, Sen. Ben. 4, 26.

fraudātōrĭus, a, um, adj. [fraudo], of or relating to cheating or fraud: interdictum, Dig. 46, 3, 96; 36, 1, 67.

fraudātrix, īcis, f. [fraudator], she who cheats or defrauds (eccl. Lat.; opp. servatrix), Tert. Res. Carn. 12.