No entries found. Showing closest matches:
fraudābĭlis, e, adj. [fraudo], deceiving, fraudulent, Cassiod. Var. 1, 37.
fraudātĭo, ōnis, f. [fraudo], a cheating, deceiving, defrauding, deceit, fraud (rare but class.): ex hac parte pudor pugnat, illinc petulantia: hinc fides, illinc fraudatio, Cic. Cat. 2, 11, 25: VT INTER BONOS BENE AGIER OPORTET ET SINE FRAVDATIONE, an old legal formula in Cic. Off. 3, 17, 70: QVI FRAVDATIONIS CAVSA LATITARIT, Edict. ap. Cic. Quint. 19, 60: QVAE FRAVDATIONIS CAVSA GESTA ERVNT, etc., Edict. in Dig. 42, 8, 1: qui ad eri fraudationem callidum ingenium gerunt, Plaut. As. 2, 1, 9.
fraudātor, ōris, m. [fraudo], a cheat, deceiver, defrauder (rare but class.): creditorum Trebellius et homo diruptus dirutusque, Cic. Phil. 13, 12, 26: fraudatorum et infitiatorum impudentia, id. Fl. 20, 48: beneficiorum, Sen. Ben. 4, 26.
fraudātōrĭus, a, um, adj. [fraudo], of or relating to cheating or fraud: interdictum, Dig. 46, 3, 96; 36, 1, 67.
fraudātrix, īcis, f. [fraudator], she who cheats or defrauds (eccl. Lat.; opp. servatrix), Tert. Res. Carn. 12.
fraudĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [fraus + fero], fraudulent, deceitful: flatus, Cypr. Carm. de Genes. 114.
fraudĭger, ĕra, ĕrum, adj. [fraus + gero], cheating, fraudulent (post-class.): loquelae, Tert. Genes. 3.
fraudo (arch. frūdo), āvi, ātum, 1 (archaic
fraudŭlenter, adv., v. fraudulentus fin.
fraudŭlentĭa, ae, f., deceitfulness, a disposition to defraud: mentientium, Hilar. ap. Matt. 4, 23: simulatae mentis, id. ib. 22, 7; id. Trin. 1, 25; Ambros. Ep. 2, §§ 13, 16; Vulg. Job, 13, 9 (but in Plaut. Ps. 2, 1, 7, the correct read. is, fraudulenta; and id. Mil. 2, 2, 34, the whole verse is spurious; v. Ritschl and Lorenz ad h. l.).
fraudŭlentus, a, um, adj. [fraus], cheating, deceitful, fraudulent (class.): ecquem recalvom ac silonem senem (vidistis), fraudulentum, Plaut. Rud. 2, 1, 12: Carthaginienses fraudulenti et mendaces, Cic. Agr. 2, 35, 95: homo, Auct. Her. 2, 26, 41; Cic. Quint. 18, 56; Plaut. Ps. 1, 3, 132: venditiones, Cic. Off. 3, 21, 83: malitia, Plaut. Ps. 2, 1, 7: calliditas, Gell. 7, 18, 10: gestus (with humilis and servilis), Quint. 11, 3, 83.
Comp.: tanto fraudulentior deus vester, qui, etc., Tert. adv. Marc. 2, 28.
Sup.: ex bonis pessimi et fraudulentissimi fiunt, Plaut. Capt. 2, 1, 38: magice fraudulentissima artium, Plin. 30, 1, 1, § 1.
Adv.: fraudŭlenter, deceitfully, fraudulently: fraudulenter atque avariter, Cato ap. Non. 510, 21: crudeliter aut fraudulenter infestare, Col. 1, 8, 18; Vulg. Gen. 27, 35.
Comp.: nullum animal fraudulentius invidere homini tradunt, Plin. 30, 10, 27, § 89.
fraudŭlōsus, a, um, adj. [fraus], deceitful, fraudulent (post-class. and very rare): contrectatio, Dig. 47, 2, 1.