Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

gĕnĕrābĭlis, e, adj. [genero] (postAug.).

  1. I. Act., that has the power of generating, generative, creative: hic est ille generabilis rerum naturae spiritus, Plin. 2, 45, 45, § 116.
  2. II. Pass., that may be generated or produced: opus generabile, Manil. 1, 143.

gĕnĕrālis, e, adj. [genus].

  1. I. Of or belonging to a kind or species, generic (very rare): variae volucres ut in ordine cunctae Ostendant maculas generales corpore inesse, etc., of their species, Lucr. 1, 590: cum qualis sit res, quaeritur, quia et de vi et de genere negotii controversia est, constitutio generalis vocatur, Cic. Inv. 1, 8, 10.
  2. II. Of or relating to all, general (opp. singuli and specialis; cf. universalis; freq. only since the Aug. per.): et generale quoddam decorum intelligimus, quod in omni honestate versatur, et aliud huic subjectum, quod pertinet ad singulas partes honestatis, Cic. Off. 1, 27, 96: causae, opp. singulae lites, Quint. 7, 1, 64; Sen. Ep. 58 med.: cum sit omnis generalis quaestio speciali potentior, Quint. 12, 2, 18; cf.: illud generale, hoc speciale, id. 5, 10, 44: tractatus, opp. specialis, id. 5, 7, 35; cf.: ab generali tractatu ad quasdam deduci species, id. 2, 4, 22: de re et generales quaestiones sunt et definitae, id. 7, 2, 1: definitio, Dig. 28, 5, 4: pactum, ib. 2, 14, 40: lex est generale jussum populi aut plebis, rogante magistratu, At. Cap. ap. Gell. 10, 20, 2.
    Hence, adv.: gĕnĕrālĭter (acc. to II.), in general, generally (mostly post-Aug.; cf.: generatim, communiter): tempus est, id quo nunc utimur (nam ipsum quidem generaliter definire difficile est), pars quaedam aeternitatis, Cic. Inv. 1, 26, 39: quaedam adnotasse, sed generaliter (opp. particulas etiam persequi), Plin. Ep. 1, 8, 3: tempus generaliter et specialiter accipitur, etc., Quint. 5, 10, 42 sq.; so opp. specialiter, id. 5, 7, 4; 5, 11, 1; opp. proprie, id. 3, 7, 7: legare, Gai. Inst. 2, 238: stipulari, id. ib. 4, 53: universi, Vulg. Jer. 25, 20.

gĕnĕrālĭtas, ātis, f. [generalis, II.], generally (post-class.), Serv. ad Verg. G. 1, 21; id. ad Verg. A. 6, 154; Mart. Cap. 4, § 348 fin.; Symm. Ep. 2, 90.

gĕnĕrālĭter, adv., v. generalis fin.

* gĕnĕrasco, ĕre, v. inch. n. [genero], to be generated, produced: omnia membris ex ineunte aevo, Lucr. 3, 745.

gĕnĕrātim, adv. [genus; cf. also generalis].

  1. I. By kinds, species, classes, or divisions (freq. and class.): generatim reddita finis Crescendi rebus constat, etc., Lucr. 1, 584; cf. id. 1, 597: ut cupide generatim secla propagent, id. 1, 20; 1, 229; 563; 2, 347 al.: primum nomen omnium (avium): alites ab alis, volucres a volatu. Deinde generatim: de his pleraeque ab suis vocibus, ut haec upupa, cuculus, corvus, etc., Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; cf. id. ib. 5, § 146 ib.: ergo ab universa provincia generatimque ab singulis ejus partibus diligitur, Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168: aut publice civitas istos honores habent, aut, si generatim, homines ut aratores, ut mercatores, ut navicularii, id. ib. 2, 2, 55, § 137; cf. Caes. B. C. 3, 32, 1: Germani suas copias castris eduxerunt generatimque constituerunt paribusque intervallis Harudes, Marcomanos, Triboccos, etc., i. e. by nations, id. B. G. 1, 51, 2 (Metaphr. κατὰ φυλάς); cf.: Galli generatim distributi in civitates, id. ib. 7, 19, 2: Caesar contione habita Cordubae omnibus generatim gratias agit: civibus Romanis, quod, etc. … Hispanis, quod, etc. . . . Gaditanis, quod, etc., after their kind, i. e. according to their services, id. ib. 2, 21, 1: exponere argumenta, Cic. Ac. 2, 15, 47: componere, id. de Or. 1, 41, 146; cf. id. ib. 1, 13, 58: ne omnia generatim sacra omnesque percenseam deos, Liv. 5, 52, 6: qua haut dubie major aliquanto summa ex numero plaustrorum ponderibusque auri, argenti generatim ab ipso scriptis efficitur, id. 45, 40, 1 Weissenb. ad loc.: proprios generatim discite cultus, Agricolae, Verg. G. 2, 35.
  2. II. Opposed to specially, in particular, generally, in general (rare but class.): singillatim potius quam generatim atque universe loquar, Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143; cf.: neque generatim tradere, neque per singulas partes exsequi, Quint. 5, 10, 100: omnia generatim amplecti, Cic. Inv. 2, 5, 18: generatim ea, quae maxime nota sunt, dicam, id. Pis. 35, 86: non nominatim, sed generatim informata proscriptio, id. Att. 11, 6, 2: haec generatim praecipimus: nunc illud proprie, etc., Col. 3, 9, 9.

gĕnĕrātĭo, ōnis, f. [genero],

  1. I. a begetting, generating, generation (post-Aug.): piscium, Plin. 9, 50, 74, § 157; 8, 47, 72, § 187: deorum = θεογονία, a poem of Hesiod, Lact. 1, 5, 8: Adam, Vulg. Gen. 5, 1: Christi, id. Matt. 1, 1.
  2. II. Transf., a generation of men, Ambros. Off. Ministr. 1, 25, 121.
    In plur., Plin. 20, 13, 51, § 142 al.; Vulg. Eph. 3, 5 et saep.

gĕnĕrātor, ōris, m. [genero], an engenderer, generator, producer (very rare): nosse autem generatores suos optime poterant, Cic. Univ. 11: Acragasmagnanimūm quondam generator equorum, Verg. A. 3, 704; Vulg. Sap. 13, 3.

gĕnĕrātōrĭus, a, um, adj. [generator], of or relating to generation (postclass.): more, Tert. adv. Val. 27.
As subst.: gĕnĕrātōrium, ii, n., a means of generation, Ambros. in. Psa. 118; Serm. 18, 11.

gĕnĕrātrix, īcis, f. [generator], she that generates or brings forth: (Aegyptus) hominum aliorumque animalium perfecunda generatrix, Mel. 1, 9, 1; Ambros. de Noë, 28, 106.