No entries found. Showing closest matches:
gĕnĕrābĭlis, e, adj. [genero] (postAug.).
- I. Act., that has the power of generating, generative, creative: hic est ille generabilis rerum naturae spiritus, Plin. 2, 45, 45, § 116.
- II. Pass., that may be generated or produced: opus generabile, Manil. 1, 143.
gĕnĕrālis, e, adj. [genus].
- I. Of or belonging to a kind or species, generic (very rare): variae volucres ut in ordine cunctae Ostendant maculas generales corpore inesse, etc., of their species, Lucr. 1, 590: cum qualis sit res, quaeritur, quia et de vi et de genere negotii controversia est, constitutio generalis vocatur, Cic. Inv. 1, 8, 10.
- II. Of or relating to all, general (opp. singuli and specialis; cf. universalis; freq. only since the Aug. per.): et generale quoddam decorum intelligimus, quod in omni honestate versatur, et aliud huic subjectum, quod pertinet ad singulas partes honestatis, Cic. Off. 1, 27, 96: causae, opp. singulae lites, Quint. 7, 1, 64; Sen. Ep. 58 med.: cum sit omnis generalis quaestio speciali potentior, Quint. 12, 2, 18; cf.: illud generale, hoc speciale, id. 5, 10, 44: tractatus, opp. specialis, id. 5, 7, 35; cf.: ab generali tractatu ad quasdam deduci species, id. 2, 4, 22: de re et generales quaestiones sunt et definitae, id. 7, 2, 1: definitio, Dig. 28, 5, 4: pactum, ib. 2, 14, 40: lex est generale jussum populi aut plebis, rogante magistratu, At. Cap. ap. Gell. 10, 20, 2.
Hence, adv.: gĕnĕrālĭter (acc. to II.), in general, generally (mostly post-Aug.; cf.: generatim, communiter): tempus est, id quo nunc utimur (nam ipsum quidem generaliter definire difficile est), pars quaedam aeternitatis, Cic. Inv. 1, 26, 39: quaedam adnotasse, sed generaliter (opp. particulas etiam persequi), Plin. Ep. 1, 8, 3: tempus generaliter et specialiter accipitur, etc., Quint. 5, 10, 42 sq.; so opp. specialiter, id. 5, 7, 4; 5, 11, 1; opp. proprie, id. 3, 7, 7: legare, Gai. Inst. 2, 238: stipulari, id. ib. 4, 53: universi, Vulg. Jer. 25, 20.
gĕnĕrālĭtas, ātis, f. [generalis, II.], generally (post-class.), Serv. ad Verg. G. 1, 21; id. ad Verg. A. 6, 154; Mart. Cap. 4, § 348 fin.; Symm. Ep. 2, 90.
gĕnĕrālĭter, adv., v. generalis fin.
* gĕnĕrasco, ĕre, v. inch. n. [genero], to be generated, produced: omnia membris ex ineunte aevo, Lucr. 3, 745.
gĕnĕrātim, adv. [genus; cf. also generalis].
- I. By kinds, species, classes, or divisions (freq. and class.): generatim reddita finis Crescendi rebus constat, etc., Lucr. 1, 584; cf. id. 1, 597: ut cupide generatim secla propagent, id. 1, 20; 1, 229; 563; 2, 347 al.: primum nomen omnium (avium): alites ab alis, volucres a volatu. Deinde generatim: de his pleraeque ab suis vocibus, ut haec upupa, cuculus, corvus, etc., Varr. L. L. 5, § 75 Müll.; cf. id. ib. 5, § 146 ib.: ergo ab universa provincia generatimque ab singulis ejus partibus diligitur, Cic. Verr. 2, 2, 69, § 168: aut publice civitas istos honores habent, aut, si generatim, homines ut aratores, ut mercatores, ut navicularii, id. ib. 2, 2, 55, § 137; cf. Caes. B. C. 3, 32, 1: Germani suas copias castris eduxerunt generatimque constituerunt paribusque intervallis Harudes, Marcomanos, Triboccos, etc., i. e. by nations, id. B. G. 1, 51, 2 (Metaphr. κατὰ φυλάς); cf.: Galli generatim distributi in civitates, id. ib. 7, 19, 2: Caesar contione habita Cordubae omnibus generatim gratias agit: civibus Romanis, quod, etc. … Hispanis, quod, etc. . . . Gaditanis, quod, etc., after their kind, i. e. according to their services, id. ib. 2, 21, 1: exponere argumenta, Cic. Ac. 2, 15, 47: componere, id. de Or. 1, 41, 146; cf. id. ib. 1, 13, 58: ne omnia generatim sacra omnesque percenseam deos, Liv. 5, 52, 6: qua haut dubie major aliquanto summa ex numero plaustrorum ponderibusque auri, argenti generatim ab ipso scriptis efficitur, id. 45, 40, 1 Weissenb. ad loc.: proprios generatim discite cultus, Agricolae, Verg. G. 2, 35.
- II. Opposed to specially, in particular, generally, in general (rare but class.): singillatim potius quam generatim atque universe loquar, Cic. Verr. 2, 5, 55, § 143; cf.: neque generatim tradere, neque per singulas partes exsequi, Quint. 5, 10, 100: omnia generatim amplecti, Cic. Inv. 2, 5, 18: generatim ea, quae maxime nota sunt, dicam, id. Pis. 35, 86: non nominatim, sed generatim informata proscriptio, id. Att. 11, 6, 2: haec generatim praecipimus: nunc illud proprie, etc., Col. 3, 9, 9.
gĕnĕrātĭo, ōnis, f. [genero],
- I. a begetting, generating, generation (post-Aug.): piscium, Plin. 9, 50, 74, § 157; 8, 47, 72, § 187: deorum = θεογονία, a poem of Hesiod, Lact. 1, 5, 8: Adam, Vulg. Gen. 5, 1: Christi, id. Matt. 1, 1.
- II. Transf., a generation of men, Ambros. Off. Ministr. 1, 25, 121.
In plur., Plin. 20, 13, 51, § 142 al.; Vulg. Eph. 3, 5 et saep.
gĕnĕrātor, ōris, m. [genero], an engenderer, generator, producer (very rare): nosse autem generatores suos optime poterant, Cic. Univ. 11: Acragas … magnanimūm quondam generator equorum, Verg. A. 3, 704; Vulg. Sap. 13, 3.
gĕnĕrātōrĭus, a, um, adj. [generator], of or relating to generation (postclass.): more, Tert. adv. Val. 27.
As subst.: gĕnĕrātōrium, ii, n., a means of generation, Ambros. in. Psa. 118; Serm. 18, 11.
gĕnĕrātrix, īcis, f. [generator], she that generates or brings forth: (Aegyptus) hominum aliorumque animalium perfecunda generatrix, Mel. 1, 9, 1; Ambros. de Noë, 28, 106.