Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

gŭbernābĭlis, e, adj. [guberno], susceptible of being governed, controllable: sive anima est mundus sive corpus natura gubernabile, Sen. Q. N. 3, 29, 2.

gŭbernācŭlum (poet. contr. gŭ-bernāclum, Lucr. 4, 904; Verg. A. 5, 176; 859; 6, 349 al.), i, n. [guberno], a helm, rudder (cf. clavus).

  1. I. Lit.: hominis, non sapientis inventa sunt navigia, additis a tergo gubernaculis, quae huc atque illuc cursum navigii torqueant: exemplum a piscibus tractum, qui cauda reguntur, etc., Sen. Ep. 90; cf.: piscium meatus gubernaculi modo regunt (caudae), Plin. 11, 50, 111, § 264: ut cruribus velut gubernaculis demissis cursum dirigeret, Front. 3, 13, 6: hic ille naufragus ad gubernaculum accessit, et navi, quoad potuit, est opitulatus, Cic. Inv. 2, 51, 154: ipse gubernaclo rector subit, ipse magister, Verg. A. 5, 176.
  2. II. Transf., guidance, direction; esp. of the state, government (usually in plur.): clavum tanti imperii tenere et gubernacula rei publicae tractare, Cic. Sest. 9, 20; cf.: qui ad gubernacula rei publicae sedere debebant, id. Rosc. Am. 18, 51: repelli a gubernaculis civitatum, id. de Or. 1, 11, 46: recedere a gubernaculis, id. Fam. 16, 27, 1: ad gubernacula rei publicae accedere, Liv. 4, 3, 17: quis ad gubernacula sedeat summa cura providendum, id. 24, 8, 13: abicere gubernacula imperii, Val. Max. 7, 6, 1: transferre ad aliquem fortunarum suarum gubernacula, Nazar. Pan. Const. 27, 2: temperare gubernacula vitae, Plin. 11, 37, 88, § 219.
    In sing.: (rare) exercitus non habilis gubernaculo, Vell. 2, 113, 2: gubernaculum rei publicae tenere, Lact. 1, 1, 14.

gŭbernātĭo, ōnis, f. [guberno], a steering, piloting of a ship (Ciceron.).

  1. I. Lit.: si in ipsa gubernatione negligentia est navis eversa, Cic. Fin. 4, 27, 76; cf. id. ib. 3, 7, 24.
  2. II. Transf., in gen., direction, management, government: summi imperii gubernatione districtus, Cic. de Or. 3, 32, 131: civitatis, id. Rep. 1, 2: tantarum rerum, id. Cat. 3, 8, 18: consilii, id. Inv. 2, 54, 164: summi consilii, id. Vat. 15, 36.

gŭbernātor, ōris, m. [guberno], a steersman, pilot (cf.: magister, navarchus, nauclerus, navicularius).

  1. I. Lit.: si tu proreta isti navi’s, ego gubernator ero, Plaut. Rud. 4, 3, 75; id. Am. 3, 2, 69: gubernator clavum tenens sedet in puppi quietus, Cic. de Sen. 6, 17; id. Phil. 7, 9, 27; id. Ac. 2, 31, 100; id. de Inv. 1, 34, 58; id. Rep. 1, 40; 5, 3; Quint. 2, 17, 24; 34; 4, 1, 61; Verg. A. 3, 269; 5, 12; 6, 337 et saep.
    Prov.: tranquillo quilibet gubernator est, Sen. Ep. 85 med.
  2. II. Transf., a director, ruler, governor: cum in rebus animalibus aliud pro alio ponitur; ut de agitatore (Ennius): Gubernator magna contorsit equum vi, Quint. 8, 6, 9; the same, Enn. ap. Charis. p. 244 P. and ap. Diom. p. 451 ib. (Ann. v. 160 Vahl.): poli, i. e. God, Sen. Hippol. 903: custodes gubernatoresque rei publicae, Cic. Rab. Perd. 9, 26; cf.: quasi tutor et procurator rei publicae: sic enim appelletur, quicumque erit rector et gubernator civitatis, id. Rep. 2, 29.

gŭbernātrix, īcis, f. [gubernator, II.], a conductress, directress: an fortunam collaudem, quae gubernatrix fuit? Ter. Eun. 5, 9, 16: ista praeclara gubernatrice civitatum eloquentia rem publicam dissipaverunt, Cic. de Or. 1, 9, 38.