Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

curcŭlĭo (gurgŭlĭo, Plaut. Trin. 4, 3, 9 Ritschl, Fleck.; Pall. 1, 19, 2; id. Jun. 3; also in some MSS. of the authors cited infra), ōnis, m. [kindr. with circulus, circus],

  1. I. a corn-worm, weevil, Cato, R. R. 92; Varr. R. R. 1, 57, 63; Col. 1, 6, 15 sq.; Plin. 18, 11, 73, § 302; Serv. ad Verg. G. 1, 186.
    1. B. Form gurgulio = membrum virile, Pers. 4, 38.
  2. II. Curcŭlĭo, the name of a comedy of Plautus.

1. gurges, ĭtis, m. [v. gula; and cf. βάραθρον, vorago], a raging abyss, whirlpool, gulf (syn.: vorago, barathrum).

  1. I. Lit. (class.): non Rheni fossam gurgitibus illis redundantem, Cic. Pis. 33, 81: turbidus hic coeno vastaque voragine gurges Aestuat, Verg. A. 6, 296: multamque trahens sub gurgite arenam Volturnus, Ov. M. 15, 714: alterno procurrens gurgite pontus, Verg. A. 11, 624: per medios gurgites (opp. vada), Liv. 21, 5, 14: deficientibus animis hauriebantur gurgitibus, id. 22, 6, 7: caenosus, the Styx, Juv. 3, 266.
  2. II. Transf.
    1. A. In gen., waters, stream, sea (poet.): fessos jam gurgite Phoebus Ibero Tingat equos, Verg. A. 11, 913: Euboicus, Ov. M. 9, 227: Carpathius, Verg. G. 4, 387: Atlanteus, Stat. Ach. 1, 223: Tusci, id. S. 4, 5, 4: gurgite ab alto, Verg. A. 6, 310; 7, 704: Herculeus, i. e. the Atlantic, beyond Gibraltar, Juv. 14, 280.
    2. B. Of insatiable craving, an abyss; of persons, a spendthrift, prodigal: qui immensa aliqua vorago est, aut gurges vitiorum turpitudinumque omnium, Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23; cf.: divitias in profundissimum libidinum gurgitem profundere, id. Sest. 43, 93: gurges ac vorago patrimonii, id. ib. 52, 111; cf.: ille gurges atque heluo, natus abdomini suo, id. Pis. 17, 41: Apicius, nepotum omnium altissimus gurges, Plin. 10, 48, 68, § 133.

2. Gurges, ĭtis, m., a surname.

  1. I. Q. Fabius, Q. F. M. N. Gurges, Macr. S. 2, 9.
  2. II. Fabius Gurges, Juv. 6, 266.
  3. III. C. Volcatius Gurges, Plin. 7, 53, 54, § 181.

gurgĭto, āre, 1, v. a. [gurges], to engulf, flood: vino nimis gurgitati mentis oppressione torpescunt, Cassiod. in Psa. 35, 8.

1. gurgŭlĭo, ōnis, m. [kindred with glutio; v. gurges, gula], the gullet, weasand, windpipe: hircus cervice et collo brevi, gurgatione longiore, Varr. R. R. 2, 3, 2; Cic. Fragm. Or. pro Tullio, 10; Lact. Op. D. 11; Arn. 3, 107: huic gurgulio est exercitor, Plaut. Trin. 4, 3, 9

2. gurgŭlĭo, ōnis, collat. form of curculio, q. v.

(Gurgustĭdōnĭi, vulg. lect. in Plaut. Mil. 1, 1, 13, inst. of Gorgonidonii, q. v.)

gurgustĭŏlum, i, n. dim. [gurgusti. um], a small, mean dwelling, a hut, shanty, App. M. 1, p. 112 and 147.

gurgustĭum, ii, n. [kindred with gurgulio, perh. with reference to its straitness], a small, mean dwelling, a hovel, hut: nescio quo e gurgustio te prodire, Cic. Pis. 6, 13: in gurgustio habitare, id. N. D. 1, 9, 22: modicum, Suet. Gramm. 11; Ambros. de Bono Mort. 1, 5 al.