Lewis & Short

horrĭdus, a, um, adj. [horreo],

  1. I. standing on end, sticking out, rough, shaggy, bristly, prickly: non hac barbula, qua ista delectatur, sed illa horrida, quam in statuis antiquis et imaginibus videmus, Cic. Cael. 14, 33: caesaries, Ov. M. 10, 139: pluma, id. Am. 2, 6, 5: apes horridi pili, Col. 9, 3, 1; cf.: apes horridae aspectu, Plin. 11, 18, 19, § 59: sus, Verg. G. 4, 407; cf.: videar tibi amarior herbis, Horridior rusco, id. E. 7, 42: densis hastilibus horrida myrtus, id. A. 3, 23; cf.: arbor spinis, Plin. 12, 15, 34, § 67: horrida siccae silva comae, Juv. 9, 12.
  2. II. Transf., in gen., rough, rude, rugged, wild, savage, horrid.
    1. A. Lit.: horrida signis chlamys, Val. Fl. 5, 558 (for which: aspera signis pocula, Verg. A. 9, 263: membra videres Horrida paedore, Lucr. 6, 1269: pecudis jecur horridum et exile, Cic. Div. 2, 13, 30: horrida villosa corpora veste tegant, Tib. 2, 3, 75: pastor, Ov. M. 1, 514: Ilia cultu, id. Am. 3, 6, 47; cf.: Acestes in jaculis et pelle Libystidis ursae, Verg. A. 5, 37: Silvanus, Hor. C. 3, 29, 22: Africa terribili tremit horrida terra tumultu, Enn. ap. Fest. p. 153 Müll. (Ann. v. 311 Vahl.); cf.: Aetnensis ager et campus Leontinus sic erat deformis atque horridus, ut, etc., Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47 fin.: horridior locus, Ov. P. 1, 3, 83: silva fuit, late dumis atque ilice nigra Horrida, Verg. A. 9, 382: sedes Taenari, Hor. C. 1, 34, 10: argumenta, velut horrida et confragosa, vitantes, Quint. 5, 8, 1: inde senilis Hiems tremulo venit horrida passu, Ov. M. 15, 212; cf.: cum Juppiter horridus austris Torquet aquosam hiemem, Verg. A. 9, 670: bruma, id. G. 3, 442: December, Mart. 7, 36, 5: stiria, Verg. G. 3, 366: grando, id. ib. 1, 449: tempestas, Hor. Epod. 13, 1; Varr. ap. Plin. 18, 35, 79, § 349: fluctus, Hor. Epod. 10, 3; cf.: aequora, id. C. 3, 24, 40.
      Poet.: si premerem ventosas horridus Alpes, qs. enveloped in horror, shuddering, Ov. Am. 2, 16, 19.
      Of taste: sapor, harsh, raw, Plin. 34, 13, 33, § 129; cf. id. 13, 4, 9, § 43: ruta silvestris horrida ad effectum est, id. 20, 13, 61, § 131: (litterae) succedunt tristes et horridae … in hoc ipso frangit multo fit horridior (littera sexta nostrarum), Quint. 12, 10, 28 sq.
      1. 2. Esp., with dishevelled hair: si magna Asturici cecidit domus, horrida mater, Juv. 3, 212: paelex, id. 2, 57.
    2. B. Trop.
      1. 1. Rough in character or manners, rude, blunt, stern, unpolished, uncouth: huncine hominem te amplexari tam horridum, Plaut. Truc. 5, 41: ut vita sic oratione durus, incultus, horridus, Cic. Brut. 31, 117; cf.: vir paulo horridior et durior, Plin. Ep. 3, 3, 5: spernitur orator bonus, horridus miles amatur, Enn. ap. Cic. Mur. 14, 30 (Ann. v. 273 Vahl.): non ille, quamquam Socraticis madet Sermonibus, te negliget horridus, Hor. C. 3, 21, 10: fidens juventus horrida bracchiis, id. ib. 3, 4, 50: Germania, id. ib. 4, 5, 26: gens, Verg. A. 7, 746: horridus irā (Boreas), etc., Ov. M. 6, 685: vita, Cic. Quint. 30, 93: virtus, Sil. 11, 205; Stat. Th. 5, 172: aspera, tristi, horrida oratione, Cic. Or. 5, 20; cf.: horridiora verba, id. Brut. 17, 68: sermo, Quint. 9, 4, 3: quaedam genera dicendi horridiora, id. 12, 10, 10: numerus Saturnius, Hor. Ep. 2, 1, 157: ita de horridis rebus nitida est oratio tua, Cic. de Or. 3, 14, 51: (antiquorum imitatores) fient horridi atque jejuni, Quint. 2, 5, 21.
      2. 2. With the predominating idea of an effect produced, causing tremor or horror, terrible, frightful, horrid (rare, and mostly poet. for the class. horribilis): horridiore aspectu esse, * Caes. B. G. 5, 14, 2; cf. in a Greek construction with an inf.: et desit si larga Ceres, tunc horrida cerni, Luc. 3, 347: turba horrida aspici, Sen. Q. N. 3, 19: vis horrida teli, Lucr. 3, 170: acies, Verg. A. 10, 408: castra, id. E. 10, 23: proelia, id. G. 2, 282: arma, Ov. M. 1, 126: virga (mortis), Hor. C. 1, 24, 16: fata, Verg. A. 11, 96: jussa, id. ib. 4, 378: paupertas, Lucr. 6, 1282: aquilae ac signa, pulverulenta illa et cuspidibus horrida, Plin. 13, 3, 4, § 23.
        Hence, adv.: horrĭdē (acc. to II. B.), roughly, savagely, severely, sternly: vixit semper inculte atque horride, Cic. Quint. 18, 59: horride inculteque dicere, id. Or. 9, 28; cf. Quint. 10, 2, 17: ornamentis utetur horridius, Cic. Or. 25, 86: alloqui mitius aut horridius. Tac. H. 1, 82.