Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ignia vitium vasorum fictilium, Paul. ex. Fest. p. 105 Müll. [perh. = ἴκνυον, i. e. κόνιον, σμῆμα, Hesych.].

ignĭārĭus, a, um, adj. [ignis], of or belonging to fire.

  1. I. Adj.: lapis, flint, Marc. Emp. 33 med.
  2. II. Subst.: ignĭārĭum, ĭi, n., an implement for producing fire, Plin. 16, 40, 76, § 207.

ignĭcans, antis, adj. [ignis], flaming, fiery-colored: grana, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 3, 21.

* ignĭcŏlor or -ōrus, a, um, adj. [ignis-color], fire-colored, flame-colored: nubes, Juvenc. in Matt. 4, 26, 557.

* ignĭcŏmans, antis, adj. [igniscoma], having fiery hair, fiery-haired; poet.: stellae, Avien. Arat. 8.

ignĭcŏmus, a, um, adj. [igniscoma], fieryhaired: sol, Aus. Ep. 7, 9: leo, Nemes. Cyneg. 214; cf. preced. art.

ignĭcŭlus, i, m. dim. [ignis], a small fire, a little flame, a spark.

  1. I. Lit.: quaedam exigua animalia igniculi videntur in tenebris, Quint. 12, 10, 76; Plin. 35, 15, 52, § 184; Juv. 3, 102.
    1. B. Transf., of color, a glittering, sparkling: onyx Indica igniculos habet, Plin. 37, 6, 24, § 90; 37, 7, 25, § 93.
  2. II. Trop., fire, sparks, vehemence, etc. (freq. in Cic.): quo tolerabilius feramus igniculum desiderii tui, i. e. vehemence, Cic. Fam. 15, 20, 2: (natura) parvulos nobis dedit igniculos, quos celeriter malis moribus opinionibusque depravatis sic restinguimus, ut nusquam naturae lumen appareat, sparks (= scintillas), Cic. Tusc. 3, 1, 2; cf. id. Leg. 1, 12, 33: quasi virtutum igniculi et semina, id. Fin. 5, 7, 18: nonnullos interdum jacit igniculos viriles, id. Att. 15, 26, 2: ingenii igniculos ostendere, Quint. 6 praef. § 7.

ignĭfer, ĕra, ĕrum, adj. [ignis-fero], fire-bearing, fiery (poet.).

  1. I. Lit.: aether, Lucr. 5, 459; 490: fulmen, id. 6, 379: lampades, id. 2, 25: axis, Ov. M. 2, 59: sidus, Prud. ap. Symm. 2, 1027: tauri, Val. Fl. 8, 342.
  2. * II. Trop.: ignifero mentes furiabat in iram Hortatu, Sil. 17, 294.

* ignĭflŭus, a, um, adj. [ignis-fluo], flowing with fire, emitting fire: cavernae, Claud. III. Cons. Hon. 196.

* Ignĭgĕna, ae, m. [ignis-gigno], the fire-born, a poetical epithet of Bacchus, whose mother, Semele, was killed by lightning, Ov. M. 4, 12; cf. ib. 3, 305 sq.

* ignĭgĕnus, a, um, adj. [ignis-gigno], producing fire: asinus, whose pack was on fire, App. M. 7, p. 197.

ignīnus, a, um, adj. [ignis], standing in the fire; as subst.: ignīnus, i, m., a fireman, App. M. 7, p. 197, 2 Hild.

ignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [ignis], to ignite, set on fire, make red-hot (post-class.): ut igniverint, Prud. στεφ. 10, 1077.
Hence, ignītus, a, um, P. a., fiery, glowing.

  1. A. Lit.: liquor, Serv. Verg. A. 6, 33: aether, App. de Mundo, p. 57: tela, id. ib. p. 61.
    Comp.: quod vinum natura esset ignitius, Gell. 17, 8, 10.
    Sup.: draconis effigies ignitissima, Jul. Var. Rer. Gest. Alex. 3, 56.
  2. B. Trop.: ingenium, Prud. Ham. 546; Sid. Ep. 1, 11.

ignĭpes, pĕdis, adj. [ignis-pes], fieryfooted (poet.): equi, Ov. M. 2, 392; Stat. Th. 1, 27: tauri, Mart. Spect. 27.

Ignĭpŏtens, entis, adj. [ignis-potens], potent in fire, ruler of fire, ignipotent, a poet. epithet of Vulcan (Vergilian): deus, Verg. A. 12, 90.
Also as subst.: Ignĭpŏ-tens = Vulcan, id. ib. 8, 414; 423; 628; 710; 10, 243.

ignis, is (abl. usu. igni; poet. and postAug. igne; so Plin. ap. Charis. p. 98 P.; Charis. p. 33 P.; Prisc. p. 766 P.; and always in Mart., e. g. 1, 21, 5; 4, 57, 6; cf. Neue, Formenl. 1, 223 sq.; scanned ignis, Verg. E. 3, 66; id. G. 3, 566; Ov. H. 16, 230; Lucr. 1, 663; 853; but ignīs, Hor. C. 1, 15, 36), m. [Sanscr. agnis, fire; Lith. ugn-is; Slav. ogný; Gr. αἴγλη, ἀγλαός], fire (com mon in sing. and plur.; cf. flamma, incendium).

  1. I. Lit.: lapidum conflictu atque tritu elici ignem videmus, Cic. N. D. 2, 9, 25: admoto igni ignem concipere, id. de Or. 2, 45, 190: pati ab igne ignem capere, si qui velit, id. Off. 1, 16, 52; cf.: datur ignis, tametsi ab inimico petas, Plaut. Trin. 3, 2, 53: ignis periculum, id. Leg. 2, 23, 58; plur. = sing.: subditis ignibus aquae fervescunt, id. N. D. 2, 10, 27: cum omnes naturae numini divino, caelum, ignes, terrae, maria parerent, id. ib. 1, 9, 22: hisce animus datus est ex illis sempiternis ignibus, quae sidera et stellas vocatis, id. Rep. 6, 15: ut fumo atque ignibus significabatur, Caes. B. G. 2, 7 fin.: quod pluribus simul locis ignes coörti essent, Liv. 26, 27, 5: ignibus armata multitudo, facibusque ardentibus collucens, id. 4, 33, 2: ignes fieri prohibuit, Caes. B. C. 3, 30, 5: ignem accendere, Verg. A. 5, 4: ignem circum subicere, Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69: ignem operibus inferre, Caes. B. C. 2, 14, 1: ignem comprehendere, id. B. G. 5, 43, 2: igni cremari, id. ib. 1, 4, 1: urbi ferro ignique minitari, Cic. Phil. 11, 14 fin.: ignis in aquam conjectus, id. Rosc. Com. 6, 17 et saep.: quodsi incuria insulariorum ignis evaserit (opp. incendium inferre), Paul. Sent. 5, 3, 6.
    Poet.: fulsere ignes et conscius aether, lightnings, Verg. A. 4, 167; cf.: Diespiter Igni corusco nubila dividens, Hor. C. 1, 34, 6: caelum abscondere tenebrae nube una subitusque antennas impulit ignis, Juv. 12, 19; 13, 226: micat inter omnes Julium sidus, velut inter ignes luna minores, i. e. stars, id. ib. 1, 12, 47: et jam per moenia clarior ignis Auditur, the crackling of fire, Verg. A. 2, 705: Eumenidum ignis, torches, Juv. 14, 285.
      1. 2. In partic.
        1. a. Sacer ignis, a disease, St. Anthony’s fire, erysipelas, Cels. 5, 28, 4; Verg. G. 3, 566; Col. 7, 5, 16.
        2. b. Aqua et ignis, to signify the most important necessaries of life; v. aqua.
    1. B. Transf., brightness, splendor, brilliancy, lustre, glow, redness (mostly poet.): fronte curvatos imitatus ignes lunae, Hor. C. 4, 2, 57; cf.: jam clarus occultum Andromedae pater Ostendit ignem, id. ib. 3, 29, 17; so of the brightness of the stars, Ov. M. 4, 81; 11, 452; 15, 665; of the sun, id. ib. 1, 778; 4, 194; 7, 193; of Aurora, id. ib. 4, 629: arcano florentes igne smaragdi, Stat. Th. 2, 276; cf. Mart. 14, 109; and: acies stupet igne metalli, Claud. VI. Cons. Hon. 51: cum ignis oculorum cum eo igne qui est ob os offusus, redness, blush, Cic. Univ. 14; Stat. Ach. 1, 516.
      1. 2. Firewood, fuel: caulis miseris atque ignis emendus, Juv. 1, 134.
  2. II. Trop.
    1. A. (Mostly poet.) The fire or glow of passion, in a good or bad sense; of anger, rage, fury: exarsere ignes animo, Verg. A. 2, 575: saevos irarum concipit ignes, Val. Fl. 1, 748; most freq. of the flame of love, love: cum odium non restingueritis, huic ordini ignem novum subici non sivistis, Cic. Rab. Post. 6, 13: laurigerosque ignes, si quando avidissimus hauri, raving, inspiration, Stat. Ach. 1, 509: quae simul aethereos animo conceperat ignes, ore dabat pleno carmina vera dei, Ov. F. 1, 473: (Dido) caeco carpitur igni, the secret fire of love, Verg. A. 4, 2; so in sing., Ov. M. 3, 490; 4, 64; 195; 675 et saep.; in plur., Hor. C. 1, 13, 8; 1, 27, 16; 3, 7, 11; Ov. M. 2, 410; 6, 492 et saep.; cf.: socii ignes, i. e. nuptials, Ov. M. 9, 796.
      1. 2. Transf., like amores, a beloved object, a flame (only poet.): at mihi sese offert ultro meus ignis, Amyntas, Verg. E. 3, 66; Hor. Epod. 14, 13.
    2. B. Figuratively of that which brings destruction, fire, flame: quem ille obrutum ignem (i. e. bellum) reliquerit, Liv. 10, 24, 13: ne parvus hic ignis (i. e. Hannibal) incendium ingens exsuscitet, id. 21, 3, 6; cf.: et Syphacem et Carthaginienses, nisi orientem illum ignem oppressissent, ingenti mox incendio arsuros, i. e. Masinissa, id. 29, 31, 3.

* ignispĭcĭum, ĭi, n. [ignis-specio], a divining from fire, divination by fire, Plin. 7, 56, 57, § 203.

ignītābŭlum, i, n. [ignio], an implement for producing fire.

  1. I. Lit., Sol. 11, § 19; cf.: ignitabulum ignis receptaculum, Paul. ex Fest. p. 105 Müll.
  2. * II. Trop.: ingenii virtutisque, Macr. S. 2, 8, 4.

ignītŭlus, a, um, adj. dim. [ignitus, from ignio], somewhat fiery (post-class.): Mercurius, Tert. ad. Nat. 1, 10 fin.

ignītus, a, um, P. a., from ignio.

ignĭvăgus, a, um, adj. [ignis-vagor], spreading like fire, like wild-fire (late Lat.): denuntiatio, Mart. Cap. 9, § 896.

ignĭvŏmus, a, um, adj. [ignis-vomo], vomiting fire (late Lat.): sol, Lact. (Venant.) Serm. de Resurr. Dom. 3.