Lewis & Short

ignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [ignis], to ignite, set on fire, make red-hot (post-class.): ut igniverint, Prud. στεφ. 10, 1077.
Hence, ignītus, a, um, P. a., fiery, glowing.

  1. A. Lit.: liquor, Serv. Verg. A. 6, 33: aether, App. de Mundo, p. 57: tela, id. ib. p. 61.
    Comp.: quod vinum natura esset ignitius, Gell. 17, 8, 10.
    Sup.: draconis effigies ignitissima, Jul. Var. Rer. Gest. Alex. 3, 56.
  2. B. Trop.: ingenium, Prud. Ham. 546; Sid. Ep. 1, 11.

ignītus, a, um, P. a., from ignio.