Lewis & Short

īlĭco (less correctly illĭco, Ritschl ad Plaut. Trin. 3, 1, 7), adv. [in-loco], in that very place, on the spot, there.

  1. I. Lit. (anteclass.): his persuadent, ut ilico manerent: pars ilico manent, Cass. Hem. ap. Non. 325, 10: manete ilico, Caecil. ib. 12; Naev. ib. 7: ilico habitato, Att. ib.: otiose nunc jam ilico hic consiste, Ter. Ad. 2, 1, 2 Don.: sta ilico, id. Phorm. 1, 4, 18.
  2. II. Transf.
    1. * A. Ilico illo, to that place, thither, Non. 325, 5; Turp. ap. Non. l. l. (Com. Fragm. v. 105 Rib.).
    2. B. Of time, Engl. on the spot, i. e. instantly, immediately, directly (class.; syn.: extemplo, repente, protinus, statim, continuo): regrediendum est ilico, Pac. ap. Non. 325, 2: ilico ante ostium hic erimus, Caecil. ib. 3: haec ubi legati pertulere, Amphitruo e castris ilico Producit omnem exercitum, Plaut. Am. 1, 1, 61; cf. id. Stich. 4, 1, 51; id. Cas. 4, 4, 6: simul atque increpuit suspicio tumultus, artes ilico nostrae conticescunt, Cic. Mur. 10, 22 fin.: sequitur ilico, id. Fat. 12, 28: ilicone ad praetorem ire convenit? id. Quint. 15, 48.

illico, v. ilico.