Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

īlĭco (less correctly illĭco, Ritschl ad Plaut. Trin. 3, 1, 7), adv. [in-loco], in that very place, on the spot, there.

  1. I. Lit. (anteclass.): his persuadent, ut ilico manerent: pars ilico manent, Cass. Hem. ap. Non. 325, 10: manete ilico, Caecil. ib. 12; Naev. ib. 7: ilico habitato, Att. ib.: otiose nunc jam ilico hic consiste, Ter. Ad. 2, 1, 2 Don.: sta ilico, id. Phorm. 1, 4, 18.
  2. II. Transf.
    1. * A. Ilico illo, to that place, thither, Non. 325, 5; Turp. ap. Non. l. l. (Com. Fragm. v. 105 Rib.).
    2. B. Of time, Engl. on the spot, i. e. instantly, immediately, directly (class.; syn.: extemplo, repente, protinus, statim, continuo): regrediendum est ilico, Pac. ap. Non. 325, 2: ilico ante ostium hic erimus, Caecil. ib. 3: haec ubi legati pertulere, Amphitruo e castris ilico Producit omnem exercitum, Plaut. Am. 1, 1, 61; cf. id. Stich. 4, 1, 51; id. Cas. 4, 4, 6: simul atque increpuit suspicio tumultus, artes ilico nostrae conticescunt, Cic. Mur. 10, 22 fin.: sequitur ilico, id. Fat. 12, 28: ilicone ad praetorem ire convenit? id. Quint. 15, 48.

1. illic (archaic ollic, acc. to Paul. ex Fest. p. 196 Müll.), illaec, illuc, or illoc, pron. [ille-ce].

  1. I. He, she, or it yonder, that (only ante-class.): sed Amphitruonis illic est servos Sosia, A portu illic nunc cum laterna huc advenit, Plaut. Am. prol. 148 sq.; id. ib. 1, 1, 138: nimis demiror, Sosia, Qui illaec (i. e. Alcumena) illi me donatum esse aurea patera sciat, id. ib. 2, 2, 134: cupio dare mercedem, qui illunc, ubi sit, commonstret mihi, id. Curc. 4, 4, 34: unde auscultare possis, quom ego illanc osculer, id. Cas. 1, 45: latuit intus illic in illac hirnea, id. Am. 1, 1, 275; cf.: quid illac impudente audacius? id. ib. 2, 2, 186: sed quid illuc est? id. ib. 1, 1, 114; cf. id. As. 2, 1, 17: illuc sis vide, id. Ps. 4, 1, 4: illuc est sapere? Ter. Eun. 4, 7, 12: cum illoc pacisce, si potes: perge obsecro: Pacisce quidvis, Plaut. Bacch. 4, 8, 29 et saep.: ubi illic est scelus, qui me perdidit? that scoundrel, Ter. And. 3, 5, 1.
    1. B. With the interrogative part. ne: illicine, etc.: Si. Illicine est? Ps. Illic ipsus est, Plaut. Ps. 4, 1, 44: illancine mulierem alere cum illa familia? Ter. Heaut. 4, 5, 3.
  2. II. Hence, advv.
    1. A. illac (sc. viā), that way, on that side, there: angiporto Illac per hortum circuit clam, Plaut. As. 3, 3, 152: ita nunc hac an illac eam, incerta sum consili, id. Rud. 1, 3, 31: hac atque illac perfluo, Ter. Eun. 1, 2, 25: hac illac circumcursa, id. Heaut. 3, 2, 1: omnes damnatos, omnes ignominia adfectos illac facere, stand on that side, belong to that party, Cic. Att. 7, 3, 5.
    2. B. illuc or illoc (the old form, like hoc for huc), adv., to that place, thither.
      1. 1. Lit.
          1. (α) Form illuc: imus huc, illuc hinc; cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.): clam illuc redeundum est mihi, Plaut. Am. 1, 3, 29: cum illuc veneris, id. Merc. 3, 4, 64: paulo momento huc illuc impelli, Ter. And. 1, 5, 31: huc illuc quasi vitabundi agitare, Sall. J. 60, 4: salientes huc illuc, Quint. 10, 7, 6; so, huc atque illuc intuens, Cic. de Or. 1, 40, 184: huc et illuc Cursitant mixtae pueris puellae, Hor. C. 4, 11, 9: illuc ex his vinculis, i. e. into the other world, Cic. Tusc. 1, 31, 75: proponimus illuc ire, ubi, etc., Juv. 3, 24: illuc, unde fugit mus, id. 6, 339.
          2. (β) Form illoc: post illoc veni quam, etc., Plaut. Truc. 3, 1, 3: cum illoc advenio, Ter. And. 2, 2, 25 (dub.; Fleck. illo).
      2. 2. Transf., to that person or thing, thereto (very rare): Pe. Illuc redi. Me. Quo redeam? Pe. Equidem ad phrygionem censeo, Plaut. Men. 4, 2, 54: quo res haec pertinet? illuc: Dum vitant stulti vitia, in contraria currunt, Hor. S. 1, 2, 23: illuc, unde abii, redeo: Nemonut avarus, etc., id. ib. 1, 1, 108; cf. ib. 1, 3, 38: illuc cuncta vergere, to Nero, Tac. A. 1, 3.
        1. b. To that point, to such a pitch: tunc adversis urgentibus, illuc decidit ut malum ferro summitteret, Juv. 12, 53.

2. illic (old form illi, Verg. G. 1, 54; 1, 251; 3, 17 Rib.; cf. id. A. 2, 548; Ter. Ad. 1, 2, 36 Donat. ad loc.), adv. [1. illic], in that place, yonder, there (most. freq. ante-class.).

  1. I. Lit.: haec illi vi pugnata pugnast usque a mane ad vesperum, Plaut. Am. 1, 1, 97; id. ib. 261; 1, 3, 36: illic sum atque hic sum, id. Trin. 4, 4, 17: sive illic sive alibi libebit, id. Men. 5, 2, 42: multo melius, hic quae fiunt, quam illic, ubi sum adsidue, scio, Ter. Hec. 2, 1, 20; so with ubi: vivendum est illic, ubi nulla incendia, Juv. 3, 197: illic, quicquid ero, semper tua dicar imago, Prop. 1, 19, 11; 13: cives Romani, qui illic negotiarentur, Caes. B. C. 3, 102, 6: illic radices, illic fundamenta sunt, illic, etc., Quint. 10, 3, 3.
  2. II. Transf., with that person or thing (very rare): non isto vivitur illic, Quo tu rere, modo, there, i. e. with him, with Mœcenas, Hor. S. 1, 9, 48: civile bellum a Vitellio coepit etinitium illic fuit, Tac. H. 2, 47: hic, ubi opus est, non verentur: illic, ubi nihil opus est, ibi verentur, Ter. And. 4, 1, 14.
    1. B. In that matter, therein: res publica et milite illic et pecunia vacet, i. e. in that war, Liv. 2, 48, 9: ego illi maxumam partem fero, Ter. Ad. 1, 2, 36: ego illic me autem sic adsimulabam quasi stolidum, Plaut. Ep. 3, 4, 39; Quint. 1, 3, 4.

illĭcĭbĭlis, e, adj. [illicio], seductive, Lact. 7, 27 init.

illicine, v. 1. illic, I. B.

illĭcĭo (inl-), lexi, lectum, 3 (inf. perf. sync. illexe, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68; Fragm. Trag. v. 205 Rib.; Plaut. Merc. 1, 1, 45), v. a. [in-lacio], to allure, entice, attract, seduce, inveigle, decoy (most freq. in a bad sense; allicere oftenest in a good sense; cf.: invito, prolecto, inesco; mostly poet. and in post-Aug. prose; perh. only once in Cic.; not in Cæs.): qui non sat habuit conjugem illexe in stuprum, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68 (Trag. Rel. p. 137 Rib.): is me ad illam illexit, Plaut. Aul. 4, 10, 7: homines mente alienatos ad se (hyaena), Plin. 28, 8, 27, § 92: aliquem in fraudem, Plaut. Mil. 5, 42; id. Truc. 2, 2, 43; Ter. And. 5, 4, 8: quos ad bellum spes rapinarum illexerat, Sall. C. 59, 1: aliquem ad proditionem, id. J. 47 fin.: illectus praemio, id. ib. 97, 3: Gallorum fraude illectus, Tac. H. 4, 56; id. A. 13, 37: quin etiam illud par in utroque nostrum, quod ab eisdem illecti sumus, misled, led astray, Cic. Att. 9, 13, 3: cavere, ne illiciaris, Lucr. 4, 1145: invexisse in Galliam vinum, inliciendae gentis causa, Liv. 5, 33, 3: inlicite lucro mercatorem, ut, etc., id. 10, 17, 6: quietos Inlicere, ut cuperent vitam mutare priorem, id. 5, 169; so with ut, Lact. 2, 12, 18: inescandae illiciendaeque multitudinis causa, Vell. 2, 13, 2: pars dialectica utilis saepe illiciendo, implicando, Quint. 12, 2, 13.
Poet.: saltus, i. e. to surround with nets, Naev. ap. Non. 6, 18 dub. (Rib. Trag. Rel. v. 32 conject.: sublimen alios in saltus inlicite).
In a good sense: ut populus illiciatur ad magistratus conspectum, be summoned, Varr. L. L. 6, § 94 Müll.

illĭcĭtātor (inl-), ōris, m. [in-licito], one who bids at an auction to make others bid higher, a sham-bidder, mock-purchaser: non illicitatorem venditor, non, qui contra liceatur, emptor apponet, Cic. Off. 3, 15, 61; cf.: nunc quoniam tuum pretium novi, il. licitatorem potius ponam quam illud minoris veneat, id. Fam. 7, 2, 1 (explained, Paul. ex Fest. p. 113: illicitator emptor, erroneously).

illĭcĭtē, adv., v. illicitus fin.

illĭcĭtus (inl-), a, um, adj. [in-licitus], not allowed, forbidden, unlawful, illegal, illicit (post-Aug.): amor, Tac. A. 12, 5; cf.: flammis arsere senes, Luc. 6, 454: exactiones, Tac. A. 13, 51: viae, by which it is forbidden to go, Val. Fl. 1, 97: undas temerare rudentibus, id. ib. 1, 627; cf.: ire per illicitum pelago, Stat. Th. 1, 223: per licita et illicita foedatus, Tac. A. 15, 37: lampas caeli, lightning (because what was struck by it was not allowed to be touched), Stat. Th. 10, 470; Sen. Ep. 108, 14; id. Herc. Fur. 599; id. Herc. Oet. 360; Lact. 6, 23, 5; id. Epit. 61, 2; Macr. S. 3, 11 init.
Sup.:
res illicitissima atque indignissima, Aug. Ep. 202 med.
Adv.:
illĭcĭtē, in a forbidden or unlawful manner, unlawfully, illegally (late Lat.): aedificare, Dig. 32, 1, 11, § 14: contrahere matrimonium, ib. 48, 5, 38: comparare praedium, ib. 49, 16, 9 et saep.

illĭcĭum (inl-), ii, n. [illicio], that which entices, an allurement, inducement (ante-class.).

  1. I. In gen.: si transiturae sunt apes, alvearia apiastro perfricanda, quod illicium hoc illis, Varr. R. R. 3, 16, 22; in plur., ib. 31.
  2. II. Publicists’ t. t., a calling together of the people, Varr. L. L. 6, § 94 Müll.; cf. Fest. s. h. v. p. 113, 3 Müll.

illico, v. ilico.