Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

illĭcĭbĭlis, e, adj. [illicio], seductive, Lact. 7, 27 init.

illicine, v. 1. illic, I. B.

illĭcĭo (inl-), lexi, lectum, 3 (inf. perf. sync. illexe, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68; Fragm. Trag. v. 205 Rib.; Plaut. Merc. 1, 1, 45), v. a. [in-lacio], to allure, entice, attract, seduce, inveigle, decoy (most freq. in a bad sense; allicere oftenest in a good sense; cf.: invito, prolecto, inesco; mostly poet. and in post-Aug. prose; perh. only once in Cic.; not in Cæs.): qui non sat habuit conjugem illexe in stuprum, Att. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68 (Trag. Rel. p. 137 Rib.): is me ad illam illexit, Plaut. Aul. 4, 10, 7: homines mente alienatos ad se (hyaena), Plin. 28, 8, 27, § 92: aliquem in fraudem, Plaut. Mil. 5, 42; id. Truc. 2, 2, 43; Ter. And. 5, 4, 8: quos ad bellum spes rapinarum illexerat, Sall. C. 59, 1: aliquem ad proditionem, id. J. 47 fin.: illectus praemio, id. ib. 97, 3: Gallorum fraude illectus, Tac. H. 4, 56; id. A. 13, 37: quin etiam illud par in utroque nostrum, quod ab eisdem illecti sumus, misled, led astray, Cic. Att. 9, 13, 3: cavere, ne illiciaris, Lucr. 4, 1145: invexisse in Galliam vinum, inliciendae gentis causa, Liv. 5, 33, 3: inlicite lucro mercatorem, ut, etc., id. 10, 17, 6: quietos Inlicere, ut cuperent vitam mutare priorem, id. 5, 169; so with ut, Lact. 2, 12, 18: inescandae illiciendaeque multitudinis causa, Vell. 2, 13, 2: pars dialectica utilis saepe illiciendo, implicando, Quint. 12, 2, 13.
Poet.: saltus, i. e. to surround with nets, Naev. ap. Non. 6, 18 dub. (Rib. Trag. Rel. v. 32 conject.: sublimen alios in saltus inlicite).
In a good sense: ut populus illiciatur ad magistratus conspectum, be summoned, Varr. L. L. 6, § 94 Müll.

illĭcĭtātor (inl-), ōris, m. [in-licito], one who bids at an auction to make others bid higher, a sham-bidder, mock-purchaser: non illicitatorem venditor, non, qui contra liceatur, emptor apponet, Cic. Off. 3, 15, 61; cf.: nunc quoniam tuum pretium novi, il. licitatorem potius ponam quam illud minoris veneat, id. Fam. 7, 2, 1 (explained, Paul. ex Fest. p. 113: illicitator emptor, erroneously).

illĭcĭtē, adv., v. illicitus fin.

illĭcĭtus (inl-), a, um, adj. [in-licitus], not allowed, forbidden, unlawful, illegal, illicit (post-Aug.): amor, Tac. A. 12, 5; cf.: flammis arsere senes, Luc. 6, 454: exactiones, Tac. A. 13, 51: viae, by which it is forbidden to go, Val. Fl. 1, 97: undas temerare rudentibus, id. ib. 1, 627; cf.: ire per illicitum pelago, Stat. Th. 1, 223: per licita et illicita foedatus, Tac. A. 15, 37: lampas caeli, lightning (because what was struck by it was not allowed to be touched), Stat. Th. 10, 470; Sen. Ep. 108, 14; id. Herc. Fur. 599; id. Herc. Oet. 360; Lact. 6, 23, 5; id. Epit. 61, 2; Macr. S. 3, 11 init.
Sup.:
res illicitissima atque indignissima, Aug. Ep. 202 med.
Adv.:
illĭcĭtē, in a forbidden or unlawful manner, unlawfully, illegally (late Lat.): aedificare, Dig. 32, 1, 11, § 14: contrahere matrimonium, ib. 48, 5, 38: comparare praedium, ib. 49, 16, 9 et saep.

illĭcĭum (inl-), ii, n. [illicio], that which entices, an allurement, inducement (ante-class.).

  1. I. In gen.: si transiturae sunt apes, alvearia apiastro perfricanda, quod illicium hoc illis, Varr. R. R. 3, 16, 22; in plur., ib. 31.
  2. II. Publicists’ t. t., a calling together of the people, Varr. L. L. 6, § 94 Müll.; cf. Fest. s. h. v. p. 113, 3 Müll.