Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

immiscĕo (inm-), scŭi, xtum, or stum, 2 (archaic inf. pres. pass. immiscerier, Verg. G. 1, 454) v. a. [in-misceo], to mix in, intermix, intermingle, blend (not freq. till after the Aug. per.; not in Cic. or Cæs.).

  1. I. Lit.: semina farinae, Col. 11, 3, 5; 12, 20, 3; 12, 38, 6 sq.: vos meorum militum corpori immiscui, Curt. 10, 3, 10: elephanti per modica intervalla agmini immixti, id. 8, 12, 7: manus manibus, Verg. A. 5, 429: summis ima, Ov. M. 7, 278: sin maculae incipient rutilo immiscerier igni, Verg. G. 1, 454: immixta corporibus semina, Lucr. 3, 393; cf. id. 1, 877: immixtus castris hostium, Vell. 1, 2, 1: mediis se immiscuit armis, Verg. A. 11, 815; cf.: feminas metus turbae virorum immiscuerat, Liv. 22, 60, 2: se nubi atrae, Verg. A. 10, 662.
    1. B. Transf., to cling to: vestis immiscet cutem, Sen. Herc. Oet. 829.
    2. C. Esp.: se immiscere, or immisceri, to join, unite with any one, associate with: turbae servientium, Tac. Agr. 4, 40: turbae sacricolarum, id. H. 3, 74: manipulis, id. Agr. 28: cur immisceri sibi in cavea patres plebem nollent, Liv. 34, 54, 6: equites se peditibus, id. 31, 35, 5: ita se immiscuit mediis, id. 39, 31, 8: se hostibus, id. 9, 36, 4: veteribus militibus, id. 40, 38, 11; 7, 12, 4; 3, 50, 10: vadimus immixti Danais, Verg. A. 2, 396: se alienae familiae venali, Quint. 7, 2, 26; cf.: se pavonum gregi, Phaedr. 1, 3, 7.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: caelestibus immisceri, Sen. ad Helv. 1, 8: si virtuti se voluptas immiscuisset, id. Vit. Beat. 7, 2; id. Ep. 87, 27: vera falsis, id. ib. 90, 29: sic enim vitia virtutibus inmixta sunt, id. ib. 114, 12: non fugienda petendis Immiscere, Hor. S. 1, 2, 76: quibus necessitudinibus immiscere te mihi parem, Tac. A. 4, 40 fin.: immixtaque vota timori, Ov. H. 6, 73: nec parvis periculis immixtus, Tac. H. 4, 85.
    2. B. Esp.
      1. 1. To mingle, associate, connect one thing with another: sortem fortunae regnique sui cum rebus Romanis, Liv. 45, 14, 3 (dub. Weissenb. ex conj. miscuisset).
      2. 2. Se immiscere (immisceri) alicui rei, to take part in, concern one’s self with, meddle with: fero et contionibus et comitiis se immiscere, Liv. 34, 2, 1; cf.: ne adfinitatibus, ne propinquitatibus immisceamur, id. 4, 4, 6: ne Philippus rebus Graeciae immisceretur, id. 27, 30, 5: cum se immiscuissent colloquiis montanorum, Liv. 21, 32, 10: Fidenati bello se jam ante immiscuerant, id. 5, 8, 6: se negotiis alienis, Dig. 3, 5, 3 fin.: se bonis hereditariis, Gai. Inst. 2, 163.

immĭsĕrābĭlis (inm-), e, adj. [inmiserabilis],

  1. I. unpitied: periret immiserabilis Captiva pubes, Hor. C. 3, 5, 17.
  2. II. Pitiless, Serv. Verg. A. 6, 315.

immĭsĕrĭcordĭa (inm-), ae, f. [immisericors], pitilessness, unmercifulness (post-class.), Tert. Spect. 20.

immĭsĕrĭcordĭter, adv., v. immisericors.

immĭsĕrĭcors (inm-), ordis, adj. [inmisericors], pitiless, merciless (very rare, but class.): ipsum immisericordem, superbum fuisse, Cic. Inv. 2, 36, 108: judex immisericors atque inexorabilis contra improbos, Gell. 14, 4, 3.
Of things: flucti (i. e. fluctus) inmisericordes jacere, Att. ap. Non. 488, 12 (Fragm. Trag. v. 33 Rib.); Vulg. Jer. 50, 42.
* Adv.: immĭsĕrĭcordĭter, unmercifully: factum a vobis duriter immisericorditerque, Ter. Ad. 4, 4, 28.

* immĭsĕror (inm-), āri, v. dep. a. [in-miseror], to pity, commiserate: boni immiserantur illum, Plaut. Fragm. ap. Non. 138, 30 dub. (al. miserantur).

immissārĭum (inm-), ĭi, n. [immitto], a cistern or reservoir attached to an aqueduct, a distributing reservoir, Vitr. 8, 7.

immissĭo (inm-), ōnis, f. [immitto], a letting in, admission (rare but class.): fumi aut aquae, Dig. 8, 5, 8, § 5: sarmentorum ea aliorum amputatio, aliorum inmissio, an engrafting, Cic. de Sen. 15, 53.

1. immissus (inm-), a, um, Part., from immitto.

* 2. immissus (inm-), ūs, m. [immitto], a letting in, admission: sol cuncta lustrat lucis immissu, Macr. S. 1, 18, § 11.

immistus, a, um, v. immixtus.