Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

impulsĭo (inp-), ōnis, f. [impello], a pushing against.

  1. I. Lit., external pressure, influence: omnis coagmentatio corporis vel calore vel frigore vel aliqua impulsione vehementi labefactatur et frangitur, Cic. Univ. 5, 14.
  2. II. Trop., incitement, instigation, impulse.
    1. A. In gen.: impulsio est, quae sine cogitatione per quandam affectionem animi facere aliquid hortatur, ut amor, iracundia, aegritudo, Cic. Inv. 2, 5, 17; cf. id. ib. § 19; 2, 6, 20.
    2. B. In partic.: ad hilaritatem impulsio, pleasantry, an incitement to merriment, = Gr. χαριεντισμός, a figure of speech, Cic. de Or. 3, 53, 205; Quint. 9, 1, 31; 9, 2, 3.

impulsor (inp-), ōris, m. [impello], one who incites or instigates, an inciter, instigator (rare but class.; cf.: auctor, hortator, monitor): quamvis non fueris suasor et impulsor profectionis meae, approbator certe fuisti, Cic. Att. 16, 7, 2: se auctores et impulsores et socios habuisse sceleris illius eos viros, quibus, etc., id. Vatin. 10, 24; id. Prov. Cons. 8, 18; cf.: me impulsore, Ter. Ad. 4, 2, 21; id. Eun. 5, 6, 18: pravi, Tac. H. 4, 68.

impulstrix (inp-), īcis, f. [impulsor; analog. with defenstrix, assestrix, possestrix, tonstrix, etc.], she who instigates, acc. to Non. 150, 29.

1. impulsus (inp-), a, um, Part., from impello.

2. impulsus (inp-), ūs, m. [impello], a pushing or striking against.

  1. I. Lit., an outward pressure or shock, an impulse (class.; most freq. in abl. sing.): impulsu scutorum, Cic. Caecin. 15, 43: orbium, id. Rep. 6, 18: quae (natura) a primo impulsu moveatur, id. ib. 6, 25 fin.: is ardor non alieno impulsu, sed sua sponte movetur, id. N. D. 2, 12, 32: ventus, qui inferiora repentinis impulsibus quatit, App. de Mundo, p. 62.
  2. II. Trop., incitement, instigation, influence (class.): ubi duxere impulsu vostro, vostro impulsu easdem exigunt, Ter. Hec. 2, 1, 45; cf. ib. 4, 4, 65: ipsos non negare, ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo, Cic. Rosc. Am. 37, 107; id. Verr. 2, 2, 66, § 161: impulsu patrum, id. Rep. 2, 10: ne civitas eorum impulsu deficeret, Caes. B. G. 5, 25, 4: impulsu patrum, Cic. Rep. 6, 26: qui simili impulsu aliquid commiserint, id. Inv. 2, 5, 19: oratio pondere modo et impulsu proeliatur, Quint. 9, 1, 20: temeritatis subiti et vehementes impulsus, Val. Max. 9, 8.

* impulvĕrĕus (inp-), a, um, adj. [2. in-pulvereus], without dust: impulverea incruentaque victoria, without trouble, easy, Gell. 5, 6, 21.