Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

impūrātus (inp-), a, um, P. a., from impuro, not in use (for in Sen. Ep. 87, 16, the true reading is inspurcavit), morally defiled; hence, in gen., infamous, abominable, abandoned, vile (ante- and post-class.): impuratus me ille ut etiam irrideat? that vile wretch, Ter. Phorm. 4, 3, 64; 5, 7, 69: belua, as a term of reproach, Plaut. Rud. 2, 6, 59: nisi scio probiorem hanc esse quam te, impuratissime, id. ib. 3, 4, 46: impuratissima illa capita (hominum), App. M. 8, p. 221, 19.

impūrē (inp-), adv., v. impurus fin.

* impurgābĭlis (inp-), e, adj. [2. inpurgabilis], that cannot be cleansed; trop., inexcusable: crimen, Amm. 22, 3, 8.

impūrĭtas (inp-), ātis, f. [impurus], uncleanness (in a moral sense), pollution, impurity: cum omnes impuritates pudica in domo quotidie susciperes, Cic. Phil. 2, 3, 6; sing., Vulg. Lev. 5, 3.

impūrĭtĭa (inp-), ae, f. [impurus], uncleanness, vileness, impurity, = impuritas (anteand post-class.; very rare): trecentis versibus Tuas impuritias transloqui nemo potest, Plaut. Pers. 3, 3, 7: deliquentium, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 3.

impūrus (inp-), a, um, adj. [2. inpurus], unclean, filthy, foul (cf.: obscenus, spurcus, immundus).

  1. I. Lit. (very rare): impurae matris prolapsus ab alvo, Ov. Ib. 223.
  2. II. Trop., unclean (in a moral sense), impure, defiled, filthy, infamous, abandoned, vile.
    1. A. Of living beings: impudens, impurus, inverecundissimus, Plaut. Rud. 3, 2, 38: in his gregibus omnes aleatores, omnes adulteri, omnes impuri impudicique versantur, Cic. Cat. 2, 10, 23: persona illa lutulenta, impura, invisa, id. Rosc. Com. 7, 20: o hominem impurum! Ter. Ad. 2, 1, 29: impuri cujusdam et ambitiosi sententia, Cic. Lael. 16, 59: cum impuris atque immanibus adversariis decertare, id. Rep. 1, 5: (dux) audax, impurus, id. ib. 1, 44: impurus et sceleratus, id. Att. 9, 15 fin.: erat hic Corinthia anus haud impura, tolerably decent, Ter. Heaut. 4, 1, 16: homo haud impurus, id. Eun. 2, 2, 4: libidine omni, Petr. 81.
      Comp.: quis illo qui maledicit impurior? Cic. Phil. 3, 6, 15.
      Sup.: omnium non bipedum solum, sed etiam quadrupedum impurissimus, Auct. Or. pro Dom. 18, 48.
    2. B. Of inanim. and abstr. things: lingua, Sen. Ep. 87 med.: animus, Sall. C. 15, 4: mores, Cat. 108, 2: adulterium, id. 66, 84: historia, Ov. Tr. 2, 416: medicamina, i. e. venena, Flor. 2, 20: quid impurius, quam retinuisse talem (adulteram), Quint. 9, 2, 80.
      Hence, adv.: impūrē (acc. to II.), impurely, basely, shamefully, vilely: impure atque flagitiose vivere, Cic. Fin. 3, 11, 38: multa facere impure atque taetre, id. Div. 1, 29, 6: atque intemperanter facere, id. Phil. 2, 21, 50: a quo impurissime haec nostra fortuna despecta est, id. Att. 9, 12, 2.