Lewis & Short

inconsultē and inconsultō, advv., v. 1. inconsultus fin.

1. in-consultus, a, um, adj.

  1. I. Not consulted, unasked (so perh. not in Cic.): inconsulto senatu, Liv. 36, 36, 2; so, inconsulto se, Suet. Tib. 52: me inconsulto, Amm. 17, 5, 12; 27, 2 fin.; Ambros. Ep. 6, 43; Plin. Ep. 10, 107, 2; Symm. Ep. 4, 8; 5, 18 al.
    1. B. Transf., not regarded, not respected: inconsulta potestate superiore, Amm. 27, 2, 9: inconsulta pietate, Cod. Th. 15, 1, 37: inconsulta clementia, ib. 15, 15, 1.
  2. II. Act.
    1. A. Without advice, not advised (poet.): inconsulti abeunt, sedemque odere Sibyllae, Verg. A. 3, 452.
    2. B. Unadvised, inconsiderate, indiscreet (class.).
      1. 1. Of persons: homo inconsultus et temerarius, Cic. Deiot. 6, 16; Suet. Claud. 15 (with praeceps; opp. circumspectus); Hor. Ep. 1, 5, 15; cf.: heu rebus servare serenis inconsulta modum (Capua), Sil. 8, 547.
      2. 2. Of things: bene consultum inconsultum est, si id inimicis usui’st, Plaut. Mil. 3, 1, 6: ratio, Cic. Rab. Post. 1, 2: largitio, Liv. 5, 20, 5: pavor, id. 22, 6, 6: pugna, id. 22, 44, 7: aures turbae, Sen. Ep. 40: motus, Gell. 19, 1, 17: aliquem inconsulto calore interficere, in a sudden heat, Mos. et Rom. Leg. Coll. 4, 3, 6.
        Adv. in two forms.
          1. (α) incon-sultē, unadvisedly, inconsiderately (class.): inconsulte ac temere dicere, Cic. N. D. 1, 16, 43: inconsulte et incaute commissum proelium, Liv. 4, 37, 8: temereque vivere, Sen. Ben. 1: processerant, Caes. B. C. 1, 45. Comp.: inconsultius quam venerat se gessit, Liv. 41, 10, 5.
          2. (β) inconsultō: se in periculum mittere, Auct. ad Her. 3, 5, 8: deleta et inducta, Dig. 28, 4, 1.