Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

inde, adv. [i-im, locative from is, and de = die; hence],

  1. I. Of place, from that place, thence: inde e promptuaria cella, Plaut. Am. 1, 1, 4: si quis me quaeret, inde me vocatote aliqui, id. Stich. 1, 2, 9: eo die mansi Calibus: inde has litteras dedi, Cic. Att. 7, 21: ut in provinciam exirent, atque inde in Italiam contenderent, Caes. B. G. 1, 33: nec inde venit, unde mallem, Cic. Att. 13, 39, 2: Palaepolis fuit haud procul inde ubi nunc Neapolis sita est, Liv. 8, 22, 5: triginta inde stadia abesse, Curt. 3, 8, 24: si legiones sese recepissent inde quo temere essent progressae, Caes. B. C. 3, 45.
    With gen. loci (poet.): inde loci, Lucr. 5, 438 al.; Cic. Arat. 327; Enn. ap. Fest. p. 301 Müll.; id. ap. Serv. Aen. 12, 121.
    1. B. Of things: ex avaritia erumpat audacia necesse est: inde omnia scelera gignuntur, from this, Cic. Rosc. Am. 27, 75: inde est, quod, etc., Plin. Ep. 7, 5.
    2. C. Of persons: nati filii Duo: inde ego hunc majorem adoptavi mihi, of them, Ter. Ad. 1, 1, 21: in Dacos et inde in Parthos, Suet. Aug. 8: nihil inde (i. e. ab iis) praesidii, Curt. 3, 1, 8: rege inde sumpto (i. e. ex Sabinis), Liv. 1, 18, 5 al.
  2. II. Of time.
    1. A. Prop., from that time, thenceforward, since (mostly preceded by jam): suo jam inde vivere ingenio coepit, Liv. 3, 36, 1: inde durat ad nos usque vehementer, Quint. 1, 5, 21.
      So of time continued from a point referred to: inde ab ineunte aetate, Plaut. Trin. 2, 2, 24; Ter. Heaut. 1, 2, 9: inde usque amicus fuit mihi a puero puer, Plaut. Cap. 3, 4, 112: jam inde ab ortu, Cic. N. D. 2, 48, 124: quoad longissime potest mens mea respicere spatium praeteriti temporis . . . inde usque repetens, etc., id. Arch. 1, 1; Ter. Heaut. 1, 1, 1.
    2. B. In gen., after that, thereafter, thereupon, then (cf. deinde), Liv. 1, 2, 3; 5, 39, 10; 22, 30, 1 al.: ne perorandi quidem ei data est facultas: inde judicio damnatus, Nep. Phoc. 4: exhinc Rhaeticum bellum, inde Pannonicum, inde Germanicum gessit, then . . . then, Suet. Tib. 9: eodem impetu altera castra sunt adorti, inde tertia, deinceps reliqua, Caes. B. C. 3, 9.
    3. C. With other specifications of time: jam inde a principio hujus imperii, Prov. Cons. 13, 33: jam inde ab incunabulis, Liv. 4, 36 fin.
        1. b. With gen.: inde loci (transferred to time), after that, thereupon, Lucr. 5, 789.

indēbĭtē and indēbĭtō, advv., v. indebitus fin.

in-dēbĭtus, a, um, adj., that is not owed, not due (poet. and post-class.): non indebita posco, I ask nothing that is not due to me, Verg. A. 6, 66: praemia, Ov. H. 16, 9.
Subst.: indēbĭtum, i, n., that which is not due, the performance or payment of which is not due: solvere, Dig. 12, 6, 65; Paul. Sent. 4, 3, 4; Gai. Inst. 3, 91 al.
Hence, adv.: indēbĭtē and indēbĭtō, without just cause, unduly (post-class.).

        1. (α) Form indebite, Dig. 22, 3, 5, § 4.
        2. (β) Form indebito, Dig. 12, 6, 25 fin.

in-dĕcens, tis, adj., unseemly, unbecoming, indecent, improper, unsightly, ugly (post-Aug. and poet.).

  1. I. Of persons: numquid indecens sum? Petr. 128; Mart. 5, 14, 7.
  2. II. Of things: nasus, Mart. 2, 11, 4: morbus, id. 11, 61, 13: risus, Suet. Claud. 30: morae, Quint. 11, 3, 158: nihil est tam indecens quam, etc., id. 10, 2, 19; cf. 11, 1, 82.
    Hence, indĕcenter, adv., unbecomingly, indecently, disgracefully (post-Aug. and poet.): non indecenter efferri, Quint. 1, 5, 64: lusca, Mart. 12, 22, 1.
    Comp.: numquam vidi hominem beatum indecentius, Sen. Ep. 27.
    Sup.: intersistere indecentissime, Quint. 8, 3, 45.

in-dĕcentĭa, ae, f., unseemliness, impropriety, Vitr. 7, 5, 6; Cael. Aur. Tard. 3, 8, 107.

in-dĕcĕo, ēre, v. n., to misbecome; constr. with acc. pers. (post-Aug. and rare): juvenes confusa quaedam non indecent, Plin. Ep. 3, 1, 2.

in-dēclīnābĭlis, e, adj., inflexible, unchangeable, only in a trop. sense (postAug.).

  1. I. In gen., of things: virtus animum rectum et indeclinabilem praestat, Sen. Ep. 66: justitia, id. ib. 74: series re rum, Gell. 6, 2.
    Of persons: judex, Amm. 25, 4; id. 18, 1.
  2. II. In gram.: nomen, indeclinable, Diom. pp. 288, 289 P.
    Hence, indēclīnābĭlĭter, adv., unchangeably, Aug. Civ. Dei, 9, 22 fin.

in-dēclīnātus, a, um, adj., unchanged, constant (Ovidian). Of persons: qui perstas indeclinatus amico, Ov. P. 4, 10, 83.
Of things: amicitia, Ov. Tr. 4, 5, 24.

indĕcor, cŏris, or indĕcŏris, e, adj. [2. in-decorus], unbecoming, unseemly, indecorous, inglorious, disgraceful, shameful (very rare; for the most part poet.): cujus sit vita indecoris, Att. ap. Non. 489, 1: non indecorem tua te regina reliquit, Verg. A. 11, 845; cf. id. ib. 12, 679: non erimus regno (dat.) indecores, id. ib. 7, 231: nec genus indecores, id. ib. 12, 25: obitus, Val. Fl. 1, 810: barba, Amm. 23, 6 al.

* in-dĕcŏrābĭlĭter, adv. [2. in-decoro], unbecomingly: alienos alunt, Att. ap. Charis. 182 P. (Trag. Fragm. v. 258 Rib.).

in-dĕcōrē, adv., v. indecorus fin.

in-dĕcŏris, v. indecor.

in-dĕcŏro, āre, v. a., to disgrace, disfigure (rare): me sermone indecorans, Att. ap. Non. 125, 1 (Fragm. Trag. v. 459 Rib.): indecorant bene nata culpae, Hor. C. 4, 4, 36 (al. dedecorant).

in-dĕcōrōsus, a, um, adj. [2. in-decorosus], disgraceful (eccl. Lat.), Hilar. in Job, 2, p. 150.

in-dĕcōrus, a, um, adj., unbecoming, unseemly, indecorous, disgraceful, shameful, unsightly (class.): quod animo magno fit, id dignum viro et decorum videtur: quod contra, id ut turpe, sic indecorum, Cic. Off. 1, 27, 94: nihil malum nisi quod turpe, inhonestum, indecorum, etc., id. Fin. 3, 4, 14: indecorum est, de stillicidiis cum dicas, amplissimis verbis et locis uti communibus, id. Or. 21, 72: studia saeculo, Plin. Pan. 46, 4: gestus, Quint. 1, 10, 35: uva visu, Plin. 14, 2, 4, § 28: visus, id. 13, 12, 24, § 79: haud indecoros motus dare, Liv. 7, 2, 4.
Plur. as subst.: indĕcōrae, ārum, f. (sc. feminae), ill-favored women, Cic. Att. 9, 10, 2.
Hence, adv.: indĕcōrē, unbecomingly, indecently (class.): ne quid indecore, effeminateque faciat, Cic. Off. 1, 4, 14: quam minime indecore facere, id. ib. 1, 31, 114: haud indecore, Tac. H. 5, 23.

indēfătīgābĭlis, e, adj. [2. in-defatigo], that cannot be wearied, indefatigable (post-Aug.): vigilia, Sen. de Ira, 2, 12, 7.

in-dēfătīgātus, a, um, adj. [2. in-defatigo], unwearied (post-Aug.), Sen. Cons. ad Marc. 18, 1.

in-dēfectus, a, um, adj., undiminished, unfailing, unweakened, unexhausted (post-class.): (with aeterna) vivacitas, App. de Deo Socr. p. 44, 6: (with jejunus) chamaeleon, Tert. Pall. 3.

indēfensē, adv., v. indefensus fin.

in-dēfensus, a, um, adj., unprotected, undefended (perh. not ante-Aug.): Capua deserta indefensaque, Liv. 25, 15, 2: indefensi, inulti, id. 4, 28, 4: inauditus et indefensus, Tac. A. 2, 77: conjux, id. ib. 11, 34.
Adv.: indēfensē, without defence, Cod. Just. 4, 18, 2 fin.

indēfessē and indēfessim, advv., v. indefessus fin.

in-dēfessus, a, um, adj., unwearied, indefatigable (poet. and post-Aug.): dextra, Verg. A. 11, 651: agendo, Ov. M. 9, 199: assiduus et indefessus, Tac. A. 16, 22: Germani ob prospera indefensi, id. ib. 1, 64.
Hence, indēfessē and indēfessim, advv., unweariedly (both post-class.).

        1. (α) Form indefesse: et benigne agere omnia, Aus. Grat. Act. 35; Spart. Hel. 5, 10.
        2. (β) Form indefessim: expetere bonorum amicitias, Sid. Ep. 3, 2; Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 7.

in-dēfĭcĭens, entis, adj., unfailing (eccl. Lat.): decor, Tert. adv. Jud. 14.
Hence, adv.: indēfĭcĭenter, continually, incessantly (eccl. Lat.), Aug. Conf. 12, 11.

indēfĭcĭentĭa, ae, f., an unfailing supply (eccl. Lat.), Facund. Def. 4, 2.

indēfīnītē, adv., v. indefinitus fin.

in-dēfīnītus, a, um, adj., indefinite (post-class.): sermo, Gell. 16, 4.
Hence, adv.: indēfīnītē, indefinitely: largiri, Gell. 2, 24, 7.

in-deflēbĭlis, e, adj., not to be lamented, Gloss. Philox.

* in-deflētus, a, um, adj., unwept, unlamented: animae, Ov. M. 7, 611.

in-deflexus, a, um, adj., unbent, unchanged (post-Aug.): maturitas, Plin. Pan. 4, 7: cursus, App. de Deo Socr. p. 42, 16: saevitia, Amm. 27, 9.

* in-dējectus, a, um, adj., not thrown down: domus, Ov. M. 1, 289.

* in-dēlassātus, a, um, adj., unwearied: labor, Manil. 5, 63.

in-dēlēbĭlis, e, adj. [2. in-deleo], indelible, imperishable (Ovidian): nomen, Ov. M. 15, 876: decus, id. P. 2, 8, 26.

* in-dēlectātus, a, um, adj., not delighted, displeased with something: aliquā re, Petr. 87, 4.

in-dēlībātus, a, um, adj., untouched, uninjured (only in the trop. signif. and poet.): virgo, Sil. 15, 271: opes, Ov. Tr. 1, 5, 28.

indēlībĕranter, adv., without reflection, Hilar. in Job, 2, p. 126.

indēlībĕrātus, a, um, adj. [2. in-delibero], not reflected on, inconsiderate (late Lat.), Cassiod. Var. 7, 8; 12, 21.

in-dēlictus, a, um, adj., not criminal, faultless, blameless, Att. ap. Fest. s. v. probrum, p. 229 Müll. (Fragm. Trag. v. 384 Rib.).

indemnātus, a, um, adj. [2. in-damnatus], uncondemned, unsentenced (class.): indemnatus atque intestatus, Plaut. Curc. 5, 3, 17: bona indemnatorum civium, Cic. Agr. 2, 21, 56: si hoc indemnato indicta causa non liceat, Liv. 3, 56, 13: civem interimere, Vell. 2, 45; Amm. 15, 5; Quint. 3, 11, 14; Juv. 6, 562 al.
Com.: quae pendent indemnatae pernae, Plaut. Capt. 4, 3, 8.

indemnis, e, adj. [2. in-damnum], unhurt, uninjured (post-Aug.): illaesus et indemnis evasit, Sen. Ep. 9; id. Const. Sap. 5; Amm. 26, 6; Dig. 50, 8, 9, § 4 sq.; 17, 2, 23.

indemnĭtas, ātis, f. [indemnis], security from damage or loss, indemnity (post-class.): alicujus indemnitati consulere, Dig. 3, 5, 31; 12, 4, 5: provinciarum indemnitati prospicere, Amm. 21, 16 al.

indēmonstrābĭlis, e, adj. [2. in-demonstro], not to be proved, undemonstrable: modi, App. Dogm. Plat. 3, p. 37, 9.

indēmūtābĭlis, e, adj. [2. in-demuto], unchangeable, immutable (late Lat.): Deus, Tert. adv. Herm. 12.
Adv.: indē-mūtābĭlĭter, immutably, Ennod. Ep. 5, 11.

in-dēnuntĭātus, a, um, adj., not declared or announced (post-Aug.): arma, Sen. Suas. 5, 2: sors, id. ib. 2, 2.

indĕpisci assequi, adipisci, Paul. ex Fest. p. 106 Müll.; cf. Non. 128, 23.

* in-deplōrātus, a, um, adj., unwept, undeplored, Ov. Tr. 3, 3, 46.

in-deprāvātus, a, um, adj., uncorrupted, undepraved (post-Aug.): virtus, Sen. Ep. 76, 15.

* indeprĕcābĭlis, e, adj. [2. in-deprecor], that cannot be averted by prayer: poena, Gell. 1, 13, 3.

indeprĕhensĭbĭlis, e, adj. [2. in-deprehendo], undiscoverable (late Lat.): error, Pseudo Quint. Decl. 4, 15: est, id. 8, 11.
Written INDEPRĔHENSĬVĬLIS, Inscr. Orell. 1912.

indeprensus, a, um, adj. [2. in-deprehendo], unobserved, undiscovered (poet.): (with irremeabilis) error, Verg. A. 5, 591: vestigia, Stat. Th. 6, 565: retinacula, Prud. Hamart. 141.

indeptāre consequi, Paul. ex Fest. p. 106 Müll.

indeptus, a, um, Part., from indipiscor.

in-descriptus, a, um, adj., not divided (post-Aug.): vites, Col. 3, 21, 4: agri, Sid. Carm. 2, 412.

* in-dēsertus, a, um, adj., not deserted, unforsaken: regna, Ov. Am. 2, 9, 52.

* in-dēsĕs, ĭdis, adj., not inactive, free from indolence: homo, Gell. 7, 22, 4.

in-dēsignātus, a, um, adj., undesigned (late Lat.), Vict. Tunon. de Poenit. 8.

indēsĭnens, entis, adj. [2. in-desino], incessant (late Lat.), Ennod. Ep. 6, 10.
Adv.: indēsĭnenter, incessantly (late Lat.): affero sacrificia, Cypr. Ep. 69: et indeficienter inhaerere, Aug. Conf. 12, 11.

in-despectus, a, um, adj., that one cannot look down into, unfathomable (postAug.): Tartara, Luc. 6, 748.

* in-destrictus, a, um, adj., untouched, uninjured, unhurt: abibo, Ov. M. 12, 92 (al. indistrictus).

indētermĭnābĭlis, e, adj. [2. in-determino], that cannot be defined, indeterminable (late Lat.): quaestiones, Tert. adv. Haer. 7.

indētermĭnātus, a, um, adj. [2. in-determino], undefined, unlimited (late Lat.): genealogiae, Tert. adv. Haer. 33.

* in-dētonsus, a, um, adj., unshorn, = intonsus, ακερσεκόμης, with unshorn hair or beard: Thyoneus, Ov. M. 4, 13.

indetrībĭlis, e, adj. [2. in-detero], that cannot be rubbed or worn out: soliditas, Paul. Nol. Ep. 16.

indetrītus, a, um, adj. [2. in-detero], not worn out (late Lat.): vestimenta, Tert. Res. Carn. 58.

* indēvītātus, a, um, adj. [2. in-devito], unavoided, = certus, certainly striking: telum, Ov. M. 2, 605.

(indēvŏrātus, false read. for et devorato, Mart. 7, 20, 15.)

in-dēvōtē, adv., v. indevotus fin.

in-dēvōtĭo, ōnis, f., want of religion, or want of principle, irreverence, irreligion, impiety (post-class.), Cod. Just. 7, 2, 15; Dig. 39, 9, 1 fin.; Ambros. de Elia, 17, 62.

* in-dēvōtus, a, um, adj., irreligious, impious, unconscientious: donator, Cod. Just. 8, 55, 35.
Adv.: indēvōtē, impiously, unconscientiously: eas (hereditates) percipere, Justin. Novell. 1, 3.

index, dĭcis, com. [1. indico], he who (that which) points out, a pointer, indicator (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. Of things.
      1. 1. Of the forefinger, index-finger.
          1. (α) With digitus: indice monstraret digito, Hor. S. 2, 8, 26; Isid. Orig. 11, 1, 70.
          2. (β) Alone: sed plane pollex, non index, Cic. Att. 13, 46, 1.
      2. 2. In gen., an index, sign, mark, indication, proof: complexus, summae benevolentiae falsi indices in amore simulato, Cic. Phil. 11, 2, 5: quia continetis vocem, indicem stultitiae vestrae, id. Rab. Perd. 6, 18: auctoris anulus index, Ov. P. 2, 10, 3: lacrimas paenitentiae indices profuderunt, Curt. 5, 10, 13: herbae horarum indices heliotropium ac lupinum, Plin. 18, 27, 67, § 252: imago animi vultus, indices oculi, Cic. Or. 18, 60: Janum indicem pacis bellique fecit, Liv. 1, 19, 2.
    2. B. Of persons.
      1. 1. In gen., one who indicates or discloses, a discoverer, director, guide, informer, discloser, witness: haec omnia indices detulerunt, rei confessi sunt, Cic. Cat. 4, 3, 5: Sestius ab indice Cn. Nerio de ambitu est postulatus, id. Q. Fr. 2, 3, 5; id. Clu. 7, 21: immittere ad rei probationem, Just. 32, 2 fin.: idem et testis, Tac. A. 4, 28.
      2. 2. Esp., in a bad sense, an informer, betrayer, spy: Catilinam vallatum indicibus atque sicariis, Cic. Mur. 24, 49: saeptus armatis indicibus, id. Sest. 44, 95; id. Vat. 10, 24.
  2. II. Transf.
    1. A. Of books.
      1. 1. A title, superscription: deceptus indicibus librorum, Cic. de Or. 2, 14, 61: alteri (libello) Gladius, alteri Pugio index erat, Suet. Cal. 49: index orationis P. Scipionis nomen M. Naevii habet, Liv. 38, 56.
      2. 2. An index, catalogue, table, list, summary: ut non indicem certe ex bibliotheca sumptum transferre in libros suos possit, Quint. 10, 1, 57: philosophorum, Sen. Ep. 39, 2; cf. Gell. 3, 3, 1: hactenus omnia jura quasi per indicem tetigisse satis est, Gai. Inst. 3, 54: quasi per indicem rem exponere, id. ib. 4, 15: fungar indicis partibus, Plin. Ep. 3, 5, 2.
    2. B. Of paintings or statues, an inscription: nec quaeris, quid quaque index sub imagine dicat, Tib. 4, 1, 30: tabula in aedem Matris Matutae cum indice hoc posita est, etc., Liv. 41, 28, 8.
    3. C. Of a touchstone: in durum silicem, qui nunc quoque dicitur Index, Ov. M. 2, 706.

indĭpiscor, deptus, 3, v. dep. a. [indu = in-apiscor], to obtain, attain, reach.

  1. I. Lit. (mostly ante- and post-class.): largiter mercedis indipiscar, Plaut. Rud. 5, 2, 28: divitias magnas indeptum, id. Ep. 3, 4, 15: navem, Liv. 26, 39, 12; 28, 30, 12: multum in cogitando dolorem, Plaut. Trin. 2, 1, 2: simulatque hominem leti secura quies est indepta, Lucr. 3, 212: senex voluit indipisci de cibo, Plaut. Stich. 4, 1, 57: animo, i. e. to retain, Gell. 17, 2, 1.
  2. II. Transf., to begin, commence: pugnam, Gell. 1, 11, 8.
    Note: Act. collat. form: indĭpisco, ĕre: (occasionem) quadrigis albis, Plaut. As. 2, 2, 13.
      1. 2. Part. perf.: indeptus, a, um; pass., Cod. Th. 9, 42, 13; 12, 1, 74; and prob. also in Plin. H. N. praef. 9: honoribus indeptis, v. Sillig. N. cr.