Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

indignĭtas, ātis, f. [indignus], unworthiness, vileness (class.).

  1. I. In gen.: si quid affert praeterea hominis aut dignitas aut indignitas, Cic. de Or. 2, 32, 63: nemo propter indignitatem repudiatus est, id. Div. in Caecil. 19, 63: summa, id. Vat. 6, 15: accusatoris (as of a slave), id. Deiot. 1, 2.
    Of things, enormity, heinousness: infamia atque indignitas rei, Caes. B. G. 7, 56; so, rei, Cic. Mur. 25, 51: calamitatis, id. Verr. 2, 5, 46, § 123.
  2. II. In partic.
    1. A. Unworthy or unbecoming behavior, insulting treatment, indignity, meanness, baseness: alicujus adeundi et conveniendi, Cic. Fam. 6, 14, 2: omnes indignitates contumeliasque perferre, Caes. B. G. 2, 14, 3: indignitatibus compulsus, Liv. 42, 52, 1: rei, foedissimae per se, adjecta indignitas est, id. 5, 48, 9; 1, 59, 3.
    2. B. Indignation, in consequence of unworthy treatment: tacita esse poterit indignitas nostra? Cic. Att. 10, 8, 3: indignitas atque ex ea ira animos cepit, Liv. 5, 45, 6; 2, 7, 2.

indignĭter, adv., v. indignus fin.

in-dignus, a, um, adj., unworthy, undeserving (class.).

  1. I. Of persons.
    1. A. In gen., unworthy.
          1. (α) Absol.: divitias quivis quamvis indignus, habere potest, Cic. Tusc. 5, 16, 46: indignissimi candidati, Liv. 4, 57, 11 al.
          2. (β) With abl.: te omni honore indignissimum judicat. Cic. Vatin. 16, 39; so id. Pis. 23, 54; Nep. Dat. 5, 5; Quint. 10, 1, 90; Curt. 4, 1, 10; Stat. Th. 11, 304 al.
          3. (γ) With gen.: magnorum haud umquam indignus avorum, Verg. A. 12, 649.
          4. (δ) With qui: iine indigni erant qui impetrarent? Cic. Rosc. Am. 41; so Plin. Ep. 7, 27, 15; Curt. 6, 4, 8: indignus quem mors tam saeva maneret, Juv. 4, 95 al.
            (ε) With ut: cum indigni, ut a vobis redimeremur, visi simus, Liv. 22, 59, 17.
            (ζ) With inf.: indigni ( = quos non decet) fraternum rumpere foedus, Hor. Ep. 1, 3, 35; Sil. 2, 111.
    2. B. Esp., not deserving any thing, undeserving: Indignis si male dicitur, male dictum id esse duco, Plaut. Curc. 4, 2, 27: ad calamitates hominum indignorum (sc. istis calamitatibus) sublevandas, undeservedly suffering, Cic. Tusc. 4, 20, 46: Pompeius morte, Quint. 3, 8, 57: cur eget indignus quisquam te divite, Hor. S. 2, 2, 103: indignus injuriā hac, Ter. Ad. 2, 1, 12.
  2. II. Of inanim. and abstr. things.
    1. A. Unworthy, unbecoming, shameful, intolerable, severe, cruel, harsh: ne istuc nequiquam dixeris tam indignum dictum in me, Plaut. As. 3, 3, 108: nulla vox est audita populi R. majestate indigna, Caes. B. G. 7, 17: nihil, quod ipsis esset indignum, committebant, id. ib. 5, 35: lictoribus indignum in modum mulcatis, Liv. 29, 9, 6: indignis modis acceptus, Ter. Ad. 2, 1, 12: facinus, id. And. 1, 1, 118: exempla, id. Eun. 5, 5, 4: mors, Verg. A. 6, 163: aliquid pro indignissimo habere, Liv. 1, 40, 2: hoc uno sol quicquam non vidit indignius, Cic. Off. 2, 8, 28: studiis indignum ferre laborem, Juv. 7, 17: hiemes, severe, Verg. G. 2, 373: fortuna, id. A. 11, 108.
      With the sup. in u: digna atque indigna relatu Vociferans, Verg. A. 9, 595; Liv. 34, 58, 4.
      With inf.: fabula non indigna referri, Ov. A. A. 1, 681; id. M. 1, 508: indignum est a pari vinci, aut superiore: indignius ab inferiore, Cic. Quint. 31, 95: non indignum videtur, egregium facinus memorare, improper, Sall. J. 79, 1: nonne hoc indignissimum est? Cic. Rosc. Am. 3, 8; id. Div. in Caecil. 12, 38.
      Absol.: indignum, as an exclamation, shame, Ov. M. 5, 37; Amm. 1, 6, 1; Hor. Ep. 1, 6, 22 al.
    2. B. Undeserved: indigna pati, Liv. 31, 30, 3: indignamque necem pretium patietur amoris? Ov. M. 10, 627.
      Advv.: indignē and indignĭter.
    1. A. Indigne.
      1. 1. Unworthily, undeservedly, dishonorably, shamefully: indigne dotem quaerere, Plaut. Cist. 2, 3, 21: meretricem deperit, id. Bacch. 3, 3, 66: aliquem injuria afficere, Ter. Phorm. 5, 1, 3: cervices in carcere frangebantur indignissime civium R., Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147: interierunt, Caes. B. G. 7, 38, 8.
      2. 2. Indignantly: Macedones, eum sibi anteponi, indigne ferebant, took it ill, Nep. Eum. 1, 3: pati, Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31.
    2. B. Indigniter: vixit bis decem annis nata, Epigr. in Anthol. Lat. T. 2, p. 176 Burm.