Lewis & Short

ingĕnŭĭtas, ātis, f. [ingenuus].

  1. I. The condition of a free-born man or gentleman, good birth: ornamenta ingenuitatis, Cic. Verr. 2, 1, 44, § 113: assertus in ingenuitatem, Suet. Aug. 74; Tac. Or. 32.
  2. II. Trop., a mode of thinking worthy of a freeman, noble-mindedness,frankness, ingenuousness, noble demeanor: prae se probitatem quandam et ingenuitatem ferre, Cic. Ac. 1, 9, 33; Plin. 35, 10, 36, § 66: praestare ingenuitatem et ruborem, Cic. de Or. 2, 59, 242.