Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ingrātē, adv., v. ingratus fin.

ingrātĭa, ae, f. [ingratus].

  1. I. Thanklessness, ingratitude: in ingratiam incidere, Tert. Poen. 1: hominum, id. ib. 2.
    Hence,
  2. II. ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), without one’s thanks, against one’s will.
    1. A. As subst. (rare, and not in class. Lat.): tuis ingratiis ( = te invito), Plaut. Merc. 2, 4, 11; so perh. ingratiis nostris, Gell. 17, 1, 7.
      With gen.: vobis invitis atque amborum ingratiis, Plaut. Cas. 2, 5, 7.
    2. B. Adv., unwillingly, against his (her, etc.) will (class., and in both forms): id quod odio’st faciundum’st cum malo atque ingratiis, Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48: ingratis, Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25: extorquendum est invito atque ingratiis, Cic. Quint. 14, 47: dicent quae necesse erit, ingratiis, id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): nisi plane cogit ingratiis, id. Tull. § 5; cf.: ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur, against their will, Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39.
      See Hand, Turs. III. p. 379 sq.

ingrātĭfĭcātĭo, ōnis, f., unthankfulness (eccl. Lat.), Anon. (Hilar.) in Job, 3, p. 212.

ingrātĭfĭcentĭa, unthankfulness (eccl. Lat.), Fulg. Rusp. ad Monim. 3, 4.

* ingrātĭfĭcus, a, um, adj. [ingratusfacio], unthankful, ungrateful: Argivi, Att. ap. Cic. Sest. 57, 122 (Trag. Rel. v. 364 Rib.).

ingrātĭīs and ingrātīs, v. ingratia, II.

ingrātĭtūdo, ĭnis, f. [ingratus].

  1. I. Unthankfulness, ingratitude (late Lat. for animus ingratus), Firm. 5, 1 med.; Cassiod. Var. 5, 8.
  2. II. Displeasure, Cassiod. Var. 1, 30.

in-grātus, a, um, adj.

  1. I. Unpleasant, disagreeable (class. in prose and poetry).
    1. A. Of things: bene quae in me fecerunt, ingrata habui, Plaut. Am. 1, 1, 30: sin autem ingrata esse sentiam, Cic. Fam. 5, 5, 3: fuit haec oratio non ingrata Gallis. Caes. B. G. 7, 30: ingratam Veneri pone superbiam, Hor. C. 3, 10, 9: labor, Verg. G. 3, 97: jocus, Ov. F. 3, 738: sapor, Col. 7, 8, 7.
    2. B. Of persons: non ingratus, acceptable, agreeable: Gaetulicus exercitui, Tac. A. 6, 36 (30).
  2. II. Unthankful, ungrateful.
    1. A. Lit.: ingratus est, qui beneficium accepisse se negat, quod accepit: ingratus qui dissimulat: ingratus qui non reddit: ingratissimus omnium, qui oblitus est, Sen. Ben. 3, 1: nihil cognovi ingratius, Cic. Att. 8, 4, 2: ingrati animi crimen, id. ib. 9, 2, 2: ingratum esse in aliquem, Liv. 38, 50, 7; Cic. N. D. 1, 33, 93; Sen. Contr. 4, 24, 2: contra aliquem, Dig. 4, 2, 21: vir adversus merita Caesaris ingratissimus, Vell. 2, 69; cf. Val. Max. 5, 3, ext. 2: quia nihil amas, quom ingratum amas, irresponsive, who makes no return, Plaut. Pers. 2, 2, 46.
          1. (β) With gen.: salutis, not grateful for his preservation, Verg. A. 10, 666.
      1. 2. Pass., that receives no thanks: ingrata atque inrita esse omnia intellego quae dedi, Plaut. As. 1, 2, 10: donum, id. Truc. 2, 6, 54: umeri, Stat. Th. 1, 700.
    2. B. Transf., of inanimate things that do not repay the trouble bestowed upon them, ungrateful: ager, that bears nothing, Mart. 10, 47, 4: amicitiae, id. 5, 19, 8: ignosces tamen post, et id ingratum, you will get no thanks for it, Ter. Heaut. 5, 1, 61: pericla, Verg. A. 7, 425: cubile, id. ib. 12, 144: ingratā ingluvie rem stringere (i. e. quae numquam satiatur, numquam acceptis contenta est), insatiable, Hor. S. 1, 2, 8: ingrato vocem prostituisse foro, Ov. Am. 1, 15, 6: mulier contra patronum suum ingrata, Dig. 4, 2, 21.
      Hence, adv.: ingrātē.
      1. 1. Unpleasantly, disagreeably: ingrate viridis gemma, Plin. 37, 5, 19, § 74: sunt quibus ingrate timida indulgentia servit, Ov. A. A. 2, 435: non ingrate nominando Varrone, not unwillingly, Plin. 18, 3, 5, § 23 (al. in grege).
      2. 2. Unthankfully, ungratefully: ingrate nostra facilitate abutuntur, Cic. Fam. 12, 1, 2: aliquid ferre, to receive a thing with unthankfulness, Tac. H. 1, 52: ut sucus qui ingrate his (pomis vitiosis) posset impendi, ad meliora vertatur, Pall. 7, 5.