Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ĭnĭtĭālis, e, adj. [2. in-aequus], initial, incipient, original (post-class.).

  1. I. Adj.: elementorum origo initialis, App. M. 4, p. 156, 9: saeculorum progenies, id. ib. 11, p. 259: controversiae status, Aggen. ap. Front. de Limit. p. 63 Goes.
  2. II. Subst.: ĭnĭtĭāles, ium, m. plur., those who first assembled together in a collegium, Inscr. ap. Marin. Iscriz. Alb. p. 12.

* ĭnĭtĭāmenta, ōrum, n. plur. [inito], an initiation into secret rites; trop.: sapientiae, Sen. Ep. 90, 29.

ĭnĭtĭātĭo, ōnis, f. [2. in-aequus], a participation in secret religious rites: Eleusiniorum sacrorum, Suet. Ner. 34.

ĭnĭtĭātor, ōris, m. [2. in-aequus], an originator, founder (late Lat.): novi testamenti, Tert. adv. Marc. 4, 14.

ĭnĭtĭātrix, īcis, f. [initiator], she who originates, a foundress (late Lat.): litteraturae, Tert. ad Nat. 2, 7 med.: virtutum omnium, Salv. de Avarit. 4 post med. p. 165 Rittersh.

ĭnĭtĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [initium].

  1. I. To begin, originate (only late Lat.): ver tunc initiatur, Firm. 2, 12: brassicam seremus vel irriguo loco, vel pluviā initiante madefacto, when the rainy season begins (which begins again after the dog-days), Pall. 7, 4: ex his initiata sunt cetera, Tert. adv. Val. 15: initiatum jurgium, Cod. Just. 3, 6, 3 al.
  2. II. To initiate, consecrate, or admit to secret religious rites.
    1. A. Of the sacred mysteries of Ceres: initienturque eo ritu Cereri, quo Romae initiantur, Cic. Leg. 2, 15, 37; cf. id. ib. 2, 9, 21; Liv. 31, 14, 7; Just. 11, 7.
      Of other mysteries: initiari Bacchis, Liv. 39, 14, 8; 39, 9, 4: magicis cernis aliquem, Plin. 30, 2, 6, § 17; Varr. ap. Non. 108, 21.
    2. B. In gen., to initiate into, consecrate to any thing (rare): neque enim est sanctius sacris iisdem quam studiis initiari, Quint. 1, 2, 20: litteris, Plin. Ep. 5, 15, 8; Symm. Ep. 4, 20.
    3. C. To baptize (eccl. Lat.), Tert. Monog. 8, de Joh. Bapt.

ĭnĭtĭum, ĭi, n. [ineo], a going in, en trance.

  1. I. A beginning, commencement (syn.: principium, exordium).
    1. A. Lit.: bonis initiis orsus tribunatus, tristes exitus habuit consulatus, id. Brut. 34, 128: initio accusationis, id. de Or. 1, 26, 121: initium capere, Caes. B. G. 1, 1: dicendi initium sumere, Cic. Leg. 2, 1, 1: facere initium confligendi, id. Phil. 14, 14, 36: caedis initium ab aliquo facere, id. ib. 5, 7, 20: male ponere initia, id. Att. 10, 18, 2: ducere ab aliqua re, id. ib. 9, 9, 2: ab initio res quem ad modum facta sint, exponemus, Cic. Rosc. Am. 5, 14: ab ultimo initio repetere, Auct. Her. 1, 9, 14: seditionem ab altiore initio repetam, Tac. H. 2, 27: quia initio caedis orto difficilis modus, id. ib. 1, 39.
      Pleon.: querellae ab initio tantae ordiendae rei absint, Liv. praef. § 12; cf.: prima initia incohare, id. 3, 54, 9: primum initium certaminis, id. 6, 12, 10.
      The abl. sing. is used adverbially, in the beginning, at first: quemadmodum senatus initio censuit, Cic. Fam. 1, 7, 4: redeo ad illud quod initio scripsi, id. ib. 1, 7, 5; Nep. Thras. 1, 5; id. Tim. 3, 1; id. Alc. 5, 3; Curt. 3, 8, 17 al.; cf. Zumpt, Gram. § 475.
    2. B. Transf.
      1. 1. Constituent parts, elements: inde est indagatio nata initiorum, et tamquam seminum, unde essent omnia orta, generata, concreta, Cic. Tusc. 5, 24, 69: illa initia, et, ut e Graeco vertam, elementa dicuntur ( = στοιχεῖα), id. Ac. 1, 7, 26; so of death: Augustus in sua resolutus initia, Vell. 2, 123, 3.
      2. 2. First principles, elements cf a science: illa initia mathematicorum, quibus non concessis digitum progredi non possunt, Cic. Ac. 2, 36, 116.
      3. 3. Beginning, origin: quomodo initium nobis rerum omnium ortus noster adferat, sic exitum mors, etc., Cic. Tusc. 1, 38, 91: natus obscurissimis initiis, Vell. 2, 761; cf.: pauca ab initio causisque talium facinorum non absurda, which relate to the origin, etc., Tac. H. 4, 48.
      4. 4. Auspices, because with them everything was begun; hence, the beginning of a reign: novis initiis et ominibus opus est, i. e. of a new king, Curt. 5, 9, 4.
  2. II. Secret sacred rites, sacred mysteries, to which only the initiated were admitted: initia vocantur potissimum ea, quae Cereri fiunt sacra, Varr. R. R. 3, 1, 5: initia Cereris, Liv. 31, 47, 2; cf. 39, 8, 5: nihil melius illis mysteriis, quibus ex agresti immanique vita exculti ad humanitatem et mitigati sumus, initiaque ut appellantur, ita re vera principia vitae cognovimus, Cic. Leg. 2, 14, 36; Just. 2, 6: initia Samothracum, Curt. 8, 1, 12: initiis pacis, foedus cum feritur, Varr. R. R. 2, 4, 9.
    1. B. Things (musical instruments) used in celebrating these mysteries: Typanum, tubam, Cybele, tua, mater, initia, Cat. 63, 9.