Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ĭn-ŏpīnābĭlis, e, adj.,

  1. I. not to be supposed or expected, inconceivable: latebra, Gell. 17, 9, 18: id (dictum), id. 11, 18, 11: res, Aur. Vict. Caes. 39.
  2. II. Esp., rhet. t. t., surprising, paradoxical: infames materias, sive quis mavult dicere inopinabiles, quas Graeci ἀδόξους ὑποθέσεις appellant, veteres adorti sunt, Gell. 17, 12, 1.
    Adv.: inŏpīnābĭlĭter, unexpectedly, Cassiod. Hist. Eccl. 1, 3; 8, 1.

ĭn-ŏpīnans, antis, adj., not expecting, unaware (freq. in the historians; not in Cic.): inscios inopinantesque Menapios oppresserunt, Caes. B. G. 4, 4: impeditos et inopinantes aggressus, id. ib. 1, 12: imprudente atque inopinante Curione, id. B. C. 2, 3: rex in potestatem inopinanti (ei) venerat, Nep. Dat. 3, 4: suis inopinantibus, Liv. 27, 48, 14.
Hence, adv.: ĭnŏpīnanter, unexpectedly, Suet. Tib. 60.

ĭnŏpīnātē and ĭnŏpīnātō, advv., v. inopinatus fin.

ĭn-ŏpīnātus, a, um, not expected, unexpected (class.).

  1. I. Adj.: cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset, Cic. Verr. 2, 2, 28, § 69: nova tibi haec sunt et inopinata? id. ib. 2, 2, 8, § 24: neque novum neque inopinatum mihi sit, Liv. 6, 40, 3: nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile, Cic. Par. 5, 1, § 35: malum, Caes. B. C. 2, 12: finis vitae, Suet. Caes. 87: fraus, Sil. 7, 133: id quoque scriptum est, quod volgo inopinatum est, contrary to the common belief, Gell. 11, 18, 13.
    Sup.: inopinatissim us sensus, Aug. Trin. 7, 1.
  2. II. Subst.: ĭnŏpīnātum, i, n., something unexpected: nihil inopinati accidit, Cic. Tusc. 3, 31, 76.
    Hence, ex inopinato, adverbially, unexpectedly: aliae ut ex inopinato observant, id. N. D. 2, 48, 123: repente ex inopinato prope cuncta turbata sunt, Suet. Galb. 10.
    Adv. in two forms.
      1. 1. ĭnŏpīnātē, unexpectedly: aliquem inopinate occupare, Sen. ad Helv. 5.
      2. 2. ĭnŏpīnātō, unexpectedly: in castra irrumpere, Liv. 26, 6, 9.