Lewis & Short

ĭn-ornātus, a, um, adj., unadorned (syn. incomptus): mulieres, Cic. Or. 23, 78; cf. capilli, Ov. M. 1, 497; 5, 472; and, crines, id. ib. 9, 3: Lysias tenuis atque inornatus, Cic. Or. 9, 29; so Quint. 4, 2, 46; 8, 3, 50; 59 al.: nomina et verba, plain, common, Hor. A. P. 234: non ego te meis Chartis inornatum silebo, uncelebrated, id. C. 4, 9, 31.
Adv.: ĭnornātē, without ornament, inelegantly: dicere, Auct. Her. 4, 31, 42.
Comp.: inornatius scribere, Fronto ad Verum Imp. ep. 1 med. Mai.