Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

insignĭārĭus, ĭi, m. [insigne], a keeper of insignia: insigniarius, ὁπλοπάροχος, Gloss. Philox.

in-signĭfĭcātīvus, i, m. (sc. modus) [2. in-significo], the insignificative, a name given by some grammarians to the infinitive, Diom. p. 331 P.

insignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 (imperf. insignibat, Verg. A. 7, 790; Stat. Th. 7, 56), v. a. [insignis], to put a mark upon, to mark; to distinguish (mostly post-Aug.): pueri insigniti, marked with some bodily defect, Plaut. Fragm. ap. Fest. p. 375, 19 (id. Mil. 3, 1, 127 Weise): clipeum auro, Verg. A. 7, 790: mulli insigniuntur barba gemina inferiori labro, Plin. 9, 17, 30, § 64: oratorem fucatis et meretriciis vestibus, Tac. Or. 26: nec insigniri, nec misceri omnibus, to distinguish one’s self, Sen. Ep. 18: cum omnis annus funeribus et cladibus insigniretur, was distinguished by, remarkable for, Tac. Agr. 41: aliquem, to make known, to name, Plin. Ep. 8, 22, 4.
Hence, insig-nītus, a, um, P. a.

  1. A. Marked, clear, plain: englyphus, id est bene insignitus, Ambros. in Psa. 118, Serm. 16, § 42: utendum imaginibus agentibus, acribus, insignitis, Cic. de Or. 2, 87, 358: conformatio, id. Top. 5, 27: notae veritatis, id. Div. 1, 30, 64.
  2. B. Distinguished, striking, remarkable, notable: injuriae, Cato ap. Gell. 10, 3, 17: ignominia (al. insignior), Liv. 7, 15, 10: lacus nomen ab hac recentiore insignitius fabula est, id. 7, 6, 6: flagitium, Tac. A. 4, 51: infamia, id. ib. 3, 70.
  3. C. Arrayed with banners, with standards: insigneita fere tum milia militum octo duxit, Enn. ap. Prisc. 1, p. 556 P. (Ann. v. 336 Vahl.).
  4. D. Subst.: insignīta, ōrum, n., bruises, black and blue marks, Plin. 27, 4, 5, § 18; 27, 12, 105, § 128.
    Adv.: insignītē, remarkably, extraordinarily, notably: mihi insignite facta est magna injuria, Plaut. Cas. 5, 4, 31; id. Mil. 2, 6, 77: insignite improbus, Cic. Quint. 23, 73: laudare ac vituperari, id. de Or. 2, 85, 349.
    Comp., Liv. 8, 13, 1.

insignis, e, adj. [in-signum], distinguished by a mark; remarkable, noted, eminent, distinguished, prominent, extraordinary (class.): insignes appellantur boves, qui in femine et in pede album habent, quasi insigniti, Paul. ex Fest. p. 114 Müll.: maculis insignis et albo, i. e. maculis albis, Verg. G. 3, 56: insigni eum veste adornavit, Liv. 1, 20, 2: officinae, Plin. 35, 12, 46, § 161: virtus, Cic. Lael. 27, 102: vis, id. N. D. 2, 31, 80; id. de Or. 2, 22, 90: ad deformitatem puer, id. Leg. 3, 8, 19: homo omnibus insignis notis turpitudinis, id. Rab. Perd. 9, 24: vir, illustrious, Tac. A. 11, 19: totā cantabitur urbe, i. e. notorious, Hor. S. 2, 1, 46: debilitate aliqua corporis, remarkable, Suet. Calig. 26: indignus genere et praeclaro nomine tantum Insignis, Juv. 8, 32: cujus studium insigne fuit erga me, Cic. Fin. 2, 22, 72: odium in aliquem, id. Att. 14, 13, B, 3: improbitas, id. de Or. 2, 58, 237: temeritas, id. Ac. 1, 12, 45: impudentia, id. Verr. 2, 4, 29, § 66: honorum pagina, glorious. Juv. 10, 57: magnificentia, Tac. A. 11, 1: jamdiu causam quaerebat senex, quamobrem insigne aliquid faceret his, i. e. of punishing them severely, Ter. Eun. 5, 5, 31.
With gen.: libidinum, Tert. Pall. 4.
With inf.: insignis ventos anteire lacerto, Sil. 16, 561.
Sup.: spectaculum, Tert. Spect. 12: religio, id. Apol. 21.
Adv.: insignĭter, remarkably, extraordinarily, notably: amicos diligere, Cic. Part. 23, 80: pullus insigniter cristatus, Suet. Tib. 14: dimicare, Just. 33, 2: facere unum aliquid, Plin. Ep. 9, 29, 1: verba nove et insigniter dicta, Gell. 19, 7, 2.
Comp.: ornari, Nep. Ages. 3, 2.

insignītē, adv., v. insignio, P. a. fin.

insignĭter, adv., v. insignis fin.

insignītor, ōris, m. [insignio], an engraver (late Lat.), Aug. Civ. Dei, 21, 4.

insignītus, Part. and P. a., from insignio.