Lewis & Short

intellĕgentĭa (intellĭg-), ae, f. [intellego], the power of discerning or understanding, discernment, understanding, intelligence.

  1. I. Lit.: Deus intellegentiam in animo inclusit, Cic. Univ. 3: intellegentia est, per quam animus ea perspicit, quae sunt, id. Inv. 2, 53: pars animi, rationis atque intellegentiae particeps, id. de Div. 1, 32, 70: infixam nostram intellegentiam capere, etc., id. N. D. 1, 19, 49 fin.: fretus intellegentia vestra dissero brevius, id. ib. 1, 19, 49: quod in nostram intellegentiam cadit, id. Off. 3, 4; 2, 9 fin.: ratione et intellegentia tenere aliquid, id. ib. 3, 17 al.
  2. II. Transf.
    1. A. Understanding, knowledge: quia difficilis erat animi, quid, aut qualis esset, intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt, Cic. Tusc. 1, 22: quae nos magis ad cognitionem intellegentiamque convertant, id. ib. 5, 24: juris, id. Phil. 9, 5: somniorum, the knowledge of dreams, i. e. the art of interpreting dreams, Just. 36, 2: eam calamitatem vestra intellegentia sedabit, discrimination, Ter. Hec. prol. 23.
          1. (β) Plur.: rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente concipere, Cic. Leg. 1, 22.
    2. B. In partic.
      1. 1. Art, skill, taste, connoisseurship: intellegentia in rusticis rebus, Cic. Rosc. Am. 17: in homine intellegentiam esse, non avaritiam, id. Verr. 2, 4, 21, § 46: pecuniae quaerendae, id. Inv. 1, 29.
      2. 2. Perception, discernment by the senses: in gustu et odoratu intellegentia, Cic. Ac. 4, 7.