Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

intentābĭlis, e, adj. [2. in-tento], that cannot be tried: intentabilis, ἀπείραστος, Gloss. Philox.

intentālis, e, adj. [2. in-tento], that cannot be tried: intentalis, ἀπείραστος, Gloss. Gr. Lat.

intentātĭo, ōnis, f. [intento], a stretching out or extending towards a thing.

  1. I. Lit.: oculi ad intentationem subitam digitorum comprimuntur, Sen. Ira, 2, 4, 2.
  2. II. Trop., a reproaching with a thing: criminum, Tert. Apol. 46 dub. (al. intentio).

in-tentātŏr, ōris, m., he who does not tempt: deus malorum, Vulg. Jacob. 1, 13; Aug. de Pecc. Mer. 2, 4.

1. intentātus, a, um, Part., from intento.

2. in-tentātus, a, um, adj., untouched.

  1. I. Lit.: vacca intentata jugo, Sen. Med. 62.
  2. II. Trop., untried, unattempted: miseri, quibus Intentata nites, Hor. C. 1, 5, 12: nil intentatum nostri liquere poëtae, id. A. P. 285: sors rerum, Verg. A. 10, 39: iter, Tac. A. 1, 50.