Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

intercessĭo, ōnis, f. [intercedo], a coming between, intervention.

  1. I. Lit.: testium, Gell. 14, 2, 7.
  2. II. Transf.
    1. A. An interposition, a becoming surety for one: mea intercessio parata et est et fuit, Cic. Att. 1, 4: intercessiones pecuniarum in coitionibus candidatorum, id. Par. 6, 2.
    2. B. A fulfilment, performance, Cod. Just. 12, 22, 1; Cod. Th. 6, 28, 4.
    3. C. An intervention, interposition, protest on the part of a tribune of the people, who annulled a decree of the Senate by his veto: cum intercessio stultitiam intercessoris significatura sit, non rem impeditura, Cic. Agr. 2, 12: intercessionem liberam relinquere, Caes. B. C. 1, 7: remittere, Liv. 38, 54: intercessionem facere pro aliquo, Gell. 7, 19: intercessionem suam interponere, Val. Max. 6, 1, 10.

intercessor, ōris, m. [intercedo], one who intervenes.

  1. I. A mediator in money matters, a surety: utinam semper esses tribunus: intercessorem non quaereres, Cic. Fam. 7, 27, 1; id. Rosc. Am. 38, 110: rem aliquam agere intercessore ac deprecatore aliquo, App. Mag. 60, p. 313, 18: intercessorem quaerere, Quint. Decl. 300: nolo per intercessorem mutueris, Sen. Ep. 119 init.
    1. B. A fulfiller, performer, Cod. Just. 1, 42, 8; 8, 17, 7.
  2. II. One who interposes, enters a protest.
    1. A. A protester; of a tribune of the people who makes use of his veto, Cic. Agr. 2, 12: agrariae legi intercessorem fore professus est, id. Sull. 23: legis, Liv. 4, 53: (Caesar) restitit, partim per intercess
      Note:res tribunos, etc., Suet. Caes. 29.
    2. B. In gen., a hinderer, preventer, Cic. Rosc. Am. 38: rei malae, id. Leg. 3, 4 and 19.

intercessus, ūs, m. [intercedo], an intervention; only in abl. sing.

  1. I. Lit.: aliquem intercessu suo servare, Val. Max. 5, 4, 2: alicujus, Salv. Gub. D. 1, p. 27.
  2. II. Trop.: intercessu auctoritatis suae prohibere ne, etc., Imp. Diocl. et Const. inter Fragm. Jur. Antei. p. 75 Mai.: temporis, Oros. 5, 15.