Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

intrā, adv. and prep. [contr. from intĕrā; sc. parte], on the inside, within (class. only as a prep.).

  1. I. Adv. (post-Aug.).
    1. A. In gen.: quadraginta per oram, intra centum erunt, Quint. 1, 10, 43: pars, quae intra, longior esse debet, quam quae extra, Cels. 7, 15: si inciditur, viridis intra caro apparet, id. 5, 28, 13: vasa extrinsecus, et intra diligenter picata, Col. 12, 43, 7.
    2. B. Esp.
      1. 1. Of the interior of countries: intra vix jam homines magisque semiferi, Mela, 1, 4, 4.
      2. 2. Of the interior of a building: pro rostris aurata aedesintraque lectus eburneus, Suet. Caes. 84: intra forisque, Petr. 22.
      3. 3. Of the Mediterranean Sea, Mela, prooem. 2: abunde orbe terrae extra intra indicato (opp. extra, of the ocean), Plin. 6, 32, 38, § 205 fin.
    3. C. Inwardly, towards the inside (rare): binos interim digitos distinguimuspaulum tamen inferioribus intra spectantibus, Quint. 11, 3, 98.
  2. II. Prep. with acc. (placed after its noun: praeturam intra, Tac. A. 3, 75, and: lucem intra, id. ib. 4, 48), within.
    1. A. Lit., of place: intra navim, Plaut. Merc. 1, 2, 75: intra parietes meos, Cic. Att. 3, 10: carceres stare, Auct. Her. 4, 3: jactum teli, within a javelin’s throw, Verg. A. 11, 608: montem Taurum, Cic. Sest. 27: locus intra oceanum jam, nullus est, quo non, etc., id. Verr. 2, 3, 89: Apenninum, Liv. 5, 35: ea intra se consumunt Arabes, consume among themselves, in their own country, Plin. 12, 21, 45, § 99: Sy. Devoravi nomen inprudens modo. Ch. Non placet qui amicos intra dentis conclusos habet, behind, Plaut. Trin. 4, 2, 64; cf.: inter dentis, id. ib. 4, 2, 80 Brix.
    2. B. Transf.
      1. 1. I. q. in with acc., in, into: ea intra pectus se penetravit potio, Plaut. Truc. 1, 1, 23: nosse regiones, intra quas venere, Cic. de Or. 2, 34: qui intra fines suos Ariovistum recepissent, Caes. B. G. 1, 32: intra moenia compulsus, Liv. 34, 33.
      2. 2. Of time, within, during, in the course of, in less than: intra viginti dies, Plaut. Curc. 3, 77: qui intra annos quatuordecim tectum non subiissent, Caes. B. G. 1, 36: quae intra decem annos facta sunt, Cic. Verr. 1, 13, 37 (dub.; B. and K. inter): intra paucos dies, Liv. 23, 41; Suet. Caes. 8: intra breve tempus, id. Tib. 51; id. Claud. 38: juventam, in youth, Tac. A. 2, 71.
        With quam ( = postquam): intra decimum diem quam Pheras venerat, i. e. before the lapse of ten days after his arrival, Liv. 36, 10, 1; 43, 9, 2; Quint. 1, 12, 9; Suet. Caes. 35 al.
    3. C. Trop.
      1. 1. Under, below, i. e. less than, fewer than, within the limits of: intra centum, Liv. 1, 43: epulari intra legem, i. e. less expensively than the law allows, Cic. Fam. 9, 26, 9: intra modum, id. ib. 4, 4, 14: intra verba desipere, to betray insanity in words only, Cels. 3, 18: intra verba peccare, to transgress in words only, Curt. 7, 1, 25: intra gloriam fuit facinus, i. e. was not inglorious, Flor. 1, 3: intra silentium se tenere, to keep silence, Plin. Ep. 4, 16: intra famam sunt scripta, beneath his reputation, Quint. 11, 3, 8: intra fortunam, Prop. 4, 8, 2.
      2. 2. With acc. of pron., within or among.
          1. (α) Intra se, inwardly, to one’s self: meditantes intra semet, Plin. 10, 42, 59, § 118: intra se dicere, Quint. 10, 7, 25: intra se componere, id. 11, 3, 2.
          2. (β) Secretly: intra vos futura, shall remain among yourselves, be kept secret, Plin. Ep. 3, 10, 4.

intrābĭlis, e, adj. [intro], that can be entered: ōs amnis, Liv. 22, 19, 12.

intrā-clūsus (also separately intra clusus), a, um, adj. [claudo], shut in, enclosed (post-class.), Aggen. Urb. de Limit. 49.

in-tractābĭlis, e, adj., not to be handled or meddled with, unmanageable, intractable; rough, rude, wild, fierce (since the Aug. per.): genus intractabile bello, Verg. A. 1, 339; cf. in comp.: homo naturā intractabilior et morosior, Gell. 18, 7, 1.
Of inanim. and abstr. things: pastinacae virus intractabile est, Plin. 19, 5, 27, § 89: loca frigore, uninhabitable, Just. 24, 4: intractabilis et dura aetas, Sen. Ep. 25, 1: bruma, Verg. G. 1, 211: ira, Grat. Cyn. 159.

in-tractātus, a, um, adj. [2. in-tracto], not handled or managed, untamed, wild; untried, unattempted (class.): equus, unbroken, Cic. Lael. 19, 68: decor, wild, natural, simple, Grat. Cyn. 134: lanae, not carded, Cael. Aur. Acut. 3, 5, 57: ne quid intractatum scelerisve dolive fuisset, Verg. A. 8, 206.

intractĭo, ōnis, f. [intraho], a dragging, drawling: linguae (al. contractio), Plin. 7, 12, 10, § 55.

in-trăho, traxi, tractum, 3, v. a.

  1. I. To draw or drag along, to trail (post-Aug.): gressus, App. M. 5, p. 167, 23.
  2. II. To draw on: vesperam, App. M. 11, p. 268, 28.
  3. III. To throw abuse upon, assail: intrahere est contumeliam intorquere, Paul. ex Fest. p. 111 Müll.

intrā-mĕātus (intrōm-), ūs, m., a going between or within: meatus, intrameatus, intromeatus, Not. Tir. p. 85.

intrā-mūrānus, a, um, adj. [murus], that is within the walls (post-class.): magistratus, i. e. within the city of Rome, Ps.Ascon. ap. Verr. 2, 2, 6, § 17: spatia, Amm. 31, 7, 5.

intrānĕus, a, um, adj. [intra], inner (opp. extraneus), Cassiod. Hist. Eccl. 1, 12.

in-transgressĭbĭlis, e, adj., that cannot be crossed, surpassed, transferred, Cassiod. Hist. Eccl. 1, 14.

intransĭbĭlis, e, adj. [2. in-transeo], impassable (post-class.): Nilus, Hier. in Isa. 4, 11, 15.

intransĭtīvē, adv., v. intransitivus fin.

intransĭtīvus, a, um, adj. [2. intranseo], gram. t. t., intransitive, i. e. that does not pass over to another person, Prisc. p. 982 P.
Adv.: intransĭtīvē, intransitively, Prisc. p. 1134 P.

in-transmĕābĭlis, e, adj., impassable (late Lat.): chaos, Claud. Mam. Stat. Anim. 3, 8; 9, 1: oceanus, Jorn. Reb. Get. 1 al.

2. intro, āvi, ātum (intrassis for intraveris, Plaut. Men. 2, 3, 63), 1, v. a. and n. [1. intro], to go or walk into, to enter (syn.: ingredior, introeo).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.; constr. with acc., with in and acc.; poet. with dat.
          1. (α) With acc.: tu ingredi illam domum ausus es? tu illud sanctissimum limen intrare? Cic. Phil. 2, 27, 68: pomoerium, id. N. D. 2, 4, 11; id. Caecin. 8, 22: regnum, id. Rab. Post. 8, 22: postes, Ov. M. 8, 639: domum, Nep. Ages. 7, 4; id. Dat. 2, 1: limen, Val. Max. 2, 2, 1; 4, 5, 5; Vell. 2, 59 fin.; Just. 18, 7, 10; Suet. Tib. 30: portas, Liv. 1, 29, 1: flumen, Sall. J. 110, 6: januam, Petr. 139: fumum et flammam, Hirt. B. G. 8, 16: maria, Verg. A. 6, 59: amnis intrans aequora, emptying into the sea, Val. Fl. 2, 11: notus medullas intravit calor, Verg. A. 8, 390: fluminis ripas, to come between, id. ib. 7, 201.
          2. (β) With in and acc.: ante quam (animus) in corpus intravisset, Cic. Tusc. 1, 24, 57: in tabernaculum, Curt. 3, 12, 10: in flumen, Plin. 32, 1, 4, § 10; 9, 15, 20, § 50: in eum mundum, Sen. Ep. 91, 15: intravit in hortos, Ov. M. 14, 656: in portus, id. ib. 7, 492: in Capitolium, Cic. Dom. 3, 5.
          3. (γ) With dat.: montibus undae, Val. Fl. 1, 590: ponto, Sil. 11, 473: vulneribus mare, id. 14, 550: discordia caelo, id. 9, 289.
          4. (δ) With intra (rare): intra praesidia, Caes. B. G. 7, 8, 1.
            (ε) With ad: protinus ad Alexandrum, Curt. 6, 7, 19.
    2. B. In partic.
      1. 1. To penetrate, pierce, enter, force a way into: quo qui intraverant, Caes. B. G. 7, 73: intravere eo arma Romana, Plin. 6, 29, 35, § 181: intra praesidia, Caes. B. G. 7, 8: ne quo loco nostri intrare possent, id. B. C. 3, 44: ne hostes intrare ad se possent, Hirt. B. Afr. 79: ad munimenta, Liv. 6, 2.
        Absol.: in-trantes, ium, m., as subst. (opp. abeuntes), Petr. S. 28, 8; Col. 1, 6: cujus vultum intrantes tristem, abeuntes hilarum putant, Plin. 36, 5, 4, § 13.
        Pass.: si mare intretur, Tac. A. 2, 5.
        Impers.: quo non modo intrari, sed ne perspici quidem possit, Caes. B. G. 2, 17.
      2. 2. To appear before court: alio senatu Vicetini sine advocato intraverunt, Plin. Ep. 5, 4, 2; 6, 31, 10.
      3. 3. To attack, Stat. Th. 6, 774.
      4. 4. To pierce, transfix (poet.): aprum, Mart. 7, 27, 3: intravit torvum Gortynia lumen harundo, Sil. 5, 447; Sid. Carm. 2, 147.
  2. II. Trop., to penetrate or pierce into (class.); constr. usu. with in and acc.: nulla acies humani ingenii tanta est, quae penetrare in caelum, terram intrare possit, Cic. Ac. 2, 39, 122: in rerum naturam, id. Fin. 5, 16: in sensum et in mentem judicis, id. de Or. 2, 25, 109; 1, 47, 204: penitus in alicujus familiaritatem, to become one’s intimate friend, id. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15: in pectus, Sen. ad Helv. 13, 2; Quint. 9, 4, 10.
    With acc.: domus quam nec honor nec gratia intrare posset, Liv. 6, 34, 9; cf. terram, Cic. Ac. 2, 39, 122: vatem Deus, inspires, Sil. 3, 697; cf. id. 12, 323: animum militaris gloriae cupido, Tac. Agr. 5: pavidos intrat metus, id. A. 1, 39; 1, 43: intravit animos pavor, Curt. 4, 16, 17; cf. Sil. 1, 124.
    Absol.: propius accedointrabo etiam magis, Cic. Fl. 10, 23.