No entries found. Showing closest matches:
invĭdĭa, ae, f. [invidus], envy, grudge, jealousy, act. and pass.; cf.: ut effugiamus ambiguum nomen invidiae, Cic. Tusc. 3, 9, 20: quoniam invidia non in eo qui invidet solum dicitur, sed etiam in eo cui invidetur, id. ib. 4, 7, 16; Quint. 6, 2, 21 (whereas invidentia is only act.; class.).
- I. Act., envy jealousy, ill-will.
With gen. of person envying: invidiā ducum perfidiāque militum Antigono est deditus, Nep. Eum. 10: nobilium, Liv. 9, 46.
With gen. of obj.: invidia atque obtrectatio laudis suae, Caes. B. G. 1, 7: divitiarum, Liv. 10, 3. More freq. absol.: invidia adducti, Caes. B. G. 7, 77: invidiam sequi, Sall. J. 55, 3: virtus digna imitatione, non invidiā, Cic. Phil. 14, 6: invidia Siculi non invenere tyranni majus tormentum, Hor. Ep. 1, 2, 58; Verg. G. 3, 38; Liv. 9, 46.
- B. Esp., in phrases: sine invidia, without ill-will, ungrudgingly: laudem invenire, Ter. And. 1, 1, 39: dare oscula, willingly, with pleasure, Mart. 3, 65, 10.
- C. Transf., an object of envy or illwill: invidiae fucinus, Prop. 1, 12, 9.
- II. Pass., envy, ill-will, odium, unpopularity: ne quae me illius temporis invidia attingeret, Cic. Fam. 3, 10, 10: in invidia esse, id. Div. in Caecil. 14; Sall. J. 25, 5: in invidiam invidia magna esse, Plin. 18, 6, 8, § 41: habere, to be hated, Cic. de Or. 2, 70, 283: reformidare, id. Rab. Post. 17, 48: in summam invidiam adducere, id. Fam. 1, 1, 4: extinguere, id. Balb. 6, 16: in eum . . . invidia quaesita est, id. Rab. Post. 17, 46: invidiam placare paras, virtute relictā, Hor. S. 2, 3, 13: non erit invidiae victoria nostra ferendae, not sufficient to endure, i. e. not so great as to justify so odious a result, Ov. M. 10, 628; cf. id. Am. 3, 6, 21: venire in invidiam, Nep. Epam. 7, 3: invidiā onerare quemquam, Suet. Tib. 8: cumulare alicui invidiam, id. Ner. 34: conflare, Liv. 3, 12: invidiae alicui esse, Cic. Cat. 1, 9: invidiam a se removere, Ov. M. 12, 626: sedare, Cic. Clu. 33: lenire, Sall. C. 22: pati, Ov. H. 20, 67: intacta invidiā media sunt: ad summa ferme tendit, Liv. 45, 35, 5: Ciceronis, the unpopularity of, Sall. C. 22, 3: Caesaris, Hirt. B. G. 8, 53; Suet. Rhet. 6: fraterna, Sall. J. 39, 5: Decemviralis, Liv. 3, 43.
Esp., in phrase: absit invidia verbo, to be said without boasting, Liv. 9, 19, 15; 36, 7, 7.
Plur.: vita remota a procellis invidiarum, Cic. Clu, 56, 153; Amm. 17, 5.
invĭdĭōsē, adv., v. invidiosus fin.
invĭdĭōsus, a, um, adj. [invidia].
- I. Full of envy, envious, invidious, hostile (i. q. invidus; class.): illa peraeque Prae se formosis invidiosa dea est, Prop. 2, 28, 10 (3, 24, 10): vetustas, Ov. M. 15, 234.
- II. Enviable: possessiones, Cic. Agr. 2, 26 init.; cf. id. Font. 5, 9: pecunia, id. Balb. 25, 66; so, nec curis erat (Pactolus) invidiosus harenis, by reason of, Ov. M. 11, 88; cf.: invidiosior mors, id. ib. 7, 603; and in a good sense, Prop. 2, 1, 73: spes procorum, desired, longed for, Ov. M. 4, 794; 9, 10: praemia, id. ib. 13, 414: solacia, Juv. 13, 179.
- III. Exciting envy or hatred, envied, hated, hateful, odious (i. q. invisus): etiam si is invidiosus ac multis offensus esse videatur, Cic. Clu. 58: damnatio, id. Verr. 2, 2, 17, § 42: triumphum accipere, invidiosum ad bonos, id. Att. 8, 3, 6: in eos, id. Cael. 9: invidiosis nominibus utebatur consul, Liv. 34, 7: invidiosa oratione multitudo credula accenditur, Just. 2, 8, 9: laudatrix Venus mihi, Ov. H. 17, 126.
Sup.: invidiosissimus, Cic. Font. 5; id. Clu. 37, 103; Sen. Contr. 31 fin.
Hence, invĭdĭōsē, adv., enviously, invidiously; hatefully, odiously (class.): dicere, Cic. Ac. 2, 47; id. Mil. 5; Sen. Ep. 87; Auct. Her. 4, 20, 28.
Comp.: expulsus, Vell. 2, 45.