No entries found. Showing closest matches:
irrĕcĭtābĭlĭter, adv. [2. in-recito], unutterably, unspeakably, Venant. Carm. 3, 9, 49.
irrĕcōgĭtātĭo (inr-), ōnis, f. [2. inrecogitatio], inconsiderateness, thoughtlessness (eccl. Lat.), Tert. Exhortat. ad Cast. 4.
irrĕcordābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecordabilis], not to be remembered (postclass.): oblitteratio, Arn. 2, 62.
irrĕcŭpĕrābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecupero], irrecoverable, irreparable, unalterable (eccl. Lat.), Tert. Pud. 14.
irrĕcūsābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecusabilis], not to be refused (post class.): occasio, Cod. Just. 3, 1, 13; Hier. Ep. 60, 14.
Hence, adv.: irrĕcūsābĭlĭter, without possibility of refusal, Rustic. c. Aceph. p. 1218.
* irrĕdĭvīvus (inr-), a, um, adj. [2. inredivivus], irreparable, that cannot be restored, Cat. 17, 3.
* irrĕdux (inr-), ŭcis, adj. [2. in-redux], that does not bring back: via, Luc. 9, 408.
irrĕformābĭlis (inr-), e, adj. [2. inreformo], unalterable (late Lat.), Tert. Verg. Vell. 1; adv. Valent. 29.
irrĕfrāgābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrefragor], irrefragable (eccl. Lat.), Pseudo ug. ad Fr. Erem. Serm. 35.
Hence, adv.: irrĕfrāgābĭlĭter, inviolably: Catholici dogmatis fundamenta observare, Ven. Fort. Vit. Hilar. 1 praef. 1.
irrĕfūtābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-refuto], irrefutable (post-class.), Arn. 4, 139.
Hence, adv.: irrĕfūtābĭlĭter, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 1, 48.
irrĕfūtātus (inr-), a, um, adj. [2. inrefutatus], unrefuted (eccl. Lat.), Lact. 5, 16 fin.
irrĕgĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-regibilis], ungovernable, unmanageable (postclass.), Veg. Vet. 2, 3: laxitas corporis (i. e. very large, = immoderata), Cael. Aur. Acut. 1, 14, 107.
irregressĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inregressio], from which there is no return (eccl. Lat.): transgressio, Aug. Civ. Dei, 8, 22.
irrĕlĭgātus (inr-), a, um, adj. [2. inreligatus], unbound: croceas irreligata comas, Ov. A. A. 1, 530: ratis, not moored, Pedo Albin. 2, 5.
irrĕlĭgĭo (inr-), ōnis, f. [2. in-religio], impiety, irreligion (post-class.), App. Trismeg. p. 91 (but not in Auct. Her. 2, 21).
irrĕlĭgĭōsē (inr-), adv., v. irreligiosus fin.
irrĕlĭgĭōsĭtas (inr-), ātis, f. [irreligiosus], irreligion, impiety (eccl. Lat.), Tert. Apol. 24; Salv. Gub. Dei, 6, 15: inexpiabilis, Hilar. in Matt. 5, 13; id. Trin. 1, 36 al.
irrĕlĭgĭōsus (inr-), a, um, adj. [2. inreligiosus], irreligious, impious (not anteAug.): irreligiosum ratus, sacerdotes pedibus ire, etc., Liv. 5, 40 fin.: cujus (templi) dedicationem differre longius irreligiosum est, Plin. Ep. 4, 1, 5; 9, 35, 1: in Caesares, Tert. ad Nat. 1, 17.
Comp.: potest irreligiosius quidpiam existimari? Arn. 5, 185.
Sup.: factum irreligiosissimum, Tert. Or. 12.
Adv.: irrĕlĭgĭōsē, impiously: si qua irreligiose dixisset, Tac. A. 2, 50.
Comp., Arn. 1, 13; Tert. ad Nat. 1, 10.
irrĕmĕābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-remeabilis], from which one cannot return, irremeable (poet.): error, Verg. A. 5, 591: via, Sen. Herc. Fur. 548: unda, i. e. the Styx, Verg. A. 6, 425: litus, Sil. 5, 41.
irrĕmĕdĭābĭlis (inr-), e, adj. [2. inremediabilis], incurable, irremediable, beyond cure (post-Aug.).
irrĕmissē (inr-), adv. [2. in-remisse], unpardonably, inexorably (post-class.), Amm. 29, 2, 10.
irrĕmissĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inremissibilis], unpardonable, irremissible (eccl. Lat.): peccata, Tert. Pudic. 2: blasphemia, Hier. Ep. 42, 1.
irrĕmōtus (inr-), a, um, adj. [2. inremotus], unremoved (post-class.), Prud. στεφ. 5, 407.
irrĕmūnĕrābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-remuneror], that cannot be compensated, not to be remunerated (post-class.): beneficium, App. M. 3, p. 139; 11, p. 269.
irrĕmūnĕrātus (inr-), a, um, adj. [2. in-remuneratus], unrewarded, unremunerated (late Lat.): suboles, Cassiod. Var. 2, 11: militia, id. ib. 2, 28.
irrĕpărābĭlis (inr-), adj. [2. in-reparabilis], irreparable, irrecoverable, irretrievable (poet. and in post-Aug. prose): tempus, Verg. G. 3, 284; id. A. 10, 467: vita, Sen. Ep. 123, 10: fuga temporis, Col. 11, 1, 29.
irrĕpercussus (inr-), a, um, adj. [2. in-repercutio], not retorted, not refuted, Tert. Apol. 16.
irrĕpertus (inr-), a, um, adj. [2. inreperio], not found, undiscovered: aurum, Hor. C. 3, 3, 49: puer, Sen. Med. 648.
irrĕplētus (inr-), a, um, adj. [2. inrepleo], not filled, Paul. Nol. Carm. 17, 60.
irrēpo (inr-), repsi, reptum, 3, v. n. [1. in-repo], to creep in, into, upon, or to a place.
irrĕposcĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inreposcibilis], that cannot be demanded back (post-class.), App. Mag. p. 332, 18; Sid. Ep. 8, 15.
irrĕprĕhensĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-reprehendo], unblamable, irreprehensible (post-class.), Arn. 2, 53 (with inculpabiles): mandatum, Tert. Res. Carn. 23; Vulg. 1 Tim. 6, 14.
Adv.: irrĕprĕhensĭbĭlĭter, unblamably, Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 3, 7.
irrĕprĕhensus (inr-), a, um, adj. [2. in-reprehendo], blameless, without blame (poet.): probitas, Ov. Tr. 5, 14, 22: responsa, true, id. M. 3, 340.
irreptĭo (inr-), ōnis, f. [irrepo], a creeping in (late Lat.), Aug Ep. 107.
irrepto (inr-), āre, v. n. and a. [id.], to creep into or to a place, to creep or crawl upon (poet.).
irreptor (inr-), ōris, m. [irrepo], one who creeps in or upon, an encroacher: agrorum, Cod. Th. 2, 26, 2.
irrĕquĭēbĭlis (inr-), e, adj. [2. inrequiesco], that cannot be stilled, restless: sitis, that cannot be allayed, Scrib. Comp. 105; Marc. Emp. 20.
irrĕquĭes (inr-), ētis, adj. [2. in-requies], restless, unresting, always in action or motion (late Lat.): cor, Aus. Idyll. 12, 5: gens, id. ib. 12, 42.
irrĕquĭētus (inr-), a, um, adj. [2. inrequietus],
irrĕquīsītus (inr-), a, um, adj. [2. in-requiro], unsought for (late Lat.), Sid. Ep. 9, 3.
* irrĕsectus (inr-), a, um, adj. [2. in-reseco], uncut, unpared: pollex, Hor. Epod. 5, 47.
irrĕsŏlūbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-resolubilis], indissoluble: nexus, App. Dogm. Plat. 2, p. 19, 22; Amm. 30, 4.
irrĕsŏlūtus (inr-), a, um, adj. [2. inresolvo], unloosed, not loosened: vincula, Ov. P. 1, 2, 21: nexus, Boëth. Cons. 3; Metr. 2, 4.
irrespīrābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrespiro], in which one cannot breathe: hypobrychium, Tert. Idol. 24.
irrestinctus (inr-), a, um, adj. [2. inrestinguo], unextinguished: altaria, Sil. 3, 29.
Trop., of the feelings: ardor, Mart. Cap. 9, § 915.
irrētĭo (inr-), īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [1. in-rete], to catch in a net, to ensnare, entangle (syn.: illaqueo, implico; class.).
irrētītus, Part., from irretio.
irrĕtortus (inr-), a, um, adj. [2. inretorqueo], not turned back: oculo irretorto Spectat acervos, without looking back, Hor. C. 2, 2, 23.
irrĕtractābĭlis (inr-), e, adj. [2. inretracto], irrevocable: sententia, Aug. Conf. 10, 33.
Hence, adv.: irrĕtractābĭlĭ-ter, irrevocably: custodire decreta, Facund. Def. 12, 3.
irrĕvĕrens (inr-), entis, adj. [2. inrevereor], that does not show due respect or veneration, disrespectful, irreverent (postAug.).
irrĕvĕrentĭa (inr-), ae, f. [irreverens], want of due respect or reverence, irreverence, disrespect (post-Aug.): coalitam libertate irreverentiam prorupisse, Tac. A. 13, 26: juventutis, id. ib. 3, 31: adversus, fas nefasque, id. H. 3, 51: studiorum, inattention to, neglect, Plin. Ep. 6, 2, 5: irreverentia ipsius obturatio aurium, profanity, Vulg. Sir. 27, 15.
irrĕvŏcābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrevocabilis], that cannot be recalled, irrevocable.
irrĕvŏcandus (inr-), a, um, adj. [2. in-revoco], not to be recalled, irrevocable: error, Claud. B. G. 122.
irrĕvŏcātus (inr-), a, um, adj. [2. in-revoco], not called back.