Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

irrĕcĭtābĭlĭter, adv. [2. in-recito], unutterably, unspeakably, Venant. Carm. 3, 9, 49.

irrĕcōgĭtātĭo (inr-), ōnis, f. [2. inrecogitatio], inconsiderateness, thoughtlessness (eccl. Lat.), Tert. Exhortat. ad Cast. 4.

irrĕcordābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecordabilis], not to be remembered (postclass.): oblitteratio, Arn. 2, 62.

irrĕcŭpĕrābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecupero], irrecoverable, irreparable, unalterable (eccl. Lat.), Tert. Pud. 14.

irrĕcūsābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecusabilis], not to be refused (post class.): occasio, Cod. Just. 3, 1, 13; Hier. Ep. 60, 14.
Hence, adv.: irrĕcūsābĭlĭter, without possibility of refusal, Rustic. c. Aceph. p. 1218.

* irrĕdĭvīvus (inr-), a, um, adj. [2. inredivivus], irreparable, that cannot be restored, Cat. 17, 3.

* irrĕdux (inr-), ŭcis, adj. [2. in-redux], that does not bring back: via, Luc. 9, 408.

irrĕformābĭlis (inr-), e, adj. [2. inreformo], unalterable (late Lat.), Tert. Verg. Vell. 1; adv. Valent. 29.

irrĕfrāgābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrefragor], irrefragable (eccl. Lat.), Pseudo ug. ad Fr. Erem. Serm. 35.
Hence, adv.: irrĕfrāgābĭlĭter, inviolably: Catholici dogmatis fundamenta observare, Ven. Fort. Vit. Hilar. 1 praef. 1.

irrĕfūtābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-refuto], irrefutable (post-class.), Arn. 4, 139.
Hence, adv.: irrĕfūtābĭlĭter, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 1, 48.

irrĕfūtātus (inr-), a, um, adj. [2. inrefutatus], unrefuted (eccl. Lat.), Lact. 5, 16 fin.

irrĕgĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-regibilis], ungovernable, unmanageable (postclass.), Veg. Vet. 2, 3: laxitas corporis (i. e. very large, = immoderata), Cael. Aur. Acut. 1, 14, 107.

irregressĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inregressio], from which there is no return (eccl. Lat.): transgressio, Aug. Civ. Dei, 8, 22.

irrĕlĭgātus (inr-), a, um, adj. [2. inreligatus], unbound: croceas irreligata comas, Ov. A. A. 1, 530: ratis, not moored, Pedo Albin. 2, 5.

irrĕlĭgĭo (inr-), ōnis, f. [2. in-religio], impiety, irreligion (post-class.), App. Trismeg. p. 91 (but not in Auct. Her. 2, 21).

irrĕlĭgĭōsē (inr-), adv., v. irreligiosus fin.

irrĕlĭgĭōsĭtas (inr-), ātis, f. [irreligiosus], irreligion, impiety (eccl. Lat.), Tert. Apol. 24; Salv. Gub. Dei, 6, 15: inexpiabilis, Hilar. in Matt. 5, 13; id. Trin. 1, 36 al.

irrĕlĭgĭōsus (inr-), a, um, adj. [2. inreligiosus], irreligious, impious (not anteAug.): irreligiosum ratus, sacerdotes pedibus ire, etc., Liv. 5, 40 fin.: cujus (templi) dedicationem differre longius irreligiosum est, Plin. Ep. 4, 1, 5; 9, 35, 1: in Caesares, Tert. ad Nat. 1, 17.
Comp.: potest irreligiosius quidpiam existimari? Arn. 5, 185.
Sup.: factum irreligiosissimum, Tert. Or. 12.
Adv.: irrĕlĭgĭōsē, impiously: si qua irreligiose dixisset, Tac. A. 2, 50.
Comp., Arn. 1, 13; Tert. ad Nat. 1, 10.

irrĕmĕābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-remeabilis], from which one cannot return, irremeable (poet.): error, Verg. A. 5, 591: via, Sen. Herc. Fur. 548: unda, i. e. the Styx, Verg. A. 6, 425: litus, Sil. 5, 41.

irrĕmĕdĭābĭlis (inr-), e, adj. [2. inremediabilis], incurable, irremediable, beyond cure (post-Aug.).

  1. I. Lit.: in vino cicuta, Plin. 25, 13, 95, § 152.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: scelus, Plin. 11, 53, 115, § 279: summa malorum, Salv. Gub. Dei, 4, p. 121: lacrimae, not to be checked, Vulg. Job, 10, 4.
    2. B. Implacable: factio, Maecenas ap. Sen. Ep. 114, 5.

irrĕmissē (inr-), adv. [2. in-remisse], unpardonably, inexorably (post-class.), Amm. 29, 2, 10.

irrĕmissĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inremissibilis], unpardonable, irremissible (eccl. Lat.): peccata, Tert. Pudic. 2: blasphemia, Hier. Ep. 42, 1.

irrĕmōtus (inr-), a, um, adj. [2. inremotus], unremoved (post-class.), Prud. στεφ. 5, 407.

irrĕmūnĕrābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-remuneror], that cannot be compensated, not to be remunerated (post-class.): beneficium, App. M. 3, p. 139; 11, p. 269.

irrĕmūnĕrātus (inr-), a, um, adj. [2. in-remuneratus], unrewarded, unremunerated (late Lat.): suboles, Cassiod. Var. 2, 11: militia, id. ib. 2, 28.

irrĕpărābĭlis (inr-), adj. [2. in-reparabilis], irreparable, irrecoverable, irretrievable (poet. and in post-Aug. prose): tempus, Verg. G. 3, 284; id. A. 10, 467: vita, Sen. Ep. 123, 10: fuga temporis, Col. 11, 1, 29.

irrĕpercussus (inr-), a, um, adj. [2. in-repercutio], not retorted, not refuted, Tert. Apol. 16.

irrĕpertus (inr-), a, um, adj. [2. inreperio], not found, undiscovered: aurum, Hor. C. 3, 3, 49: puer, Sen. Med. 648.

irrĕplētus (inr-), a, um, adj. [2. inrepleo], not filled, Paul. Nol. Carm. 17, 60.

irrēpo (inr-), repsi, reptum, 3, v. n. [1. in-repo], to creep in, into, upon, or to a place.

  1. I. Lit., with ad: draconem repente irrepsisse ad eam, Suet. Aug. 94.
    With dat.: (salamandra) si arbori irrepsit, Plin. 29, 4, 23, § 74.
    Absol.: irrepsi tamen, Petr. 87.
    With acc. of place: cubiculum, App. M. 3, p. 139; 8, p. 206: caveam, id. ib. 4, p. 149: hospitium, id. ib. 9, p. 219: Mogontiacum, Amm. 27, 10, 1.
  2. II. Transf., of things: haec luesinrepsit in Italiam, Plin. 26, 1, 3, § 3; cf. id. 26, 1, 3, § 9: inrepsisse medicinam, to be gradually introduced, id. 30, 1, 1, § 2: irrepentes radiculae, Col. 4, 1, 2: irrepentibus aquis, id. 3, 18, 5 Schneid.
  3. III. Trop., to come or get into in an imperceptible manner, to steal in, insinuate one’s self: laetitia in sinum, Pompon. ap. Non. 500, 26 (Com. Rel. v. 141 Rib.): eloquentia irrepit in sensus, Cic. Or. 28, 97: in mentes hominum, id. de Or. 3, 53, 203: in tabulas municipiorum, id. Arch. 5, 10: in testamenta locupletium, id. Off. 3, 19, 75.
          1. (β) With acc.: inrepere paulatim militares animos, Tac. A. 4, 2.
          2. (γ) With dat.: dolor animo irrepet, Sen. Cons. ad Polyb. 26: irrepsit subito canities seni, Prud. prooem. 23.
          3. (δ) Absol.: lentoque irrepunt agmine poenae, Stat. Th. 5, 60: penitus irrepere per luxum, Tac. A. 13, 12; cf. id. H. 2, 63.

irrĕposcĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inreposcibilis], that cannot be demanded back (post-class.), App. Mag. p. 332, 18; Sid. Ep. 8, 15.

irrĕprĕhensĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-reprehendo], unblamable, irreprehensible (post-class.), Arn. 2, 53 (with inculpabiles): mandatum, Tert. Res. Carn. 23; Vulg. 1 Tim. 6, 14.
Adv.: irrĕprĕhensĭbĭlĭter, unblamably, Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 3, 7.

irrĕprĕhensus (inr-), a, um, adj. [2. in-reprehendo], blameless, without blame (poet.): probitas, Ov. Tr. 5, 14, 22: responsa, true, id. M. 3, 340.

irreptĭo (inr-), ōnis, f. [irrepo], a creeping in (late Lat.), Aug Ep. 107.

irrepto (inr-), āre, v. n. and a. [id.], to creep into or to a place, to creep or crawl upon (poet.).

        1. (α) With dat.: nemus Lycurgo, cover, Stat. Th. 4, 386: umeris avi, id. S. 3, 177.
        2. (β) With acc.: Mycenas, Stat. Th. 11, 731.

irreptor (inr-), ōris, m. [irrepo], one who creeps in or upon, an encroacher: agrorum, Cod. Th. 2, 26, 2.

irrĕquĭēbĭlis (inr-), e, adj. [2. inrequiesco], that cannot be stilled, restless: sitis, that cannot be allayed, Scrib. Comp. 105; Marc. Emp. 20.

irrĕquĭes (inr-), ētis, adj. [2. in-requies], restless, unresting, always in action or motion (late Lat.): cor, Aus. Idyll. 12, 5: gens, id. ib. 12, 42.

irrĕquĭētus (inr-), a, um, adj. [2. inrequietus],

  1. I. unquiet, restless (poet. and in post-Aug. prose): Enipeus, Ov. M. 1, 579: illa, id. ib. 5, 443: Charybdis, id. ib. 13, 730: agitatio, Sen. Brev. Vit. 10, 6: circuitus mundi, Plin. 2, 5, 4, § 11; cf.: ambitus (mundi), id. 2, 3, 3, § 6.
  2. II. Transf., disquieting, causing unrest: sors mea, Ov. M. 2, 386: bella, id. Tr. 2, 236.

irrĕquīsītus (inr-), a, um, adj. [2. in-requiro], unsought for (late Lat.), Sid. Ep. 9, 3.

* irrĕsectus (inr-), a, um, adj. [2. in-reseco], uncut, unpared: pollex, Hor. Epod. 5, 47.

irrĕsŏlūbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-resolubilis], indissoluble: nexus, App. Dogm. Plat. 2, p. 19, 22; Amm. 30, 4.

irrĕsŏlūtus (inr-), a, um, adj. [2. inresolvo], unloosed, not loosened: vincula, Ov. P. 1, 2, 21: nexus, Boëth. Cons. 3; Metr. 2, 4.

irrespīrābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrespiro], in which one cannot breathe: hypobrychium, Tert. Idol. 24.

irrestinctus (inr-), a, um, adj. [2. inrestinguo], unextinguished: altaria, Sil. 3, 29.
Trop., of the feelings: ardor, Mart. Cap. 9, § 915.

irrētĭo (inr-), īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [1. in-rete], to catch in a net, to ensnare, entangle (syn.: illaqueo, implico; class.).

  1. I. Lit.: quid ad illum, qui te captare vult, utrum tacentem irretiat te, an loquentem? Cic. Ac. 2, 29, 94: solum pluribus radicibus impeditum, et quasi irretitum, Col. 3, 11, 2.
  2. II. Transf., to embarrass, hinder (late Lat.): festinandi studio aliis irretientibus alios, Amm. 19, 8, 3.
  3. III. Trop., to catch, entangle, ensnare: si laqueis, manicis, pedicis mens irretita est, Lucil. ap. Non. 350, 25: se erratis, Cic. Tusc. 5, 21, 62: aliquem corruptelarum illecebris, id. Cat. 1, 6, 13: homines judiciis iniquissimis, id. Vatin. 5, 12: cantiunculis irretitus, id. Fin. 5, 18, 49: Stoici disputationum suarum atque interrogationum laqueis te irretitum tenerent, id. de Or. 1, 10: loquacitas interrogationibus irretita, id. Vatin. 1, 2: aliquem sermonibus, Vulg. Isa. 8, 15: calumniis, Amm. 15, 5, 32.

irrētītus, Part., from irretio.

irrĕtortus (inr-), a, um, adj. [2. inretorqueo], not turned back: oculo irretorto Spectat acervos, without looking back, Hor. C. 2, 2, 23.

irrĕtractābĭlis (inr-), e, adj. [2. inretracto], irrevocable: sententia, Aug. Conf. 10, 33.
Hence, adv.: irrĕtractābĭlĭ-ter, irrevocably: custodire decreta, Facund. Def. 12, 3.

irrĕvĕrens (inr-), entis, adj. [2. inrevereor], that does not show due respect or veneration, disrespectful, irreverent (postAug.).

        1. (α) With gen.: operis, Plin. Ep. 8, 21, 3.
        2. (β) With dat.: matri, Spart. Carac. 2.
        3. (γ) With in and acc.: in prophetam, Tert. adv. Marc. 2, 14.
        4. (δ) Absol.: anima, Vulg. Sirach, 23, 6: non eris tam irreverens ut, etc., Symm. 8, 28.
          Sup. absol.: quam sint nequissimi et irreverentissimi, Aug. Civ. Dei, 2, 2.
          With erga: irreverentissimi erga deos vestros, Tert. ad Nat. 1, 10.
          Adv.: irrĕvĕrenter, disrespectfully, irreverently: irreverenter et temere, Plin. Ep. 2, 14, 2: agere, id. ib. 6, 13, 2.

irrĕvĕrentĭa (inr-), ae, f. [irreverens], want of due respect or reverence, irreverence, disrespect (post-Aug.): coalitam libertate irreverentiam prorupisse, Tac. A. 13, 26: juventutis, id. ib. 3, 31: adversus, fas nefasque, id. H. 3, 51: studiorum, inattention to, neglect, Plin. Ep. 6, 2, 5: irreverentia ipsius obturatio aurium, profanity, Vulg. Sir. 27, 15.

irrĕvŏcābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrevocabilis], that cannot be recalled, irrevocable.

  1. I. Lit.: vulgus, uncontrollable, Luc. 1, 509: praeterita aetas, Lucr. 1, 468: in casum irrevocabilem se dare, unalterably, Liv. 42, 62, 3: semel emissum volat irrevocabile verbum, Hor. Ep. 1. 18, 71: constantia, unchangeable, Plin. Ep. 3, 7, 2.
  2. II. Transf.: ancorae pondere irrevocabili jactae, which, on account of their great weight, cannot be drawn back, Plin. 32, 1, 1, § 2: hamus, id. 16, 35, 65, § 159: Domitiani natura praeceps in iram et, quo obscurior, eo irrevocabilior, the more implacable, Tac. Agr. 42: gladius, not to be sheathed, Vulg. Ezech. 21, 5: donatio, irreversible, Dig. 39, 5, 34.
    Adv.: irrĕvŏcābĭlĭter, irrevocably, unchangeably, incessantly, Sen. Q. N. 2, 35, 1: progredi, Aug. Ep. 120, 24; id. Civ. Dei, 22, 20, 1.

irrĕvŏcandus (inr-), a, um, adj. [2. in-revoco], not to be recalled, irrevocable: error, Claud. B. G. 122.

irrĕvŏcātus (inr-), a, um, adj. [2. in-revoco], not called back.

  1. * I. Not asked to repeat a thing; without an encore: cum loca jam recitata revolvimus irrevocati, Hor. Ep. 2, 1, 223.
  2. II. That cannot be called or kept back: ab acri caede lupus, Ov. M. 11, 401 (dub.; al. revocatus).