Lewis & Short

1. ĭtĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to do a thing a second time, to repeat (syn.: duplico, repeto).

  1. I. In gen.: quae audistis, si eadem hic iterem, Plaut. Poen. 4, 2, 99.
    Also pleonastically: bis iterare, Plaut. Ps. 1, 3, 154; and: iterum iterare, id. Rud. 4, 8, 1: itera dum eadem ista mihi, non enim satis intellego, Cic. Att. 14, 14, 1: cum duplicantur iteranturque verba, id. Or. 39, 135; id. Part. Or. 6, 21: ne jam dicta iteremus, Col. 8, 8, 3: saepe iterando eadem, perculit tandem, Liv. 1, 45, 2: clamor segnius saepe iteratus, id. 4, 37, 9; Suet. Aug. 86: pugnam, to renew, Liv. 6, 32: praelium, Just. 29, 4, 1; cf. of games, etc.: quibusdam iteratus, Suet. Ner. 23: ubi Phoebus iteraverit ortus, has risen a second time, Ov. F. 6, 199: quotiensque puer Eheu dixerat, haec resonis iterabat vocibus Eheu, id. M. 3, 496: cursus relictos, Hor. C. 1, 34, 4: aequor, to embark again upon, id. ib. 1, 7, 32: vitam morte, to be restored to life by way of death, Plin. 7, 55, 56, § 190: legationem, to renew, send a second time, Just. 18, 1, 1: multiplicem tenues iterant thoraca catenae, double it, make it thicker, Stat. Th. 12, 775: calceamentum, to wear twice, Lampr. Heliog. 32: mulierem, id. ib. 24: muricibus Tyriis iteratae vellera lanae, dipped or dyed twice, or repeatedly, Hor. Epod. 12, 21: tumulum, to reconstruct, Tac. A. 2, 7: iterata vulnera, repeated, Stat. S. 1, 2, 84.
  2. II. In partic.
    1. A. In agriculture, to plough a second time: agrum, Cic. de Or. 2, 30 fin.; cf.: siccitatibus censeo, quod jam proscissum est, iterare, Col. 2, 4, 4: locus diligenter fossione iterandus, id. 11, 3, 12: sarrituram, Plin. 18, 27, 67, § 254; id. 18, 29, 71, § 295; 19, 4, 20, § 60.
    2. B. To repeat, rehearse, relate: haec ubi Telebois ordine iterarunt, Plaut. Am. 1, 1, 56: dum mea facta itero, id. Cas. 5, 2, 5: scribere bellum et quae in eo gesta sunt iterare, Sempron. Asell. ap. Gell. 5, 18: cantare rivos atque truncis Lapsa cavis iterare mella, to celebrate, Hor. C. 2, 19, 11: sic iterat voces, id. Ep. 1, 18, 12.
      Hence,
      1. 1. ĭtĕrātus, i, m., a soldier who had been discharged (honestā missione dimissus) and was again recalled to service, Inscr. Orell. 3463.
      2. 2. ĭtĕrātō, adv., again, once more (post-class.): vinci, Just. 5, 4, 2: quaerentibus de persona regis, id. 11, 7, 11: navali proelio iterato congredi, id. 15, 2, 6 al.: si postea eum iterato reum non fecerit, Dig. 48, 16, 17; Tert. adv. Jud. 13.

2. ĭtĕrō, adv., v. iterum init.