Lewis & Short

1. jūgis, e, adj. [jungo], joined together: auspicium, marred auspices, occasioned by a yoke of oxen dunging at the same time, Cic. Div. 2, 36, 77; cf. Serv. Verg. A. 3, 537.

2. jūgis, e (gen. plur. jugerum for jugium, Lucil. ap. Charis. p. 40 P.; with the first syll. short, Sedul. 1, 18), adj., continual, perpetual; esp. of running water, always flowing, perennial (class.): thesaurus jugis, Plaut. Ps. 1, 1, 82: ex puteis jugibus aquam calidam trahi, Cic. N. D. 2, 10: aqua, Sall. J. 89, 6: concordia, Gell. 12, 8: holocaustum juge, Vulg. Num. 28, 6: convivium juge, id. Prov. 15, 15: jugi sanguine, id. Lev. 15, 33: scabiem jugem, id. ib. 21, 20.
Adv. in two forms.

  1. A. jūge, continually, always, ever (post-class.): juge durans (anima), Prud. στεφ. 10, 472.
  2. B. jū-gĭter, continually, perpetually; immediately, instantly (post-class.), App. de Mund. p. 71: jugiter atque perpetuo, Cod. Th. 16, 7, 3; Aus. Ep. 19, 9; Vulg. Exod. 29, 38; id. 1 Par. 9, 33.