Lewis & Short

1. jussus, a, um, Part., from jubeo.

2. jussus, ūs (used only in abl. sing.), m. [jubeo], an order, command, decree (class.): tuo jussu profectus sum, Plaut. Curc. 2, 3, 50: Jovis jussu venio, id. Am. prol. 19: vestro jussu coactus, Cic. de Imp. Pomp. 9, 26: aut ab regibus lecti aut post reges exactos jussu populi, Liv. 4, 4, 7: sine populi jussu, Sall. C. 29, 3: Romano jussu, Val. Max. 9, 2, 4: Timotheus populi jussu bellum gessit, Nep. Timoth. 4: Neronis, Juv. 10, 15: patris dominive negotium gerere, Gai. Inst. 4, 70.