Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

laesĭo, ōnis, f. [laedo], a hurting, injuring.

  1. I. Lit. (only in late Lat.): si quod, absente socio, ad laesionem fecit, Dig. 10, 3, 28: quae non ad publicam laesionem respiciunt, ib. 2, 14, 7, § 14: irritat laesio dolorem, Lact. Ira D. 17 med.: regis, Vulg. 1 Esdr. 4, 14: nulla laesio est in eo quia credidit Deo, id. Dan. 6, 23.
  2. * II. Rhet. t. t., a personal attack by an orator on his opponent: purgatio, conciliatio, laesio, optatio atque exsecratio, Cic. de Or. 3, 53, 205.

Laestrȳgon (Lestr-), ŏnis, m., more freq. in plur.: Laestrȳgŏnes, um, m., = Λαιστρυγόνες,

  1. I. an ancient people of Italy, originally in Campania, in the region around Formiæ, and afterwards in Sicily, who are fabled to have been savages and cannibals, Plin. 3, 5, 9, § 59; 7, 1, 2, § 9; Gell. 15, 21; Juv. 15, 18; Mart. Cap. 6, § 641.
    In sing., Ov. M. 14, 233.
    Of Laestrygonians in Sicily, Sil. 14, 125.
    Hence,
  2. II. Laestrȳgŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to the Læstrygonians, Læstrygonian.
    1. A. In Formiae: domus, i. e. Formiæ, Ov. Ib. 390; cf.: rupes, in Formiæ, Sil. 7, 276: amphora, i. e. Campanian, Hor. C. 3, 16, 34.
    2. B. In Sicily: campi, Plin. 3, 8, 14, § 89.

laesūra, ae, f. [laedo], a hurting, injuring (post-class.): divitiarum, loss, Tert. Patient. 7: ANIMI, Inscr. Grut. 828, 10.

laesus, a, um, Part., from laedo.